Türkiye’nin dış politikasının bu yılki moda sözcüğü “normalleşme” ve nihayet bazı sonuçların elde edildiği anlaşılıyor. Türk yetkililer, geçtiğimiz günlerde Türkiye ile Mısır arasında Doğu Akdeniz’de enerji ilişkilerinin ve işbirliğinin yeniden tesis edilmesine ilişkin görüşmelerin sürdüğünü açıkladı.
Ancak, İsrail Başbakanı Benyamin Netanyahu’nun geçtiğimiz günlerde Türkiye ile İsrail’in potansiyel enerji işbirliği hakkında görüşmelerde bulunduğunu açıkladığı için Mısır, Türkiye’nin normalleşme listesine yalnızca en son eklenen ülke. Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ile Türk ilişkilerinde bir gelişme de gelişme aşamasında gibi görünüyor.
Bazı insanlar Türkiye’nin Mısır, İsrail ve bazı Körfez ülkeleriyle ilişkilerini onarmaya yönelik son dönemdeki ikili çabalarını bölgesel izolasyonu sona erdirme girişimi olarak çerçevelemeye çalışsa da, bu son birkaç ayda ortaya çıkan durumun yanlış bir okumasıdır. Ankara bu operasyonları kaygı ya da panik konumundan değil, güçlü bir konumdan yürütüyor.
Türkiye’nin son yıllardaki güvenlik ağırlıklı dış politika modeli, Ankara’nın diğer bölgesel aktörlerle ilişki kurma elini güçlendirdi. Sahadaki gerçekler, Ankara’nın her önemli müzakere masasında bir sandalyeye oturmasıyla Türk çıkarlarına uyacak şekilde yeniden düzenlendi.
Bu Suriye’den Libya’ya, Doğu Akdeniz’e ve daha yakın zamanda Kafkasya’ya kadar geçerlidir. Ayrıca, son aylarda bölgenin jeopolitik yeniden yapılanması, Türkiye’ye normalleşme oyunu oynama fırsatı yaratmıştır.
Mısır ve İsrail, Türkiye’yi araya sokmadan Doğu Akdeniz’de önemli ekonomik çıkarların elde edilemeyeceğini anladılar.
Öte yandan, Körfez krizinin sona ermesi, Körfez içindeki rekabetin azalmasıyla Suudileri ve Emirlikler’i Ankara ile ilişkilerini yeniden gözden geçirmeye sevk etti.
Bu nedenle, Türkiye’nin son dönemdeki hamleleri, Ankara’da hakim olan daha geniş stratejik zihniyet çerçevesinde tanımlanmalıdır.
Türkiye, eski düşmanlarıyla köprüleri düzeltirken, bu normalleşme ilkesini ortak çıkarlara, ekonomik işbirliği olanaklarına ve siyasi farklılıklardan bağımsız olarak devletlerle ilişki kurma ihtiyacına dayandırmaktadır.
Değişim zamanı gelmişti ve bu yüzden Ankara ayrıcalıklı bir konumdan hareket etti.
Enerji değişime yol açar
Türkiye’nin Mısır ve İsrail ile ilişkilerinin gelecekte ortak ekonomik çıkarlar ve Akdeniz havzasında enerji güvenliği ve ulaşım konusunda işbirliği ihtiyacı tarafından şekillenmesi muhtemeldir.
Türk Dışişleri Bakanı’nın Mısır ve Türkiye’nin, Ankara’nın Trablus’la anlaştığı anlaşmaya göre deniz sınırlarını çizmek için bir anlaşma imzalaması olasılığını açıklaması, bize ilişkinin önerilen niteliği hakkında bilgi veriyor.
Mısırlı politika yapıcılar nihayet, Kahire’nin uzun vadeli çıkarlarıyla çatışan Yunanistan ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkeleri takip etmeye zorlandıkları Doğu Akdeniz’de bağımsız bir anlatı inşa etmeleri gerektiğini anladılar.
Türkiye ile koordinasyon, ekonomik hakların sınırlandırılması konusunda Mısır’a hizmet etmekte ve Mısır’ın dış politikasının yabancı taraflara rehin olmamasını sağlamaktadır.
Öte yandan Mısır, Türkiye’nin yıkıcı bölgesel güçlerin müdahalesinden uzak, müreffeh ve istikrarlı bir Libya görme arzusunu paylaşıyor. Bu, Kahire’yi Libya krizi konusundaki pozisyonunu yeniden değerlendirmeye sevk etti, çünkü daha büyük komşusunun istikrarı bozmasına izin veremiyor.
Karşılıklı bir uzlaşma ortamı yaratmak için geniş bir zemin sağlayan bu iki dinamik, gelecekte Türk-Mısır ilişkilerini yönlendirecek gibi görünüyor.
