Erdoğan zor bir yeni dönemde

Erdoğan’ın zaferi gerçektir. Tamamen adil olmayan ama özgür de olmayan bir yarışmayı kazandı. Milyonlarca Türk seçmeni çok oy kullandı Reese…Hem taraftarlar hem de düşmanlar tarafından sık sık bilinen adıyla “Lider” – ister başından beri onu gerçekten desteklesinler, ister medyadaki güçlü hükümet yanlısı önyargının ve AKP devletinin cömert vaatlerinin etkisinde olsunlar. Rakip Millet İttifakı elinden gelenin en iyisini yaptı ama dürüst olmak gerekirse yokuş yukarı bir mücadele veriyorlardı. Kemal Kılıçdaroğlu’ndan daha karizmatik bir lider bile, Türk milliyetçiliğinin sürekli cazibesini kullanmakta usta olan popülist bir rejime karşı geniş ve çeşitli bir koalisyonu sürdürmek için mücadele ederdi.

Zafer, Erdoğan yönetiminin güçlü ve zayıf yönlerinden bahsediyor.

Türkiye’nin güçlü adamı siyasetçidir. Ticarette geçirdiği uzun yıllar boyunca geliştirdiği becerilerden biri de seçimleri kazanmak. Birden fazla rakiple karşılaştı ve iki zorlu kişiyi, Selahattin Demirtaş ve Ekrem İmamoğlu’nu etkisiz hale getirmeyi başardı. İlki hapiste ve görünüşe göre orada daha uzun yıllar geçirecek. İkincisi de parmaklıklar arkasında biraz zaman geçirme tehlikesiyle karşı karşıya – ya da en azından uydurma suçlamalarla kendisine karşı açılan bir dava sayesinde zamanı geldiğinde görevden alınma.

Daha da önemlisi, Erdoğan devlet veya sivil toplum içindeki herhangi bir alternatif iktidar merkeziyle uzun süredir uğraşıyor. Yargı, Anayasa Mahkemesi’ne rağmen ehlileşti tesadüfi Hükümetle çelişen kural. AKP ve ortakları Milliyetçi Hareket Partisi’nin (MHP) sağlıklı bir çoğunluğa ulaşmasıyla birlikte Meclis bir lastik damgaya indirgenmiştir. Devletin maliyesi, en azından her yerde bulunan inşaat sektöründe, ahbap-çavuş şirketlerince devralınmaya hazır. Düşük faiz oranları insanların birikimlerini tüketebilir, ancak devlet destekli krediye erişimi olanlar için faydalıdır. Medyanın tek bir görevi var – sözde Amerikan entrikalarına rağmen sevgili lideri anmak ve Türkiye’nin başarısını uluslararası arenada duyurmak. Kısacası Erdoğan her şeyi halletti.

Muhalefetin üstün geldiği bir senaryoda bile, küçük bir farkla olurdu. Yüksek Seçim Kurulu ve mahkemeye bağlı medya da dahil olmak üzere Erdoğan’ın devlet aygıtı çılgına döner ve zaferi reddederdi. Vegas’ta dedikleri gibi kasa her zaman kazanır. Pekala, Türkiye’de ‘ev’ Ankara’nın Beştepe semtindeki devasa Cumhurbaşkanlığı Köşkü’dür.

Ancak yeni dönemde Erdoğan’ın işi daha da zorlaşacaktır. Türkiye ekonomisi kırılgandır. Döviz ve altın rezervlerinin buharlaşması, liranın gelecekte desteklenmesini zorlaştırıyor. Erdoğan ışığı görüp uluslararası piyasaları sakinleştirmek için faiz oranlarını yükseltmedikçe, Türkiye’nin maliyesi ülkenin Körfez’deki rakip dostlarının insafına kalacak. Çin ve Rusya da bir miktar nakit enjekte edebilir, ancak Uluslararası Para Fonu ölçeğinde bir kurtarma paketi sunamazlar. yüksek ekonomik enflasyon Yaşam standartlarını aşındırmaya, hoşnutsuzluğu körüklemeye devam edecek. Büyüme de yavaşlayacak.

Sorunun bir kısmı, elbette, ekonomideki yapısal dengesizliklerden kaynaklanıyor – düşük tasarruf oranı, durgun verimlilik, bazı bölgelerde kronik olarak yüksek işsizlik ve büyük cari hesap açıkları, hepsi büyümeyi baltalıyor. Ek olarak, küresel çevre yaşanmaz. Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı ve koronavirüsün neden olduğu tedarik zinciri şokları, Avrupa Birliği gibi önemli ihracat pazarlarında enflasyona ve talebin azalmasına neden oldu. Ancak, etkili siyasi çözümlerin formüle edilmesini engellerken işleri daha da kötüleştiren bir Erdoğan faktörü de var. Başkanın makroekonomik yönetişime müdahale etme ve ekonomik teknokratların gücünü elinden alma istekliliğinin bir bedeli var.

Bu, uzun vadeli bir mücadeleye işaret ediyor. Erdoğan’ınki gibi kişisel rejimlerde istikrar, ister resmi ister gayri resmi olsun, liderin ve kullandığı otoritenin bir işlevidir. Ama Erdoğan, sağlık sorunları nedeniyle televizyon yayınlarından çekilmek zorunda kaldığı seçim kampanyası sırasında fark ettiğimiz gibi bir insan. Sistemin üstüne değiştirmek de zordur. Bariz bir varis yok ve biri beş yıl sonra yapılacak genel seçimlerden önce ortaya çıksa bile, büyük adamın yerini doldurmakta zorlanacak. Örneğin, dolandırıcılığa veya kitlesel baskıya başvurmadan cumhurbaşkanlığı seçimini kazanmak, gericiler için imkansız bir görev olabilir. Bu nedenle, Erdoğan’ın 2028’den sonra iktidarda kalması için güçlü bir şans var çünkü ondan sonra kimse yok.

Bu senaryo, ister cumhurbaşkanlığı üzerindeki iki dönem sınırının kaldırılması (Putin’in 2020’de Rusya’da yaptığı gibi) ister parlamenter sistemin restorasyonu olsun (ki bu durumda Erdoğan eski başkan olarak geri döner) anayasal değişiklik içerdiği için de bir risk teşkil ediyor. Başbakan). Yeni bir anayasa referandumu, muhalefete Erdoğan’a karşı birlik olma ve ona giderek daha fazla meydan okuma şansı verebileceği için rejime dost olabilir. Millet İttifakı’nı oluşturan partiler artık kargaşa içinde. Ancak, seçmen tabanları hiçbir yere gitmiyor. Türk toplumunun yarısı ne olursa olsun Erdoğan’a kin beslemeye devam edecek.

Türkiye’nin lideri, başka bir siyasi zorluktan daha kurtulmuş, aşılmaz görünüyor. Ancak gücünün zirvesini aştığı söylenebilirdi. Önümüzdeki yıllarda Türkiye’yi yönetmek hiç de kolay olmayacak.

Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir ve ABD dış politikası ve ulusal güvenlik öncelikleri hakkında iyi tartışılmış, politika odaklı makaleler yayınlamaya çalışan partizan olmayan bir kuruluş olan Dış Politika Araştırma Enstitüsü’nün konumunu yansıtması gerekmez.

resim: Facebook