Yönetmen Charlotte Wells Güneşten Sonra, Paul Mescal ve “Baskı Altında” Dizisi

Sana “Under Pressure” hakkında soru soracaktım çünkü şarkının inanılmaz bir kullanımı ve tüm doruk noktası inanılmaz. Sekans kağıt üzerindeki gibi mi çekildi yoksa değişti mi?

Evet, filmde neredeyse yazıldığı gibi olan anlardan biri bu. Demek istediğim, muhtemelen takip etmesi çok zor bir şekilde yazılmıştı, açıkçası çünkü otel ve rave arasında gidip geliyordu. Ama yazılanlara çok yakın ve aslında aynı zamanda bir dans sekansı ve aynı zamanda bir tür fantazi molası olan son kısa filmimin doruk noktasına çok yakın. Bu filmin her zaman en sevdiğim yanı buydu. Çılgın bir çerçeveleme cihazındaki Sophie’nin işe yarayıp yaramayacağını merak ettim ve cevabın evet olması gerekiyordu çünkü bu filmi bitirmenin başka bir yolunu asla bulamadım. Sonunda her şey o ana ve o duyguya ulaşmakla ilgiliydi. Bu yüzden işe yaradığına sevindim ve ilk derlemeyi bir araya getirdiğimizde, filmde henüz işe yaramayan pek çok şey vardı ama son her zaman işe yaradı. Ve böylece şöyle oldu, “Bunun için nasıl inşa edersiniz? O anı nasıl tatmin edersiniz? O noktada insanların ortaya çıktıklarını gördüklerinde gerçekten bir şeyler hissetmeleri için yeterince yatırım yapmalarını nasıl sağlarsınız?”

Montaj parçalarının hangi kısmı çalışmadı?

İşe yaramadı çünkü iki buçuk saat uzunluğundaydı ve yapımcımız, “Lütfen bir daha bu film için özellikle iki saatten fazla bir kurgu sunmayın” dedi. Çok beceriksizdi. Senaryo sırasına göre çektiğimiz her sahne, herhangi bir biçimden yoksundu. Sonra tuhaf olan şeyleri kestik, nedense filmin dünyasına pek uymayan bazı sahneler oldu. Editörümüz Blair McClendon, ilk olarak Sky dizisinde kullandığı diyaloğun müziğe akmasına izin verme fikrini ortaya attı. Uzun zamandır bize sorun çıkaran bunu filmin diğer bölümlerinde yeniden kullandık. Bunlardan biri, karakterlerin halı dükkanında, otele geri dönmesinden sonraydı ve gençlerle vakit geçirmeye gidiyor ve yatak odasında tai chi yapıyor. Uzun bir süredir, bu manzara, yalnızca çeşitli pratik nedenlerle de olsa, inanılmaz derecede zorlayıcı olmuştur. Birbirlerine tam olarak uymuyorlardı ve burası, Blair’in müziğin izleyiciyi daha izlenimci hissettiren bu sekanstan çekmesine izin vermek için bu stratejiyi uyguladığı başka bir yerdi. Ve filmin gerçekten iyi çalışmaya başladığı yer burasıdır ve değiştiğini hissetmeye başlıyoruz çünkü gerçekten bir anı ve geriye bakma hissi yaratıyor ve tam olarak akmayan bir şey.

Klavyede fazla düzenleme yapılmadı. Blair ve ben duvardaki dizin kartlarına bakıyor, olması gereken anları ve film boyunca eğrilerin nasıl işaretlendiğini ve oynandığını tartışıyorduk. Teknik bir alıştırmadan çok bir konuşma ve düşünme egzersiziydi. İlk başlarda, sanki Callum’un hikayesiymiş gibi görünen bir kesme vardı ve bunun basitçe, neredeyse her sahnede Callum’un yüzünü açıp kapamamızdan kaynaklandığını fark ettik. Bunu değiştirdiğimizde, ki bu pratikte çok küçük bir değişiklikti, hikayeyi Sophie’nin başından beri olması gereken yere yeniden yönlendirdi.

Filmin çocukluğunuza ve yetiştirilme tarzınıza dayandığını biliyorum. Filmi çekerken bu, olaylara farklı bir açıdan bakmanıza neden oldu mu? Öte yandan, anılarınızı filme çevirmek, sinemaları bir koruma aracı olarak farklı görmenize yardımcı oldu mu?

Evet, eğlenceli. Anılar çok şekilsizdir. Hatta zihninizde onu yeniden yaratmaya kalktığınızda binlercesini daha eklersiniz. Ve sahip olduğum anıları yeniden yaratarak yazmamak konusunda çok bilinçliydim. Benim için anlam ifade eden anlara geri dönmek ve o deneyim için zihnimde ne varsa biriktirmek yerine filmi izlemek istemedim. Yani engellemeye çalıştığım bazı şeyler ve engelleyemediğim başka şeyler de oldu, bu yüzden şimdi benim deneyimim bu. Ve daha önce söylediklerimin her şeyden çok doğru olduğunu, bu duygunun belirli ayrıntılardan daha kalıcı olduğunu düşünüyorum. Ve bunu yaparken bunu biraz korudum.