Venezuela yollarında eski arabalar hüküm sürüyor, her yere çarpıyor

1983 Chevrolet C-10 Pickup, Argenis Ron’un parti ekipmanı kiralama işinin bel kemiğidir. Onu, genişleyen Venezüella başkentindeki toplantılar için sandalyeleri, çadırları ve masaları taşımak için kullanıyor.

Beyaz olan boya hafif sarımtıraktır ve gövdede biraz pas, bazı lekeler görülmektedir. Kilometre sayacı 12 yıl önce satın aldığında zaten bozuktu.

Salgının yavaşladığı yerde işlerin hızlanmasıyla birlikte daha fazla kilometre yol kat etti ve mekaniklere daha fazla yolculuk yaptı.

Ron, “Teknikçiler parça istediğinde – kamyon isterse – onları satın almanız gerekir,” dedi. “Kamyon para kazanmak için bir kaynak olduğu için kimse reddedemez.”

Daha fazla oku:
* Mısır Camii yüzlerce klasik arabayı koruyor
* Kiwi Barn Finding Auction, Dolar Rezervi klasiklerinden bir seçki sunuyor
* İnternetten klasik araba nasıl alınır
* Yeni Zelanda’da yapılmış bir elektrikli araba hayal edebiliyor musunuz? İşte şansın!

Eski kamyonunu tamir etmeye devam etme ihtiyacı konusunda felsefi: “Bilgisayarı olan ve sistem genelinde çok fazla şeye sahip olan günümüz arabaları gibi değil. Ben[eski kamyonların]daha güvenilir ve daha güvenilir olduğunu söylüyorum çünkü sadece benzin kullanıyorlar. ve su.”

Ron gibi insanlar, yeni araba pazarının çöktüğü ve çok az kişinin daha iyi kullanılmış arabaların yerini alabildiği bir ülkede eski araçlardan daha fazla hayat çıkarmaya çalıştıkları için Caracas cadde park etme mekaniklerini bu günlerde giderek daha meşgul ediyor.

Venezuela Otomobil Üreticileri Odası’na göre, Venezuela’nın otomobil endüstrisi geçen yıl tek bir araba değil, yalnızca sekiz kamyon üretti. Yüzyılın zirvesinde, 2006-2007’de Ford, General Motors, Toyota, Mitsubishi, Chrysler ve diğerleri tarafından işletilen fabrikalardan yaklaşık 172 bin araç çıktı.

İthalat açığı doldurmadı. Bir otomobil danışmanlık firması olan LMC Automotive’in tahminlerine göre, 2021’de Venezuela’da sadece 1.886 yeni hafif araç satıldı. Bu, 2020’deki rakamın yaklaşık iki katıydı, ancak yeni hafif araç satışlarının 437,675 ile zirve yaptığı 2007’de satılanın %1’inden azdı.

Venezuela 2019’da kullanılmış araba ithalatı yasağını kaldırdı. Ancak yıllarca süren hiperenflasyon, en azından kullanılmış bir araba hayal edebilecek orta sınıfın çoğunu ortadan kaldırdı ve aylık ortalama maaşları 100 doların (156 NZ$) altında bıraktı.

Bu enflasyonu bastırmak için hükümet kısıtlamaları ile birlikte enflasyon hedefi, aynı zamanda bankaların araba satın almak için kredi sağlayamayacakları veya isteksiz oldukları anlamına geliyordu.

Bu yüzden insanlar sahip olduklarına tutunurlar. Batı Karakas’taki işçi sınıfı mahallesindeki bir dükkanda mekanik cerrahi geçiren Eduardo Ayala’nın kullandığı 1999 Nissan Sentra gibi.

Ayala, “O arabayı ben seçmedim, o arabayı alacak param vardı” dedi. “En azından 2005’te bir (Suzuki) Grand Vitara satın almak isterdim, (ama) ekonominize de olabildiğince uyum sağlamanız gerekiyor.”

Elvis Hernandez, Ayala’yı bir gün önce otoyolda mahsur bırakan sorunu buldu: başarısız bir aylık markasız ateşleme distribütörü.

Hernandez, “İnsanların büyük çoğunluğunun araba alacak parası yok – durum bu. Bu yüzden sahip oldukları makineyi tamir etmeyi tercih ediyorlar” dedi. Çevresindeki diğer tamirciler, en az on yaşında olan diğer arabalarda çalıştı.

Venezüella’nın yolları uzun mesafeli, para tüketen araçlarla dolu ve bunların çoğu, yüzyılın başında Başkan Hugo Chavez’in müjdelediği sosyalist dönüşümden önce geldi.

Sabah işe gidip gelmek, markete kısa bir yolculuk veya sahile 20 kilometrelik bir araba yolculuğu, park etmiş arabaları kaputun altında dolaşan biri ile görmeyi içerir.

Dünyanın en büyük ham petrol rezervlerinden birine sahip olan Venezuela, bir zamanlar Latin Amerika’nın en zengin orta sınıfına sahipti ve otomobil satıcıları zenginleşti.

Ancak 2010 yılının ortalarında başlayan karmaşık bir sosyal, ekonomik ve insani kriz, düşük petrol fiyatları, ABD’nin hükümete uyguladığı ekonomik yaptırımlar – ve eleştirmenler – ekonominin kötü yönetimini alevlendirdiğini iddia ediyor.

Inter-Amerikan Kalkınma Bankası’na göre, 2020’de bir zamanlar orta sınıf olarak sınıflandırılan 10 aileden dokuzu yoksul saflara düşecek. Bir ölçüme göre, orta sınıfta yer alan hanelerin aylık geliri 2012’de 830 dolardan 2020’de 195 dolara düştü.

Bir zamanlar hizmet verdikleri geniş bayilerin çoğu hala logolarına sahip, ancak şimdi boş oturuyorlar veya başka işletmelere ev sahipliği yapıyorlar. Başkentte açık olanlar üst sınıfı hedefleme eğilimindedir. Ferrari bayisinin yerde her biri 400.000 USD’nin üzerinde olan üç kırmızı araba var.

Bazı Venezuelalılar, arabalarını tamir etme konusunda yardım için YouTube’a başvurdu.

Karakas’ta bir yerde, hortum görevi gören PVC borulu ve pili yerinde tutan bir tahta parçası olan bir Honda Civic var. Hafta sonundan sonra otoyolda çöktü, mayo giymiş dört yolcuyu mahsur bıraktı ve kumla kaplı yüzlerinden ter damlarken onları bir tamirat yapmaya sevk etti.

Yine de diğerleri, değişen derecelerde uzmanları işe almak için parayı bir araya toplayabilir.

Ekipman kiralama şirketinin sahibi Ron, kamyonunu tamir ederken ve araçlarını yakındaki binalarda veya diğer sığınaklarda kilitli tutarken, mahalledeki cadde boyunca düzinelerce tamirci çalışıyor.

Bir fren sistemleri uzmanı olan Anderson Ramirez, bazı kişilerin onarımları o kadar uzun süre ertelediğini ve bu nedenle kırık fren balataları ve ağır hasarlı disklerle ortaya çıktıklarını söyledi.

Bazı araç sahiplerinin hasarlı arka freni tamir edebileceklerini ancak bütçeleri yetmediği için öndeki fren işini ertelediklerini söyledi. “Eh, onlarla görüşüyoruz. İşgücü maliyetlerini görüşüyoruz çünkü… iş yapılmazsa, hiçbir şey kazanmıyoruz.”