Türkiye’nin Tuhaf Hikayesi Kuyruk | WFRV Yerel 5

(Konuşma) – Yoğun hayvancılık, her yıl milyonlarca ton sığır eti, domuz eti ve kümes hayvanına hizmet veren devasa bir küresel endüstridir. Geçenlerde bir üreticiden, kendi endüstrisinin tüketicilerin düşünmediğini düşündüğü bir şeyi söylemesini istediğimde, “Gagalar ve izmaritler” yanıtını verdi. Bu, özellikle zengin ülkelerdeki tüketicilerin yemeyi tercih etmedikleri hayvan parçalarının kısaltmasıydı.

Şükran Günü’nde hindiler yakında süslenecek yüzde 90 Amerikan yemek masaları. Ancak kuşun bir kısmı asla sızlanma tabağına, hatta sakatat kesesine ulaşmaz: kuyruk. Bu yağlı et parçasının kaderi bize, birden fazla yemek yemenin istenmeyen parça ve parçalarla sonuçlandığı küresel diyetimizin tuhaf iç işleyişini gösteriyor. Daha sonra bu talebi başka bir yerde yaratır – bazı durumlarda o kadar başarılıdır ki, yabancı kısım zamanla ulusal bir incelik haline gelir.

ayrı parça

Hayvansal üretimin endüstriyel ölçekte gelişimi İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraantibiyotikler, büyüme hormonları gibi bilimsel gelişmelerle desteklenen ve hindiler söz konusu olduğunda, Suni dölleme. (Tom yaşlandıkça, yapması gereken şeyi yapması, yani üremesi onun için o kadar zorlaşıyor.)

Amerikan ticari hindi üretimi bir artı Ocak 1960’ta 16 milyon pound olan Ocak 2017’de 500 milyon pound.

Buna papaz burnu, papa burnu veya padişah burnu olarak da bilinen çeyrek milyar hindi kuyruğu dahildir. Kuyruk aslında hindinin tüylerini vücuduna bağlayan bir bezdir. Kuşun kendini arındırmak için kullandığı yağla dolu, yani kalorisinin yaklaşık yüzde 75’i yağdan geliyor.

Hindilerin ABD’deki mağazalara neden kuyruğu olmadan geldiği açık değil. Sektördeki kişiler bana bunun sadece ekonomik bir karar olabileceğini öne sürdüler. Türkiye tüketimi, 2. Dünya Savaşı’ndan önce çoğu tüketici için bir yenilikti, bu nedenle meraklısı bulsa da çok azı kuyruk için bir tat geliştirdi. Çevrimiçi tarifler. Türkler büyüdü, 1930’larda 13 pound olan bugün ortalama 30 pound. Amerika’nın beyaz ete olan sevgisinden dolayı, aynı zamanda göğüs büyüklüğüne göre de ıslah yapıyoruz: İlk büyük göğüslü çeşitlerden biri, Bronz Mae Batı. Ancak kuyruk kalır.

Samoa’da Lezzet

Tavukçuluk sektörü hindi kuyruklarının çöpe gitmesine izin vermek yerine bir iş fırsatı gördü. Hedef: Hayvansal proteinin kıt olduğu Pasifik adası toplulukları. 1950’lerde Amerikan kümes hayvanı şirketleri, Samoa’daki pazarlara tavuk sırtlarıyla birlikte hindi kuyruklarını boşaltmaya başladı. (Yeni Zelanda ve Avustralya, Pasifik adalarına koyun midesi olarak da bilinen “koyun pirzolası”nı geride bırakmamak için ihraç etti.) Bu stratejiyle hindi endüstrisi atıkları altına dönüştürdü.

2007 yılına gelindiğinde, ortalama bir Samoalı her yıl 44 kilodan fazla hindi kuyruğu tüketiyordu; bu, orada bir asırdan daha kısa bir süre önce bilinmeyen bir gıdaydı. Bu yaklaşık üç kat daha fazla Amerikalılar için kişi başına yıllık hindi tüketimi.

Kitabım için Samoalılarla röportaj yaptığımda Kimse Yalnız Yemez: ​​Sosyal Girişim Olarak YemekBazılarının bir zamanlar yabancı olan bu yemeği adalarının ulusal mutfağının bir parçası olarak gördüğü hemen anlaşıldı.Onlardan ünlü “Samoa yemekleri”nin bir listesini yapmalarını istediğimde birkaç kişi hindi kuyruğundan bahsetti -genellikle soğuk bir Budweiser ile yıkanır. .

