Sidney’in yüzlerce kilometre kuzeybatısındaki Tableland Central Australia, bugün uzun otların ve ağaçların hakimiyetindedir. Ancak bilim adamları yakın zamanda, bölgedeki bazı paslı kayaların, 15 milyon yıl önce Miyosen döneminde bölgeyi kaplayan yemyeşil yağmur ormanlarının izlerini gizlediğini keşfettiler.
McGraths Flat alanı, Avustralya’daki tek Miyosen yatağı değil, ancak bu yeni fosiller, olağanüstü korumaları nedeniyle bir fosil nimetidir. Son üç yılda paleontologlar çiçekler, böcekler ve hatta bir kuşun tüylü tüylerini kazdılar.
bilim adamlarının buluşları, Science Advances dergisinde Cuma günü yayınlandıQueensland Müzesi’nden paleontolog Scott Hocknall, araştırmaya dahil olmayan Avustralya’nın Miyosen yağmur ormanlarının ayrıntılı bir şekilde yeniden yapılandırılmasına yardımcı oldu ve site “Avustralya paleontolojisi için yepyeni bir keşif alanı açıyor” dedi.
On beş milyon yıl önce, ormanın içinden bir nehir geçerek Gökkuşağı Gölü’nü (Avustralya’da Billabong olarak bilinir) McGraths Flat’te geride bıraktı. Neredeyse oksijenden yoksun olan bu durgun havuz, leş yiyicileri yerinde tutar ve bitki maddesi ve hayvan leşlerinin birikmesine izin verir. Yakındaki Bazalt Dağları’ndan gelen demir açısından zengin akış Billabong’a sızarken, havuzun düşük pH’ı demir çökelmesine ve organik maddenin kapsüllenmesine neden oldu. Sonuç olarak, McGraths Flat’teki fosiller, götit olarak bilinen yoğun, demir açısından zengin bir mineralde korunmuştur.
Dr. Hocknall, bu fosilleşme yönteminin nadir olduğunu söyledi. Demir yataklarında yüksek kaliteli fosiller nadiren bulunduğundan, paleontologlar genellikle onları gözden kaçırır. Ancak McGraths Flat’ten elde edilen fosiller, Avustralya’da yaygın olan götitin etkileyici fosiller üretebileceğini gösteriyor.
Dr. Hocknall, “Götit sıkıntısı yok” dedi. “Biz temelde paslanan bir ülkeyiz.”
Demir boyalı kökenleri nedeniyle, birçok McGraths Flat krateri metalik bir parlaklıkla parıldıyor. Bakir bitkilere ek olarak, goethite fosilleşmiş böceklerle sürünür. Araştırmacılar, tuğla renkli taş levhaları ayırdıklarında minyatür bir dev ağustosböceği, yusufçuk ve parazit yaban arısı grubu keşfettiler. Ve birçoğu oldukça iyi korunmuştur – bazı eski sinekler, bileşik gözlerinin ayrıntılı izlerini taşır.
Site ayrıca bir düzineden fazla antik örümcek üretti. Böceklerin güçlü dış iskeletleri olsa da, Canberra Üniversitesi’nde bir virolog ve paleontolog olan ve çalışmanın ortak yazarı Michael Friese, örümcekleri “süngerimsi sıvı torbalarına” benzetiyor. Sonuç olarak, Avustralya’daki örümceklerin fosil kayıtları, McGraths Flat’ten önce neredeyse yoktu.
Avustralya Müzesi’ndeki paleontoloji küratörü ve çalışmanın baş yazarı Matthew McCurry’ye göre, fosiller o kadar iyi korunmuş ki paleontologlar türler arasındaki ilişkileri gözlemleyebildiler – fosil alanlarından analiz edilmesi genellikle zor olan bir şey. Örneğin ekip, bir balığın kuyruğuna demirlemiş parazitleri ve uzun boynuzlu böceğin içine sızan nematodları gözlemledi.
Dr. Freese, yağmur ormanlarının sakinlerini incelemek için elektron mikroskobu ve mikro görüntüleme tekniklerini kullandı. Dr. Freese, fosilleşmiş bir testere sineğinin fotoğrafını çekerken, arıya benzeyen bir böceğin kafasında bir polen öbeği keşfetti.
Dr. Freese, “Bu testere sineğinin suya düşüp ani sonuyla karşılaşmadan önce hangi çiçeği ziyaret ettiğini söyleyebiliriz,” dedi. “Koruma kalitesi yüksek olmasaydı bu mümkün olmazdı.”
Polen ayrıca yağmur ormanlarının daha kuru ortamlarla çevrili olduğunu ortaya çıkardı ve bu da McGraths Flat’in bir zamanlar daha büyük olan bir orman parçasını temsil etme olasılığını artırdı. Dr. McCurry’ye göre bu, Miyosen iklim eğilimleri göz önüne alındığında mantıklı.
Bu böcekler demirle kirlenmiş billabongların etrafını sardığında, Avustralya kuzeye, Antarktika’dan uzağa sürükleniyordu. Yolculuk sırasında iklimi dramatik bir şekilde kurudu ve yağmur ormanlarının geri çekilmesine ve büyük ölçekli yok oluşlara yol açtı.
Araştırmacılar, McGraths Flat’in bu dramatik iklim değişikliğinin yağmur ormanı ekosistemindeki belirli türleri nasıl etkilediğine dair bir fikir sunduğuna inanıyor. Örneğin, McGraths Flat’te bulunan bazı böcekler daha kuru koşulları tolere ederken, diğerleri artık yalnızca kuzey Avustralya’nın kalan yağmur ormanlarında bulunuyor.
Dr. McCurry, “Bu fosil ekosistemlerini inceleyerek, hangi türlerin bu değişikliklere en iyi uyum sağlayabildiğini görebiliriz” dedi. “Gelecekteki değişiklikler açısından hangilerinin en fazla risk altında olduğunu tahmin edebiliriz.”
Dr. Freese, McGraths Flat’in, onları koruyan türlerin çeşitliliği nedeniyle antik ekosistemleri yeniden inşa etmek için özellikle yararlı olduğunu söyledi.
Dr. Freese, “Sitemiz farklı çünkü küçük fosilleri var, ama sonunda ekosistemde neler olduğu hakkında bize daha fazla bilgi vereceğini düşünüyorum” dedi. “Bu hikayeyi anlatmak için bir tonluk terör kuşu bulmanız gerekmiyor.”
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert