Teleskop ekibi, Titan’da garip bir fırtına tahmin etmek için güçlerini birleştiriyor

Titan’da bulutlu bir gündü.

5 Kasım sabahı, City University Paris’te astronom olan Sebastien Rodriguez, NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu ile Satürn’ün en büyük uydusunun ilk görüntülerini indirdiğinde her şey açıktı. Titan’ın kuzey kutup bölgesinde 300 metre derinliğinde bir deniz olan Kraken Mare yakınlarında büyük bir buluta benzeyen bir şey gördü.

New York Times’tan The Morning haber bültenine abone olun

Ekibine gönderdiği bir e-postada, “Bu sabah ne güzel bir uyanış,” dedi. “Sanırım bir bulut görüyoruz!”

Evrenin Rock’çıları arasında bir tür hava acil durumuna neden olarak daha fazla sığınak aramalarına neden olur.

Titan, gökbilimciler için uzun zamandır bir merak konusu olmuştur. Dünya’nın yarısından daha küçük, metan ve nitrojenle yoğun, hatta soluduğumuz havadan bile daha yoğun bir atmosferi var. Titan’a yağmur yağdığında benzin yağar. Kar yağdığında, birikintiler kahve telvesi kadar karadır. Gölleri ve akarsuları sıvı metan ve etanla doludur. Donmuş, çamur benzeri kabuğun altında, bir su ve amonyak okyanusu pusuda bekliyor.

Sözde astrobiyologlar, Dünya’nın ilk yıllarında hakim olan kimyanın Titan’ın kum yığınlarında yeniden yaratılıp yaratılmadığını uzun zamandır merak ediyorlardı. Yaşamın olası habercileri, (yüzey sıcaklığının eksi 290 Fahrenheit derece olduğu) sis dünyasını uzay kimyasının keşfi için uzun vadeli bir umut haline getiriyor.

Bu amaçla, 2034 yılına kadar Satürn’ün ayının etrafında zıplamak için Dragonfly adlı nükleer enerjili bir insansız hava aracının gönderilmesi ve okyanuslarını keşfetmek için bir denizaltı göndermek gibi daha teorik geziler de dahil olmak üzere Titan’a görevler planlanıyor.

Bu arada, Voyager 1 tarafından 1980’de ve Satürn’ün yörünge aracı Cassini ve 2004-2005’te onun Huygens sondası tarafından yapılan gözlemlere rağmen, gezegen bilim adamlarının Titan atmosferinin dinamiklerine ilişkin modelleri hâlâ belirsizdi. Ancak yaklaşık bir yıl önce fırlatılan Webb teleskobu, Titan’ın pusuyla görebilen kızılötesi gözlere sahip.

NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden Connor Nixon, Rodriquez’den bir e-posta aldığında heyecanlandı.

hikaye devam ediyor

Nixon, “Titan’ın atmosferini incelemek için Webb’in kızılötesi görüşünü kullanmak için yıllarca bekledik” dedi. “Titan’ın atmosferi inanılmaz derecede ilginç, sadece metan bulutları ve fırtınaları nedeniyle değil, aynı zamanda bir atmosferi olup olmadığı da dahil olmak üzere Titan’ın geçmişi ve geleceği hakkında bize söyleyebileceği şeyler nedeniyle.”

Aynı gün Nixon, Hawaii’deki Mauna Kea’daki ikiz 10 metrelik Keck teleskoplarına bağlı olan ve kendilerine Keck Takımı adını veren iki gökbilimciye ulaştı – Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley’den Emke de Pater ve Caltech’ten Catherine de Claire. .Titan. Bulutların değişip değişmediğini ve rüzgarın hangi yönde estiğini görmek için hemen takip gözlemleri istedi.

De Pater’in gösterdiği gibi, bu tür son dakika talepleri her zaman mümkün olmuyor, çünkü teleskop zamanı değerli bir meta.

“Biz çok şanslıydık” dedi.

O gece görevli gözlemci, Boston Üniversitesi’nden Carl Schmidt, diğer gezegen araştırmalarında onların işbirlikçilerinden biriydi.

De Pater, Keck ekibinin de Webb’in gözlemlerini desteklemeye istekli olduğunu ekledi.

“Güneş sistemi gövdelerini seviyorlar,” dedi, “düzenlendikleri ve zaman içinde her zaman değiştikleri için.”

Nixon ve meslektaşları, Keck’in görünür ışık görüntülerini ve Webb teleskobunun kızılötesi görüntülerini kullanarak, Titan’ı Dünya’daki özelliklerden atmosferinin çeşitli katmanlarına kadar incelemeyi başardılar – uzun menzilli bir hava tahmincisinin ihtiyaç duyabileceği her şey.

Ve daha fazlası yolda.

Bir e-postada Nixon, ekibinin 2025’te Titan kuzey sonbahar ekinoksuna ulaştığında ne olacağını görmekten özellikle heyecan duyduğunu söyledi.

“Son ekinokstan kısa bir süre sonra Titan’da dev bir fırtına gördük, bu yüzden aynı şeyin tekrar olup olmayacağını görmek için heyecanlıyız” dedi.

© 2022 New York Times Şirketi