Putin’in Ukrayna’daki savaşından on ay sonra Rusya’da hayat değişti mi?

Rusya’ya son seyahatimden bu yana bir yıl geçti. O zamanlar tanıştığım insanların çoğu, Ukrayna ile savaş beklentileri Sınırda çok sayıda asker birikmesine rağmen çok uzaktaydı. O zamandan beri tutumların nasıl değiştiğini merak ettim.

Savaşın Rusya’daki hayatı nasıl değiştirdiğini ilk elden görmek de aynı derecede önemliydi.

İlk sürpriz hayatın ne kadar normal olduğuydu. Batı yaptırımlarının bir sonucu olarak medyada çıkan tüm kasvet ve kıyamet haberlerine rağmen, her şey eskisi gibi gidiyor. Yerel bankacılık çalışıyor, maaşlar ve emekli maaşları zamanında ödeniyor, e-ticaret her yerde hareketli ve dükkanlar gıda ve tüketim mallarıyla dolu. En azından St. Petersburg’da, Ocak 2021’e kıyasla günlük hayatta herhangi bir değişiklik fark etmekte zorlandım.

Ancak daha derin bir kazı var ve yaptırımların etkisi var. Devam eden sorunlardan biri, önemli ölçüde daha fazla olan otomobil parçalarıydı. masraflı. Ancak buna rağmen, şimdi yeni malzemeler gönderiliyor. Bu, tüketici odaklı olan hemen hemen her şey için geçerlidir. Viski gibi Batı mallarında bile kıtlık yok ve süpermarket rafları tamamen dolu.

Avrupa Birliği Seyahat kısıtlamaları Etkisini gösteriyordu – ancak COVID salgını sırasında alınan önlemler gibi değil. İnsanlar hala Türkiye, Mısır veya Körfez ülkeleri dahil olmak üzere birçok ülkeye seyahat edebiliyor.

İşadamları, özellikle ithalat/ihracat sektöründeki zorluklardan şikayetçi. Ama kaotik geçen birkaç aydan sonra, bu bir işti. Yeni gönderim yöntemleri bulun Türkiye veya Kazakistan gibi üçüncü ülkeler aracılığıyla.

Savunma sektöründen bir tanıdık, Rusya’nın füzelerinin bitebileceği iddiasıyla alay etti. Bana savunma sanayinin yıllardır temel parçaları stokladığını ve daha çok yerli alternatifler kullandığını söyledi (gerçi bu doğrulayamadığım bir iddia). Gerisi hala satın alınabilir – içinde de olsa Yüksek fiyatlı. Onların asıl sorunu parça eksikliği değil, artan askeri talepleri karşılamak için üretimi hızlandırma yeteneğidir.

Çeşitli iş kollarından kişilerle yapılan sohbetlerden edinilen genel izlenim, asıl odak noktalarının yeni normale uyum sağlamak olduğu yönünde. Pek çok şey daha az verimli ve daha pahalı olacak, ancak Rus ekonomisi çökmeyecek.

Bu Rusya için bir krizse – ki öyle – o zaman öyle değil 1990’ların başında huzursuzluk Devlet, toplum ve ekonomi aynı anda çökerken.

savaştan bahsetme

Bulduğum bir başka şaşırtıcı şey de, günlük olarak ne kadar çok savaştan kaçınıldığıydı.

Bununla ilgili raporları TV haberlerinde ve sohbet programlarında görüyorsunuz (bunlar sürekli olarak hükümetin çizgisine ayak uyduruyor), ancak bunu kullanarak savaş hakkında daha iyi bilgi sahibi olduğumu hissettim. telgraf uygulaması Belfast’ta – yaşadığım ve çalıştığım yer – St Petersburg’daki gerçek insanlarla konuşmaktan daha fazlası. Bilerek gündeme getirmediğim sürece, Ukrayna’dan hiç bahsetmeden tüm konuşmaları yapabileceğinizi buldum.

Genel izlenimim, işgalin insanların önceden var olan görüşlerini pekiştirdiği yönündeydi. Her zaman Putin’e karşı çıkanlar bundan nefret ederken, hükümeti destekleyenler büyük ölçüde destekçi olmaya devam ediyor. Ancak büyük çoğunluk bunu olabildiğince görmezden gelmeye çalışıyor.

Konuştuğum hiç kimse savaşın başlamasından memnun değildi, ancak önemli bir uyarı var: Pişman olmak, ne pahasına olursa olsun savaşı bitirmek istedikleri anlamına gelmiyor. Bazıları savaştan daha kötü olan şeyin bir savaşı kaybetmek olduğunu söyler.