Şarkıcı İbrahim Hamidi işini seviyor ama İran’da performans sergilemek istiyor

İranlı müzik tutkunları tarafından daha çok Bay Dünyanın Sesi Ebi olarak bilinen Ebrahim Hamidi, bir gün ömür boyu sürecek bir hayali gerçekleştirmeyi umuyor: memleketi İran’da bir konser vermek.

Ancak söylemesi yapmaktan daha kolay: Cumartesi günü Scotiabank Arena’da oynayan Hamidi, 1977’den beri zamanını Los Angeles ve Şah Muhammed Rıza Pehlevi’yi deviren 1979 İslam Devrimi’nden sonra sürgünde yaşadığı İspanya Marbella arasında geçiriyor. ve liberal kültür politikaları ne olursa olsun o zamanlar vardı.

Mevcut otoriter rejim müziği yasakladı ve Epe’yi ve Fakih “Gogosh” Atachin, Andranik “Andy” Maddian, Arif Arifqiah, Driush Eghbali, Faramarz Aslani, Leila Forouhar ve Shahram Shabareh gibi diğer ünlü İranlı yıldızları dışladı.

Hamidi geçtiğimiz Cuma günü Los Angeles’tan Zoom aracılığıyla “En büyük dileklerimden biri ama ne yazık ki mümkün değil” dedi. Çok iyi ve beni çok mutlu ediyor.”

72 yaşındaki Hamidi iyimser.

İran ikonu, “Hala ayrılmadan önce İran’da bir konser vereceğimi düşünüyorum” dedi. “Belki önümüzdeki altı ay, belki bir yıl, belki 10 yıl: Bunun olacağını umuyorum ve inanıyorum.”

Khorramabad’da doğan Hamidi, kariyerine gençlik yıllarında The Sun Boys grubunu kurarak başladı.

“Özel partiler ve özel partilerimiz oldu ve iki yıl sonra Tahran’da o zamanlar çok popüler olan Kochini adlı kulübe gittim. Sonra Black Cats adlı grupla çalışmaya başladım. Sonra ayrıldım ve solo şarkı söylemeye başladı.

1977’de Hamidi, New York’ta bir kulüpte şarkı söyledi ve birkaç aylığına Los Angeles kabaresinde sahne almaya davet edildi.

“Şu anda devrim başladı” dedi. Şehirler gösterilere ev sahipliği yapıyordu ve ben biraz daha kalmaya ve İran’da neler olduğunu görmeye karar verdim. Devrim oldu ve İran’da bana yer yoktu, ben de burada, Los Angeles’ta kaldım.”

Sonraki yıllarda, yalnızca Farsça şarkı söyleyen Hamidi, şarkılar ve albümler kaydetmeye devam etti ve müziğinin çoğu, dünyanın dört bir yanındaki meydanları doldururken, küresel Fars topluluklarına kasetler aracılığıyla dağıtıldı.

“Sabad Sabad”, “Goriz” ve “Ghorbat” gibi şarkılar Hamidi’yi ayakta tuttu ve bazıları aşktan bahsederken, bazıları mevcut rejimin politikalarını ve insan hakları ihlallerini eleştiren protesto şarkıları.

Kesin olan bir şey var: İran, Ebi’nin aklından asla uzak değil.

Hamidi, “Her gün ülkemi düşünüyorum” dedi. “Orada çok çirkin ve vahşi şeyler oluyor. Geçen kırk yılda ülkem ve insanlar hakkında çok ama çok şarkı söyledim ve hala İran halkıyla temas halindeyim.

“Zengin bir ülkemiz var. Petrol gibi birçok şeyimiz var ve insanlar fakir. Yiyecek hiçbir şeyleri yok. Çoğu yiyecek bulmak için çöpleri karıştırıyor. Bu beni de çok üzüyor.”

Hamidi, müziğinin siyasi hayal kırıklıklarını vurguladığının farkında ama daha güçlü bir katkıda bulunabileceğini düşünüyor.

“Yaparım” dedi, “ama yeterli değil.” “Daha fazlasını yapmam gerektiğini düşünüyorum. Ama ben sadece bir sanatçıyım. Ben politik bir aktör değilim. Ben olumlu bir kanalım.”

Şu anki Love Project turunun olumlu etkilerinden biri, Ibe’nin eşi Mahshid Hamidi Boromand tarafından kurulan ve Farsça ve İranca konuşan çocukların hayatlarını tehdit eden koşullarda dileklerini yerine getiren bir yardım kuruluşu olan With You Vakfı’na verdiği destektir. Satılan her konser biletinden elde edilen para davaya gidiyor.

Hamidi, “Nereye gidersem gideyim, pozitifliği iletmeye çalışıyorum ve Sizinle Vakfı’nın tüm amacı bu: Farsça konuşan bazı çocukların hayatlarına neşe ve olumlu etki getirmek” dedi. “Turun arkasındaki ilham kaynağı bu.”

Ibee Toronto’da en son şarkı söylediğinde, şimdiki Meridian Hall’da dört gösteriydi. Bu sefer daha geniş Scotiabank Arena’da. Hamidi, en büyük zorluklarından birinin hangi şarkıları söyleyeceğini seçmek olduğunu söyledi.

Yaklaşık 250 şarkım var ve grubum, oğlum ve eşim şarkıları seçmeme yardım ediyor. Ne söyleyeceğime karar vermek benim için zor çünkü tüm şarkılarımı seviyorum.”

Ayrıca, teknolojik gelişmelerin onu hayal kırıklığına uğrattığını da kabul etti, çünkü kariyerinde, başka bir şey oynuyormuş gibi hissederse, grubun kadrosunu bir hevesle değiştirebileceği bir nokta vardı. Artık eşlik eden bir video olduğuna göre, şarkı seçimi hemen hemen kilitlendi.

Ama burada performans sergilemeyi dört gözle bekliyor.

Hamidi, “Toronto harika insanlarla en iyi şehirlerden biri” dedi. “Çok hoşlar ve konserimde gördüğüm en iyi kalabalıklardan bazıları olduklarını söyleyebilirim.

“Bu şehre ‘Küçük İran’ diyebilirim çünkü her şey orada. İstediğiniz her şey Toronto’da.”

Daha hafif bir notta – ve Simon Cowell’in dokunaçlarının dünyanın her köşesine uzandığının bir başka kanıtı – Ebe, İsveç’te çekilen 2020 filmi “Persia’s Got Talent”te jüri üyesi olarak görev yaptı.

Bu Hamidi’nin hoşuna giden bir şey değil ama şu anda İran’da yerel bir yetenek şovunun olamayacağını anlıyor.

Hamidi, “Keşke bu teklifi İsveç yerine başka bir yerde alabilseydik” dedi. Türkiye’ye gidersek İran’dan çok yetenek alabiliriz. Bu şovda sahip olduğumuz yetenekler Avrupa’dan, Almanya’dan, Hollanda’dan ve dünyanın her yerinden geldi. Dolayısıyla yaptığımız yetenek seçimi sınırlıydı ama ben çok eğlendim.”

Ancak başka bir sorun daha var: İran vatandaşları katılmak için ülkeyi terk ederse, döndüklerinde onlara ne olacak?

Hamidi, “İran’daki halkıma sempati duyuyorum” dedi. “Daha önce de söylediğim gibi, zaten acı çekiyorlar ve durum kaynama noktasına ulaştı. İnsanlar ödeme almak ve tutuklanmak, dövülmek ve öldürülmek için protestoya gittikleri için her gün bir şeyler olabilir. Hükümet, istemiyorlar. halk için her şeyi yapın, hükümet kendi başının çaresine bakar.

“Umarım halkım bu konuda bir şeyler yapabilir. Birlikte olmalılar ve umarım daha iyi bir gelecekleri olur. Bu onların elinde.”

Muhteşem şarkılarıyla kalplerini umutla doldurmaya devam etmeyi dört gözle bekliyor.

Hamidi, hayranlarına katılanları aramayı reddediyor.

“Onlar benim hayranlarım değil, arkadaşlarım: Bana çok yakın olduklarını hissediyorum. Bu yüzden işimi bırakamıyorum. Şarkı söylemeyi seviyorum çünkü bu işi seviyorum.”

Paylaşmak: