Doğa aşığı objektifi en uzun uçuş rekorunu elinde tutan kuşlara çevirdi

Motueka Sandspit’in neden doğa fotoğrafçısı Rebecca Pooter’ın en sevdiği kuş gözlem yeri olduğunu anlamak kolay.

Yılın bu zamanında üç kilometrelik yürüyüş yapmak, en az 3.000 çubuk kuyruklu görücünün yere çarpmadan önce bir bulutta girdap yapmasını izlemekle ödüllendirilir.

Pooter, üreme alanlarına giden Çin ile Kore yarımadası arasındaki Sarı Deniz bölgesinde beslenmek için mola vererek, suda yürüyen kuşların Alaska’ya destansı bir göçe başlamak üzere olduğunu söyledi.

Eylül ayı civarında Yeni Zelanda’ya dönerken, doğrudan uçarlar – 2020’de bir kuş, Alaska’dan Firth of Thames’e dokuz gün boyunca 12.000 km’nin üzerinde göçmen kuşlar için kesintisiz bir mesafe rekoru kırdı (en iyi Tanrı tarafından yapıldı) Geçen yıl Alaska’dan Tazmanya’ya kesintisiz 13.000 km Uçan Kim).

Devamını oku:
* Sezonun ilk modelleri Christchurch’e geliyor
* Honda, Stoke’da yeni bir servis merkezini duyurarak vites değiştiriyor
* Godwits, Foxton Beach’ten Alaska’ya yıllık göçlerine başladı

Pooter, kuşların maraton göçlerinden daha ince ve “biraz özensiz” döndüklerini söyledi.

Alaska’ya gidiyor, ancak yazın sonunda Antipodlar “tıknaz”, erkekler özellikle sarımsı üreme renkleriyle “güzel”.

“Saatlerce izleyebilirim” dedi.

Nelson merkezli emekli, 2008’de objektifini kuşlara çevirdi. Motueka Sandspit’in çok yakın olduğu için en sevdiği yer olduğunu ve Godwits’in yanı sıra iki deniz kabuğu türü de dahil olmak üzere çeşitli kuşlara ev sahipliği yaptığını söyledi.

Botanist bir babayla büyümüş ve babasından Yeni Zelanda bitkilerinin botanik adlarını öğrenmiş biri olarak, 2000 yılında “bildiklerini çekmeye” karar verdi – özellikle dağların tepesindeki bitkileri – ve dağ florası üzerine bir kitap yazmaya devam etti ve daha sonra biri de mantarlar üzerinde.

Ancak Pooter 2008’de kansere yakalanıp dağcılığı bırakmak zorunda kalınca, dikkatini Nelson’ın kıyı banliyösü Atauhai’deki evinin yakınında kuşları fotoğraflamaya çevirdi.

O zamanlar farklı martıların veya sumruların adlarını bilmiyordu. Kısa süre sonra Boulder Bank’ta ornitoloji grubundan “bana dürbünüyle ilk başarımı gösteren” bir adamla karşılaştım.

Daha önce kuşları hiç fark etmemiş olmasına şaşırmıştı.

Potter, Nelson Group’a katıldı Yeni Zelanda kuşlarıUzun bir lensim var ve sen hala kuşları öğreniyorsun, dedi.

“Her zaman her tür kuşu fotoğraflıyorum. Esas olarak deniz kuşları, çünkü onlar bu şekilde ya da tükürükte çıktılar.”

Golden Bay’e yaptığı bir geziden yeni dönmüş, Pakawau Sahili’nde Godwits, istiridye avcıları, Shaglar, sumrular ve “her türden” kuşun fotoğraflarını çekmiş ve fotoğrafları sitedeki koleksiyonuna eklemişti. FlickrDünyanın her yerindeki doğa severlerle paylaşmak için.

Sonbaharda Nelson Brook Waimarama Koruma Alanı’nda ve Pelors Köprüsü ve Batı Kıyısı gibi yerlerde mantar ararken bulundu ve Yeni Zelanda mantarları üzerine kitabının üçüncü baskısını yayınlamak üzereydi.

“Her mevsim daha önce hiç görmediğim mantarları buluyorum.

“Ne bulacağın hakkında hiçbir fikrin yok.”

Yaz aylarında, çiçekli dağ bitkilerini filme almak için kayak alanlarına ve Arthurs Geçidi gibi yerlere arabayla giderdi.

Pooter’ın hayatının geri kalanında “bir tür” tasvir ettiğini söyledi.

“Ben sadece tüm doğayı seviyorum.

“Sadece orada olmayı seviyorum.”