Bay of Plenty ev sahipleri, boş odaları nakit olarak kiralayarak gelirlerini tamamlarlar.

Becerikli Kiviler, yabancıları evlerindeki boş odaları paylaşmaya davet ederek haftalık bütçelerini artırır ve ömür boyu sürecek bağlantılar kurar. Konsept yeni değil, ama hızla artan yaşam maliyetiyle birlikte,
Fikir daha çekici hale geldi. Ancak Carmen Hall’un da fark ettiği gibi mesele sadece para değil.

Andrea Howe’un çocukları evden ayrıldığında, “cehennem kadar yalnız ve biraz kırılmıştı”.

Te Puke evinin bazı kısımlarını kiraya vererek ve uzun süreli işçilerle yatarak geçirdiği birkaç korkunç olaydan sonra, bunun yerine mevsimlik kivi meyvesi işçilerini denemeye karar verir.

Covid nedeniyle, ilk Kolombiyalı kiracı grubu pijama partisinde 18 ay kaldı.

“Harikaydılar ve onları çok sevdim. Hala onlarla her gün Facebook üzerinden köpeğimin bir fotoğrafını göndererek iletişim halinde oluyorum. Farklı bir kültürü ve farklı yemeklerin nasıl pişirileceğini öğrendim.”

İlk tecritten sonra arkadaşları Sergio, Comvita’da tam zamanlı bir iş bulduktan sonra boş odaya taşındı ve “neredeyse üç yıl sonra hala benimle.”

Şimdi, onlar ailenin geri kalanının gelmesini beklerken, 23 yaşındaki oğlu Santiago başka bir odada yaşıyordu.

“O zamandan beri pijama partimde her türden ülkeden pek çok insan oldu. Kesinlikle harikaydı.”

Howe, ipoteğinin haftada 530 dolar olduğunu söyledi. Yemek hariç her şeyi içeren pansiyon odaları için haftada 130 dolar ve uyumak için 230 dolar ücretlendirildi.

“Evimde yaşamak bana haftada 40 dolara mal oluyor. Hâlâ elektriği falan ödemem gerekiyor ama umarım haftada 250 dolardan daha iyi kazanabilirim.”

Sınırlar ve kurallar koymak önemliydi.

“Sadece sohbet ediyordum. Sadece bir banyom var ve en büyüğü hepimizin duş aldığı zamandı.”

Rotorua’dan Colin ve Ian Baldwin, 20 yılı aşkın bir süredir uluslararası öğrencileri evlerinde ağırladılar. Bu öğrenciler, Suudi Arabistan, İsveç, Almanya, Asya, Avusturya ve Güney Pasifik de dahil olmak üzere dünyanın her yerinden geldi.

“Onlar gerçekten dünyanın her yerinden… yaşları 10’dan 70’lerindeki insanlara kadar değişiyor.”

Çoğuyla hala iletişim halinde olan çift, maddi faydaları olsa da öğrenci ağırlamanın ödüllendirici olduğunu söyledi.

“Para yardımcı oluyor ama nihai amaç bu değil. Onları mutlu görmek ve İngilizce öğrenirken yapmak istediklerine ulaşmak.”

Gwen Clouston, yaklaşık beş yıldır bir kivi toplayıcısına oda kiralıyor. Birlikte çalıştığı, arabalarında uyuyan ve kalacak bir yere ihtiyacı olan koleksiyonerlerle başladı.

“Onlara eve gelip duş almalarını ve yemek yemelerini söyledim.”

Clouston, ailesinin arkadaş kalmaya alışkın olduğunu, bu yüzden seni rahatsız eden küçük şeylerle baş etmenin kolay olduğunu söyledi. [not] Küçük şeyler için endişeleniyor.”

Oda başına haftada 150 dolar ve akşam yemeği isterlerse haftada 50 dolar aldı. Palmerston North’tan iki genç bu yıl yaklaşık üç ay kaldı ve Clouston bunun mali açıdan faydalı olduğunu ve sezonluk konaklama için büyük bir talep olduğunu söyledi.

Debbie Atkin, uluslararası öğrencileri ağırlamanın bir aile yanında kalmak gibi olduğunu ve bu zihniyetin geçişi kolaylaştırdığını söyledi.

“Evinizde sözde bir yabancı olduğunu bildiğiniz birinin olması konusunda rahat olmalısınız ve bu, onlara aileden biri gibi davranmak anlamına gelir. Bizim yaptığımız da bu.”

Ortalama kalış süresi yaklaşık bir aydı ve Debbie, diğer kültürler ve ülkeler hakkında bilgi edinmenin harika olduğunu söyledi.

“Bunu çok ilginç buluyoruz. Nereden geldiklerini, nasıl yaşadıklarını ve bunun gibi şeyleri bilmek her zaman ilginçtir.”

Rotorua İngilizce Okulu’nun bir parçası olan öğrencilere kahvaltı ve akşam yemeği sağladıklarını ve ortalama kalış sürelerinin yaklaşık bir ay olduğunu söyledi.

Şu anda, Debbie ve kocası Ian, Yeni Kaledonya’dan Charles’ı ağırlıyorlar ve o, biraz fazladan paraya sahip olmanın güzel olsa da bununla ilgili olmadığını söyledi.

Rotorua English Language Academy’nin direktörü Chris Leakey, öğrencilerin evdeyken çok daha fazla İngilizce konuştuklarını ve Yeni Zelanda kültürünü ve hayatını ilk elden deneyimlediklerini söyledi.

Aile yanı, öğrencinin yaşına bağlı olarak haftada 280-310 $ alır ve okul günlerinde öğle yemeği ve ulaşım hariç tüm masrafları kapsar.

Leakey, ev sahibinin ebeveynlerinin kendilerine ağızdan ağza tavsiye edildiğini söyledi. Şu anda Güney Kore, Japonya, Suudi Arabistan, Tayland, Fransız Polinezyası, Tayvan, Yeni Kaledonya, Kolombiya, Şili, İspanya ve Çin’den 32 öğrencisi olmuştur.

Mount Maunganui Dil Merkezi, ev sahibi ebeveynlerin Facebook’unda bir gönderi yayınladı.

Yönetmen Jeff Butler, her türden insandan harika bir topluluk tepkisi aldığını ve hala ilgi ifadelerini almaya devam ettiğini söyledi.

“Emekliler, çocuklarının başka bir kültürü deneyimlemesini isteyen insanlar, bekar ebeveynler, kendi başlarına yaşayan insanlar – ev sahibi aileyi neyin oluşturduğuna dair sabit bir tanımımız yok. Misafirperver, arkadaş canlısı ve diğer kültürlerle ilgilenen insanlar. harika ev sahipleri olun.”

Butler, öğrencilerin eve döndükten yıllar sonra aileleriyle iletişim halinde kalarak genellikle ömür boyu arkadaş olduklarını söyledi.

Pandemiden önce her yıl doğrudan ev sahibi aile hesaplarına 500.000 dolardan fazla para gidiyordu ve bu yıl hedef 400.000 dolara ulaşmaktı.

“Bu, yerel toplulukta kısa süreli konaklama yapan turistlerden daha fazla zaman geçiren uluslararası öğrencilerin çarpan etkisini dikkate almıyor. Öğrencilerimiz düzenli olarak sörf tahtası satın alıyor, hafta sonları araba kiralıyor ve sık sık yerel bar ve kafelere gidiyor. Yerele önemli bir katkı sağlıyor. diğer seyahat biçimlerinin çoğundan daha küçük karbon ayak izine sahip ekonomi.”

Şu anda okulda İsviçre, Venezuela, Suudi Arabistan, Rusya, Kore, Şili, Kolombiya, Brezilya, Japonya, Tayland, Arjantin, Uruguay, Filipinler ve Tahiti’den yaklaşık 40 öğrenci bulunuyordu.

Turanga’nın mali rehberlik direktörü Shirley McCombe, bazı müşterilerin iki yakayı bir araya getirmesinin tek yolunun limitlerle uğraşmak olduğunu söyledi.

Lehtarların en fazla iki limiti olabilir ancak bu, yan hakları ve sigortayı etkileyebilir ve kira sözleşmeleri buna izin vermeyebilir.

“Bazıları için çok başarılı, bazıları için felaket olduğunu gördüm. Sonunda mesele doğru kişiyi bulmak ve anlaşmanın doğasını anlamak. İşler ters giderse birlikte halletmeye çalışabilirsiniz. para veya mülk hakkında, bunu Uyuşmazlık Mahkemesinde takip edebilirsiniz.”

Rotorua’nın bütçe danışmanlığı direktörü Pakanui Tohura, müşterilerinin bir kısmının limitleri olduğunu söyledi. Aile, yüksek yaşam maliyetini telafi etmek için onlarla birlikte yaşıyor, ancak o, bazı durumların ters gittiğini de gördü.

“Paylarına düşeni ödemiyorlar veya sorumlulukları üstlenmiyorlar ve ilerlemiyorlar ve devam etmeleri için herhangi bir harekete agresif bir şekilde meydan okuyorlar. Gerçekten bir aile üyesi hakkında ihlal emri almak zorunda kalan bir kişi tanıyorum. sadece onun sorunlarına neden oldu, aynı zamanda yerel mahalle de.”

Tenancy Services’in kiralama ofisi başkanı vekili Paul Cogan, oda arkadaşı veya pansiyoner statüsünün genellikle konut kiralama kapsamına girmediğini ve bir kiralamanın gerekli olmadığını söyledi.

Yasa, oda arkadaşları arasındaki ilişkiyi ve ev sahibi ile yapılan anlaşmaya bağlı haklarını kapsamıyordu.

Cogan, insanların kiracılarla sözleşmeleri yazılı hale getirmelerini önerdi.