Reggie Phils Emmy ve Satoru Iwata’nın Büyük Nintendo Dostluğu

Duyulmamış bir istekle başladım. Reggie Fils-Aimé henüz Nintendo of America’nın başkanı değil. Heck, o bir çalışan bile değildi – bir iş için görüşme yapıyordu. Ancak Satoru Iwata ile konuşmak istedi.

İşe alma sürecinde, o zamanki pazarlama yöneticisi Nintendo Co., Ltd. genel merkezindeki kıdemli görevlilerle güçlü bir çalışma ilişkisine ihtiyacı olacağını fark etti. (NCL) Kyoto’da – bunlardan en önemlisi Satoru Iwata, Mayıs 2002’de Küresel Başkan olarak devraldı. Doğal olarak, Reggie onunla bir video konferans istedi. Ama Nintendo’da işler böyle yapılmadı.

Bu genç adam kendini kim sanıyor? Iwata’nın Reggie ile tanışmaktan daha iyi işleri var! Benzer duygular hem Kyoto’daki hem de ABD’deki Nintendo salonlarında yankılandı “Yıllar sonra bunun NCL ve NOA’da büyük sorunlara neden olduğunu öğrendim. [Nintendo Of America]Reggie, yeni yayınlanan iş otobiyografisinde şöyle yazdı: Oyun Bozulması: Bronx’tan Nintendo’nun Zirvesine. Geriye dönüp baktığında, Nintendo’nun kültürünü tam olarak anlayan Reiji, bu talebin nasıl “alışılmadık” veya “belki de kibirli” olarak değerlendirilebileceğini görebilir.

Ancak Fils-Aimé’nin böyle bir uygulama yapmasının pek de şaşırtıcı olmadığı söylenebilir. Nintendo’daki tipik işiniz değildi. Bronx’ta büyüyen Cornell eğitimli pazarlama uzmanı, reklam dünyasını sallıyordu.

Ve Iwata sıradan bir Japon CEO değildi. Gibi oyunlarda bir programcı olarak dişlerini kes balon dövüşüVe zemin Ve Kirby. Gelişim becerileri, iş becerileri kadar iyiydi. Iwata’nın HAL Lab’i yönetmedeki başarısı, 2000 yılında Nintendo’ya kurumsal planlamada katılmasına yol açtı. İki yıl sonra, şirketi 1949’dan beri yöneten Hiroshi Yamauchi emekli olduğunda başkan seçildi.

Belki de Reggie yönetici rolüne atandığı içindi. Belki de Iwata’nın ilgisini çekmiştir. Ancak bu beklenmedik istek sadece yeşil bir ışık değil, aynı zamanda büyük bir dostluğun başlangıcıydı.

Video konferans ayarlandı. Reiji’nin Iwata ile yarım saat konuşması planlanmıştı. Başlamasını beklerken Reggie, şirketin başına çevirmen olarak katılmayı umuyordu. Ama ekran yanıp söndüğünde, Iwata orada yalnızdı. Reggie, “Yakınlaştırmak ve benden bir masanın önündeymiş gibi görünmesini sağlamak için kameraları kontrol ettiği için bu toplantıyı daha samimi hale getirdi” diye yazdı. Bana ne diye hitap etmesi gerektiğini sordu. “Lütfen Bay Iwata, bana Reggie deyin.”

İkili, Sony ve Microsoft’un yeni oyun sistemleri hakkında konuştu ve konuşma planlanan 30 dakikalık süreyi geçti. Reggie, Nintendo’nun PlayStation Portable ile savaşmak için ne yapacağını sordu. Iwata, “Reiji, işi kabul et ve Kyoto’ya gel,” dedi. “Size yenilik yapmaya nasıl devam edeceğimizi göstereceğim.”

Reggie’ye iş teklif edildi ve kabul edildi ve Satış ve Pazarlamadan Sorumlu Başkan Yardımcısı olarak işe alındı. Sekiz haftalık bir çalışmanın ardından, şirketin nasıl yenilikler yaptığını görmek için Ocak 2004’te Kyoto’ya Nintendo’nun genel merkezine geldi. Bu yolculuk sırasında sadece Iwata ile ilk kez tanışmakla kalmadı, aynı zamanda Miyamoto ile konuştu ve bir DS prototipi gördü. Bu, efsanevi E3 basın toplantılarını ve reklam kampanyalarını içerecek profesyonel bir ilişkinin başlangıcıydı. Ancak, Reggie’nin Nintendo of America’nın başkanı olduğu 2006 yılına kadar, ikisinin oyun endüstrisindeki profesyonel tanıdıklardan daha fazlası haline gelmesi değildi.

Reggie, “Bay Iwata veya diğer NCL yöneticileri Amerika Birleşik Devletleri’ni ziyaret ettiğinde, akşamları sık sık grup yemekleri yerdik,” diye yazdı. “Bunlar, birbirimizi daha iyi anlamak ve kişisel hikayeleri ve deneyimleri paylaşmak için harika fırsatlar olurdu.” Ancak, Reggie Japonya’dayken, genellikle akşam yemeğinde Nintendo VIP’leriyle buluşmazdı. Reggie, “Bence bunun nedeni Bay Iwata’nın çok çalışkan bir işçi olması ve yönetici ekibinin üyeleriyle görüşmek için gece geç saatlere kadar ofiste kalmasıydı.” “Yanlarında genellikle basit yemekler getirildi ve akşama kadar yeni oyun geliştirme projelerini tartışmaya devam ettiler.”

Reggie’nin Nintendo of America’nın yeni başkanı olarak Kyoto’ya yaptığı ilk gezilerden birinde, bu değişti. Iwata ondan akşam yemeğine katılmasını ister – Reiji’nin “büyük bir onur” dediği bir şey. Bir Nintendo yöneticisinin personeliyle nadiren yemeğe çıkacağını biliyordu. Iwata Reggie’yi Kyoto’nun en iyi restoranlarından birine götürdü ve orada nefis hazırlanmış sashimi, yerel balık ve mevsim sebzeleri yemeklerini yediler.

Reggie, “Çocukluğumuzla ilgili hikayeler paylaştık” diye yazıyor. “Her birimizin küçük çocuklar olarak tüm aile ansiklopedisini okuduğunu öğrendiğimizde güldük.” Reggie için bu, Dünya Kitap Ansiklopedisi’nin yirmi altı ciltlik koleksiyonu anlamına geliyordu. Tutkularından ve bulundukları yere yolculuklarından bahsettiler. O zaman Iwata beklenmedik bir şey söyledi: “Reggie, biliyorsun, çok benziyoruz.”

“Bay Iwata ne demek istiyorsun? Reggie sordu. Iwata birinci sınıf bir oyun geliştiricisiydi ve Nintendo’nun şimdiye kadarki dördüncü başkanıydı. Reggie, kendi sözleriyle “cesur ve sinir bozucu bir pazarlamacıydı”.

Iwata, “Reggie, Nintendo, çalışanlarının çok uzun süre kalma eğiliminde olduğu bir şirket. Ama sen ve ben yabancıyız” dedi. Bazen Nintendo sadece çok Japon bir şirket gibi hissetmekle kalmıyor, daha da izole hissediyor. Kyoto’da çok özel bir şirket gibi hissedebilirsiniz. Tarihinin çoğu için, komşu Kyoto veya Osaka’dan yerel çalışanların çalıştığı bir aile şirketiydi. Ama Iwata Hokkaido’dan geliyor. Yerel lehçeyi konuşmuyordu. Yamauchi ailesinin bir üyesi değildi. Iwata da tıpkı Reggie gibi bir yabancıydı.

Devam eden Iwata, benzersiz zorluklarının Nintendo’nun kültürünü anlamak ve aynı zamanda şirketi ileriye taşımak olduğunu söyledi. Bunu yapmak için, çalışanları tam olarak anlamak için dinlemek gerekiyordu. Iwata, bunu yapması gerekenin sadece Reiji olmadığını söyledi.

Bunu ben de yapmalıyım,” dedi Iwata. “Nintendo’yu yeni bir şekilde zorlamaya çalışıyorum. Ancak Bay Miyamoto ve diğerleri çok uzun süredir şirketin bir parçası. Bu yolculuğa çıkarken onların yanımda olduğundan emin olmam gerekiyor.”

Reggie için bu yemek bir dönüm noktasıydı. Reggie şöyle yazıyor: “Bu akşam yemeğinin sonunda bir yönetici/ast veya akıl hocası/koruyucu ilişkisinden arkadaş olmaya başladığımızı hissettim.” “Onun vizyonunu Nintendo ve ötesindeki gelecekteki tüm çalışmalarıma dahil etmek istiyorum.”

Satoru Iwata’ya ilk olarak 2014 yazında kanser teşhisi kondu. O nemli aylarda hastanedeyken Reiji’nin toplantılar için Japonya’da olması planlandı. Herhangi bir arkadaşınızın yapacağını yapın: bir ziyaret isteyin.

Ancak şirketlerin de kendi kültürleri vardır – tıpkı ülkeler gibi. Bazen onu anlamak önemlidir. Diğer zamanlarda, onları sorgulamak, belirlenmiş sınırlara doğru zorlamak gerekir.

E-postam dağıtıldı ama Iwata reddetti. “Hayır, Japonya’da olmuyor” diye bir e-posta yazdı. “İş ortakları birbirlerinin hastanesine gitmezler.” Reiji, ziyaret için saygıyla ödemeye devam etti, ancak Iwata kararlıydı, “Regi, ofisten kimse beni görmeye gelmedi.” Ancak Reggie, bunun bir iş ziyareti olduğu fikrine karşı çıkarak, “Saygılarımla, Bay Iwata, sizi Nintendo of America’nın başkanı olarak değil, bir arkadaş olarak ziyaret etmek istiyorum” yanıtını verdi.

Yabancı olmanın avantajları vardır. Ne olduklarını bilmeden kuralları çiğneyebilirsin. Veya bunları sorgulayarak sinterlenmiş bir sistemin değişmesine neden olabilirsiniz.

Reggie, “Hayır kabul etmeyeceğimi anladığımda, son ödememin bana vereceği o küçük gülümsemeyi ortaya çıkardığına inanmak istiyorum” diye yazdı. “Vazgeçti ve onu hastanede ziyaret edeceğimi kabul etti.”

Hastaneye giderken, Iwata’nın o zamanki sağ kolu ve şimdi Nintendo patronu Shuntaro Furukawa, Reiji’ye talebinin ne kadar sıra dışı olduğuna dikkat çekti. Ancak isteğinin ardından bir şeyler değişti. Iwata, Kyoto’daki Nintendo çalışanlarının onu hastanede ziyaret etmesine bile izin vermeye başladı.

Reggie, “Bay Iwata beni ziyaret etmekten heyecan duydu” diye yazıyor. Iwata’nın karısı ve kızı da orada olacak. “Bu beni memnun etti, çünkü ailesinin orada olması, bir arkadaşın kişisel ziyaretini bir iş adamından daha fazla yapacaktı.”

Reiji hastane odasına girdiğinde, Iwata bir pelerin giymiş, yüzünde geniş bir gülümsemeyle oradaydı. Sağlıklı görünüyordu. Reiji, Iwata ile tanıştığında her zaman yaptığı şeyi yaptı, el sıkışmak için uzandı ve ikisi, Nintendo Chief’in nasıl olduğu hakkında kişisel bir konuşma yaptı. Ruh hali iyimser ve olumluydu. Iwata’nın kızı, ziyareti Reiji ile bir fotoğraf çekerek anma bile yaptı.

Tıpkı askere giderken Iwata ile konuşmak istediği gibi, Reiji de sınırları zorluyor ve normlara meydan okuyordu. Burada, ticari nedenlerle değildi. Arkadaşını görmek onun arzusuydu.

Ertesi bahar, Iwata iyileşip iyileştikten sonra, Reiji’nin üç sabit gün boyunca Kyoto’ya seyahat etmesini istedi. Şaşırtıcı ve alışılmadık bir istekti. İşin garibi, hala Nintendo of America başkanını şirketin resmi iş gününün başladığı sabah 9 yerine sabah 8:30’da Kyoto merkezinde istiyor. Reggie o sabah erkenden mermer salona girdi. Ofis soğuk ve steril hissediyordu. Reiji yedinci kattaki yürütme alanına çıktı ve sabah 8:30’da Iwata’nın masasına gösterildi.

Reggie, “Bay Iwata bu noktada on yıldan fazla bir süredir şirketin küresel başkanı olmasına rağmen, kendisinden önceki üç kişinin kullandığı büyük, resmi başkanlık ofisine taşınmadı” diye yazıyor. “Bunun yerine, masası bir düzine daha fazla insanı barındırabilecek dikdörtgen bir konferans odasının başında olan daha basit bir masayı tercih ederdi.” Iwata’da iki büyük TV ekranının yanı sıra kitaplarla, video oyunlarıyla, oyun aksesuarlarıyla ve konsollarla dolu dolaplar vardı. Reggie her zaman ofisin küresel bir şirketin CEO’su yerine bir oyun geliştiricisine ait olduğunu düşündü.

İkisi birbirini selamladı. Birkaç gün önce Nintendo, mobil pazara gireceğini duyurdu. Ama önce Iwata’nın konuşacak daha önemli bir şeyi vardı. “Reggie, kanserim geri döndü” dedi.

Fils-Aimé şöyle yazıyor: “Endişesini görünce ve bana kişisel olarak anlatmak için beni özel olarak Kyoto’ya geri götürmesi kaygımı artırdı ve paylaştığı her ayrıntıya odaklandım.” Iwata vites değiştirdi ve kişisel haberlerini belirttikten sonra, Nintendo’nun geleceği için “çok önemli” olduğunu söylediği şirketin yeni konsoluna odaklandı. Bu konsol Nintendo Switch’ti.

Bu konuşma değişikliği Bay Iwata için tipikti; Reiji, çalışmaya kendi ihtiyaçlarından önce öncelik verdiğini yazdı. ”

Oyun dünyası 11 Temmuz 2015’te büyük bir liderini kaybetti. Reggie için kayıp iki katına çıktı. Ayrıca çok iyi bir arkadaşını kaybetti. Nisan 2019’da Nintendo’dan ayrılan Reggie, “Bay Iwata ile olan dostluğum çok derindi” diye yazdı. Her birinin şirkete getirdiği temel yeteneklere hayran olduklarından, dostluklarının temeli karşılıklı saygıydı. Ama benzerliklerini gören iki adam da vardı.

“Bay Iwata sadece patronum değildi. O sadece iş zekamı takdir eden biri değildi. O bir arkadaştı ve bu dostluk sadece Nintendo’daki başarımda değil, hayatımda da bir fark yarattı.”

Oyun Bozulması: Bronx’tan Nintendo’nun Zirvesine Uygun AmazonVe Şirket: Barnes & Nobleveya kitapların satıldığı diğer perakendeciler.