Tatlı Kutlamalar: Türkiye’de Ramazan’ın sonu olan Ramazan Bayramı’nı Kutlamak

Bir Ramazan daha sona eriyor ve Ramazan Bayramı olarak da bilinen üç günlük Ramazan pazarlığı, bir oruç ayının sonunu işaret ediyor. İnsanlar İslam’da kutlanan iki resmi bayramdan önceki günleri kutlarken, bu günlerin üçü de sevinçle kutlanacaktır – diğeri ise Kurban Bayramı olarak da bilinen Kuran anlaşmasıdır.

Ramazan Baram veya Şeker Bayramı kutlamaları Türk halkının kalbinde çok değerli bir yer edinmiştir. İslami takvimde Şevval ayının ilk günü bir pazarlıktır; Herhangi bir Hicri ayın başlangıcı yerel dini otoriteler yeni ayı gözlemlediğinde değiştiğinden, her zaman aynı Gregoryen gününe düşmez. Osmanlı İmparatorluğu’nda Firavun’un başlangıcını toplar ateşledi.

Okulların, devlet dairelerinin, bankaların ve hatta özel şirketlerin kapalı ve tatil olduğu bu üç günde hayatın akışı büyük ölçüde değişiyor.

Çünkü herkes en iyi, en parlak ve en son satın aldığı kıyafetleri özellikle bu vesileyle – ve tercihen yeni saç kesimini – giyer. Evler temizlenir, özellikle pazarlık için yapılır, çikolatalar ve şekerler hazırdır.

Şenlikler, ilk günün sabahı özel bir dua ile başlar. Bu namazda camiler hep dolu olur. Duadan sonra, bu günlerde mezarlar alışılmadık bir şekilde ziyaretçilerle doludur, bu nedenle diğer pazarlık genellikle arkadaşları ve akrabaları görmek ve aile, tarihi veya dini şahsiyetler olsun ölüleri hatırlamaktır.

Akraba ziyareti söz konusu olduğunda, yaşlıları onurlandırmak yılın çok önemli bir zamanıdır. Bir saygı göstergesi olarak, yaşlıların sağ elini öper ve alışkanlık olarak alınlarına koyar – çocukların bunu yapmak için nakit bir teşviki vardır. Pazarlık sırasında ailelerin bir araya gelmesi çok önemlidir, bu nedenle Türkiye’nin dört bir yanında milyonlarca insan ailelerini ve sevdiklerini ziyaret etmek için farklı şehirlere seyahat etmektedir. Bu ziyaretler, sözlü olarak konuşmayanların farklılıklarını ayarlamasına izin verir.

Her gece 30 gün boyunca insan alarmı olan davulcular henüz kitlerini asmadılar, pazarlıkları sırasında kapı kapı dolaşıp davullarını çaldılar. Byrm birbirlerini selamladıkları gibi selamlıyor.

Elbette en önemli geleneklerden biri de çocukların evden eve zillerini çalmaları, zilleri çalmaları, insanları selamlamaları ve pazarlıkları selamlamalarıdır. Karşılığında şekerler, çikolatalar veya küçük bir miktar alırlar. Bu, mutlu çocuk çetelerinin gelirlerini saydığı sokakları daha da meşgul ediyor.

Osmanlı İmparatorluğu’nda bayramlar çocuklar için daha çok etkinliklerle doluydu. Ramazan geceleri, çocukların çarşıya gidip istediklerini satın almak, yaşıtlarıyla tanışmak ve eğlenmek için karagos ve haşhiwat – veya kuklacılık – vazgeçilmez bir eğlenceydi. Ayrıca anne ve babalarından harçlık alarak mümkün olduğu kadar çok para biriktirmeye ve Ramazan ayı için para biriktirmeye çalışırlar.

Ramazan bayramında herkes elinden geldiğince çocukların isteklerine uygun giysiler hazırladı. Çoğu çocuk bu kıyafetleri geceleri yatağının yanında tutar. Erken kalkarlar, giyinirler ve kahvaltı ederler. Camiden döndüklerinde anne ve babalarının ellerini öperler, bayram notlarını alırlar, anne babalarının verdiği lokmaları yedikten sonra yakınlarına selam verirler.

Üst düzey yetkililerin çocukları, kişilikleri ile süslü şeker sepetleri taşırlar, en yakın akrabalarıyla buluşurlar, gittikleri her yerde ellerini öperler, anne babalarına selam verirler. Halkın çocukları ise babalarıyla birlikte akrabalarına bayram selamı gönderir, akrabaları da gençlere hediye olarak sıklıkla mendil verirdi.

Kent meydanlarında ve cami avlularında kurulan ziyafetlerde salıncak, atlıkarınca, akrobat gibi eğlence unsurlarının yanı sıra balonlar, muhbirler, oyuncakçılar ve her türlü yiyecek ve içecek satıcıları yer aldı. Başkentin çocukları giyinir, salıncaktan iner, atlara, eşeklere koşar, yorulurlarsa sanatçının çadırlarını doldururlardı.

İnsanlar Ramazan’ı duygusal ve tutkulu bir şekilde kutlamaya devam ederken, bu gelenek ve uygulamaların bir kısmı Türkiye’de hala mevcuttur.