İthal hindi kuyrukları nasıl Samoalı işçi sınıfının gözdesi oldu? Burada sağlık eğitimcileri için bir ders var: Farklı gıdaların tatları, yenildikleri ortamlardan ayrılamaz. Atmosfer ne kadar neşeli olursa, insanların yiyecekleri olumlu bir şekilde ilişkilendirme olasılığı o kadar yüksektir.

Gıda şirketleri bunu nesillerdir biliyor. Coca-Cola’nın yüzyılı aşkın bir süredir beyzbol parklarında her yerde bulunmasının ve birçok McDonald’s’ın PlayPlace’lerinin olmasının nedeni budur. Ayrıca hindi ve diğer Şükran Günü klasikleriyle bağlantımızı da açıklıyor. Tatiller stresli olabilir ama aynı zamanda çok eğlencelidir.

20 yaşındaki Julia’nın bana açıkladığı gibi, “Hindi kuyruğunu evde ailemizle birlikte yediğimizi anlamalısın. Bu sosyal bir yemek, yalnızken yediğin bir şey değil.”

Bu adaları kasıp kavuran sağlık salgını tartışmalarında Türkiye’nin kuyrukları da gündeme geldi. Obezite oranı Amerikan Samoası’nda yüzde 75. Samoalı yetkililer o kadar endişelendiler ki, Hindi kuyruğu ithalatı yasaklandı 2007’de

Ancak Samoalılar’ın bu aziz gıdadan vazgeçme talepleri, onların derin sosyal bağlarını görmezden geldi. Ayrıca, DTÖ kurallarına göre, ülkeler ve bölgeler, halk sağlığına ilişkin nedenler olmadıkça genellikle tek taraflı olarak mal ithalatını yasaklayamazlar. Samoa zorlandı engeli kaldırmak 2013 yılında yazar Michael Carolan, sağlık sorunlarına rağmen Dünya Ticaret Örgütü’ne katılma şartı olarak ilk kez hindi kuyruğu pişiriyor.

Bütün hayvanı kuluçkaya yatır

Amerikalılar hindi kuyruğu yemekle daha çok ilgilenseydi, erzaklarımızın bir kısmı hâlâ evde olabilirdi. Sözde geri getirebilir miyiz burundan kuyruğa hayvan tüketimi? Bu eğilim Amerika Birleşik Devletleri’nde biraz ilerleme kaydetti, ancak esas olarak A. Dar yemek nişi.

Amerikalıların ötesinde genel hassasiyet Sakatat ve kuyruklara yönelik epistemolojik bir sorunumuz var. Artık hindi kesmeyi kim bilebilir ki? Bütün hayvanları seçmek, hazırlamak ve yemek için zorlu lokantalar oldukça büyük bir düzendir.

Eski Google yemek kitaplarının dijitalleştirilmesi, bunun her zaman böyle olmadığını bize gösteriyor. Amerikan Ev Yemek Kitabı1864’te yayınlanan, okuyucuları kuzu seçerken “kaliteyi ve tatlılığı belirtmek için masmavi olması gereken ön çeyrekteki boyun damarına dikkat etmeye” yönlendiriyor. Veya geyik eti seçerken, “omuz kemikleri boyunca bir bıçak geçirin; eğer kokuyorsa [sic] tatlı, eti taze ve güzel; Kirlenmiş olsaydı, yan taraftaki etli kısımlar bozuk görünürdü ve koyu kısımlar onun bozulmasına karşılık gelirdi.” Açıkçası, atalarımız gıdayı bugün bildiğimizden çok farklı biliyorlardı.

Artık kaliteyi nasıl yargılayacağımızı bilmediğimizden değil. Ancak kullandığımız terazi kalibre edilmiştir – bilerek, öğrendiğim gibi – farklı bir standarda karşı. Modern endüstriyel gıda sistemi, tüketicileri miktara ve rahatlığa öncelik vermeleri ve tazeliği tarihe göre satış etiketlerine göre yargılamaları için eğitmiştir. Uygun porsiyonlarda işlenen ve satılan yiyecekler, yemek yemekten çok fazla düşünce sürecini uzaklaştırır.

Bu görüntü rahatsız ediciyse, bu ölçeği sıfırlamak için adımlar atmayı düşünün. Belki biraz ekleyin eski bileşenler belki de çocuklara bir meyvenin veya sebzenin olgunluğunu nasıl değerlendireceklerini öğretirken, sevilen tatil yemeklerini anlatın ve onları neyin özel yaptığı hakkında konuşun. ya da Biraz hindi kuyruğu ızgara yapın.

Bu makale ilk olarak 12 Kasım 2017’de The Conversation tarafından yayınlandı.