İsrail’de enerji koordinasyonu zorunluluğu söz konusu olduğunda hikaye çok farklı değil, ancak İsrailliler şimdilik Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki yayılmasını sınırlamaya çalışan bir duruş sergilediler.
Ancak Netanyahu ve enerji bakanının açıklamaları, gelgitin değişmekte olduğunu gösteriyor. İsrail de yakın zamanda Türkiye ile işbirliği yapmayı tercih edebilir ve buna şüphesiz Ankara cevap verecektir.
Türkiye ve İsrail hiçbir şekilde aynı dünya görüşünü paylaşmazken ve Türkiye’nin Filistin devletiyle ilgili endişeleri güçlü kalırken, ikili ilişkinin niteliği ne olursa olsun, hala işbirliği için yer var.
İsrail Doğu Akdeniz bloğu, Türkiye’nin katılımı olmadan hareket etmeyi umut edemez; bu, İsrail Enerji Bakanı’nın Türkiye’yi Doğu Akdeniz Gaz Forumu’na katılımı için örtük bir davet yaptığı için İsraillilerin çok iyi bildiği bir gerçektir.
Türkiye-İsrail ilişkilerinin seyri büyük ölçüde önümüzdeki hafta yapılacak İsrail seçimlerinin sonuçlarına bağlı olacak. Netanyahu’nun eli nihayet zayıf göründüğünde, yeni bir yüz kolayca ilişkiyi sıfırlayabilir.
Ne olursa olsun, Türkiye-İsrail ilişkilerinin çatışmacı niteliğini sona erdiren herhangi bir adım, Türkiye ile İsrail arasındaki ilişkilerin normalleşmesi için bir katalizör olan ABD tarafından memnuniyetle karşılanacaktır.
Washington uzun zamandır Ortadoğu’daki en güçlü müttefiklerinden ikisinin rekabet etmek yerine işbirliği yaptığını görmeye hevesliydi.
Körfez ne durumda?
Türkiye’nin normalleşme modeli, son aylarda kendi normalleşme sürecine tanık olan Körfez’i de etkileyecek.
Suudi Arabistan Krallığı önderliğindeki BAE ve Bahreyn, Katar ile ilişkilerini düzeltti, üç yıllık çatışmayı sona erdirdi ve Doha ile benzersiz bir stratejik ortaklığa sahip olan Türkiye ile ilişkilerindeki büyük bir sorunu ortadan kaldırdı.
Katar ile ilişkiler geliştikçe Suudi Arabistan da artan bölgesel izolasyon karşısında Türkiye ile ilişkilerini geliştirmekle ilgilenecek.
Bu, Suudi Veliaht Prensi Muhammed bin Salman’ın (MBS) Kaşıkçı raporuyla Biden yönetimi tarafından alenen lekelendiği için özellikle şiddetli.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Riyad’ın stratejik işbirliğiyle ilgili konularda Türkiye ile iletişim kurma arzusunu kısa süre önce açıkladığı gibi, Suudi Arabistan’ın son zamanlarda Türk insansız hava araçları satın alma konusundaki ilgisini açıkça ortaya koyuyor.
Geçmişte, eski ABD Başkanı Donald Trump Suudileri cesur olmaya teşvik etti ve şimdi Beyaz Saray’da yeni bir başkanla daha pragmatik olmalılar. Bu uyum, Türkiye-Suudi yakınlaşmasını mümkün kılıyor.
Öte yandan, BAE ile ilişkiler Türkiye için normalleştirilmesi en zor olanı olacaktır. Abu Dabi şu ana kadar Türkiye’ye karşı bir bölgesel politikaya aktif olarak katıldı.
Normalleşmenin mümkün olabilmesi için BAE’nin pozisyonunun değişmesi gerekiyor ve Washington’un Körfez müttefiklerini kontrol etmekteki ağır eli bu fırsatı sağlayabilir.
Ortadoğu’daki stratejik yeniden düzenleme, Türkiye’nin bölgesel bir oyuncu olarak şu anki güçlü konumu ile birleştiğinde, Türkiye’nin dış politika hesaplamalarının değiştirilmesini gerektirdi.
Güvenlik ihtiyacının karşılanmasıyla birlikte, artık ortakları eski düşmanlardan çıkarmanın zamanı gelmiş gibi görünüyor.
* Türkiye, İsrail ve Körfez odaklı araştırmacı
More Stories
ENNISMORE, HYDE BODRUM ile Türkiye’nin ilk yaşam tarzı oteline imza attı
Ankara’dan Budapeşte’ye Popülistler Popülaritesini Nasıl Koruyor?
Erdoğan’ın dış politikasının odak noktası iç politika etrafında dönüyor.