Gökbilimciler, evrenin ilk zamanlarında zamanın şimdi olduğundan beş kat daha yavaş geçtiğini fark etmek için evrenin doğuşuna baktılar – sonunda kanıtlandı Albert Einstein tarafından yapılan tahmin bir asırdan fazla bir süre önce.
Araştırmacılar, evrenin yalnızca bir milyar yaşında olduğu, yani şu anki yaşının onda birinden daha az olduğu zamanlara dayanan, kuasarlar olarak bilinen parlak kozmik işaretlerden gelen verilerde yavaş ve yoğun hareketin etkisini saptadı. Araştırmacılar bulgularını 3 Temmuz’da Nature dergisinde yayınladılar. doğal astronomi.
Baş yazar, “Evrenin bir milyar yıldan biraz daha eski olduğu bir zamana bakarsak, zamanın beş kat daha yavaş aktığını görürüz” dedi. Geraint LewisSidney Üniversitesi’nde Astrofizik Profesörü. bir açıklamada söyledi. “Orada, bu bebek evrende olsaydınız, bir saniye bir saniye gibi görünürdü – ama bizim konumumuzdan, gelecekte 12 milyar yıldan fazla, bu erken zaman gecikiyor gibi görünüyor.”
İlgili: Uzay-zamandaki bozulmalar, Einstein’ın görelilik teorisini nihai teste tabi tutabilir
Erken evrende zamanın yavaş hareket etmesinin nedeni, en azından bugünün gözlemcilerinin bakış açısına göre, ilk olarak Einstein tarafından 1915’teki teorisinde sağlanmış gibi görünüyor. Genel görelilik. Evren artan bir hızla genişlerken, uzak bir kaynaktan gelen ışık da genişleyerek dalga boyunu daha uzun ve daha kırmızı yapıyor.
Daha da önemlisi, ışık atımları arasındaki zaman gecikmesi de başlangıçtaki aralığın beş katına kadar uzatılarak zamanın uzuyor ve daha yavaş akıyormuş gibi görünmesine neden oluyor.
Einstein sayesinde, zaman ve uzayın iç içe geçmiş olduğunu ve zamanın şafağından beri bir tekillik içinde olduğunu biliyoruz. büyük patlamaLewis, “Evren genişliyordu. Uzayın bu genişlemesi, erken evrene ilişkin gözlemlerimizin bugün zamanın akışından çok daha yavaş görünmesi gerektiği anlamına geliyor. Bu yazıda, bunu Büyük Patlama’dan yaklaşık bir milyar yıl sonraya geri koyduk.”
Kara delikler Dev yıldızların çökmesinden doğarlar ve gaz, toz, yıldızlar ve diğer kara delikleri yutarak büyürler. Uzay-zamandaki bu doymak bilmez yırtıkların bazıları için sürtünme, kraterlerinde dalgalanan malzemenin ısınmasına ve teleskoplar tarafından tespit edilebilen ışık yaymasına neden olarak kara delikleri sözde aktif galaktik çekirdeklere (AGN) dönüştürür.
En aktif galaktik çekirdekler kuasarlardır – en parlak yıldızlardan trilyonlarca kat daha parlak ışık patlamasıyla gaz kozalarını serbest bırakan, güneşten milyarlarca kat daha ağır süper kütleli kara delikler. Bununla birlikte, karmaşık ışık atımlarını yorumlamak zor bir görevdir; bu, şimdiye kadar gökbilimcilerin erken evrende zamanın geçişini incelemek için bunun yerine dev kozmik patlamaların, süpernovaların evrimine odaklandıkları anlamına gelir.
Lewis, “Süpernovaların tek bir ışık parlaması gibi hareket ettiği ve bu da onları çalışmayı kolaylaştırdığı yerde, kuasarlar sürekli bir havai fişek gösterisi gibi daha karmaşıktır” dedi. “Yaptığımız şey, bu havai fişek gösterisini çözmek ve kuasarların da erken evren için standart zaman belirteçleri olarak kullanılabileceğini göstermek.”
Gökbilimciler bu etkiyi keşfetmek için 190 kuasardan yirmi yıllık veri aldılar ve düzenli flaşlarını birleştirmek için yaydıkları farklı dalga boylarını analiz ettiler, böylece onları kozmik saatlerin tik taklarına dönüştürdüler.
Daha önce, evrenin mevcut yaşının yarısına kadar yavaş süpernovalarda zaman genişlemesi gözlemlenmişti, ancak bu zaman penceresini bu yaşamın yalnızca onda birine geri döndürmek, etkinin tüm kozmik ölçeklerde mevcut olduğunu ve daha da arttığını doğruladı. daha uzak mesafelerde telaffuz edilir. Ayrıca, etkiyi tespit etmeyen önceki kuasar çalışmalarının kesin bir şekilde çürütülmesini sağlar.
Lewis, “Bu önceki çalışmalar, insanları kuasarların gerçekten kozmik nesneler olup olmadığını veya hatta uzayı genişletme fikrinin doğru olup olmadığını sormaya yöneltti” dedi. “Ancak bu yeni veriler ve analizlerle, kuasarların anlaşılması zor işaretlerini bulabildik ve tam olarak Einstein’ın göreliliğinin tahmin ettiği gibi davranıyorlar.”
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert