Şükran Günü, Dünya Kupası ve Spor Ünlüleri

15-16 Kasım tarihlerinde Endonezya’nın Bali kentinde düzenlenen 17. G20 Devlet ve Hükümet Başkanları Zirvesi, birçok açıdan sonradan akla gelen bir düşünce olarak öne çıkıyor. Uluslararası siyaset bir dönüm noktasında ve geçiş, geçmişten miras kalan ve sonsuza dek sürüklenen kurumların hiçbirini etkilenmeden bırakmayacak.

Ancak G20, geçmiş ile bugün ve gelecek arasında köprü kurma konusunda bir istisna olabilir. Bali’den gelen haberler bende karışık bir umut ve çaresizlik duygusu uyandırıyor. G-20, 2007 mali krizinin zemininde kuruldu – Batı’nın, G-7’nin dışında kalan yükselen güçlerle, özellikle Çin’le angaje ederek ve böylece çağdaş söylemleri küresel söylemlere taşıyarak, sendeleyen G-7’yi cilalama girişimi.

Ana motif uyumdu. Bali Zirvesi’nin bu beklentiyi ne ölçüde karşıladığı bugün tartışmalı bir konu. Ne yazık ki, G-7 seçici olarak dış meseleleri müzakerelere sürükledi ve onun vekil gururu olan Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (NATO), ilk kez Asya-Pasifik bölgesinde ortaya çıktı. Muhtemelen, ikincisi Bali Zirvesi sırasında bir kader olayı olarak görülmelidir.

Yaşanan, G-20 ruhunun sürgün edilmesidir. G-7 blok zihniyetinden vazgeçmeyi reddederse, G-20’nin uyumu zarar görür. bu Sanayileşmiş Yedi Ülkeler Grubu ile NATO arasında ortak bildiri Brüksel, Washington veya Londra’dan verilmiş olabilir. Neden Bali?

Çin Devlet Başkanı Xi Jinping olay yerinde bir konuşma yaptı. yazılı mektup 17 Kasım’da Bangkok’ta düzenlenen Asya-Pasifik Ekonomik İşbirliği (APEC) İcra Kurulu Başkanları Zirvesi’nde “Asya-Pasifik bölgesi kimsenin arka bahçesi olmadığı gibi, büyük güç rekabetinin arenası da olmamalıdır. yeni bir soğuk savaş başlatma girişimi.”

Xi, “Jeopolitik gerilimler ve gelişen ekonomik dinamikler, Asya-Pasifik bölgesindeki kalkınma ortamını ve işbirliği yapısını olumsuz etkiledi” uyarısında bulundu. Xi, Asya-Pasifik bölgesinin bir zamanlar büyük güçlerin rekabet ettiği bir bölge olduğunu ve çatışma ve savaşlardan zarar gördüğünü söyledi. “Tarih bize, blokla yüzleşmenin hiçbir sorunu çözmeyeceğini ve önyargının yalnızca felakete yol açacağını söylüyor.”

Güvenlik konularının G-20’nin ilgi alanına girmediğini belirten altın kural çiğnendi. G20 zirvesinde Batılı ülkeler, Bali zirvesi katılımcılarının geri kalanını fidye için tuttu: “Bizim yolumuz ya da bizim yolumuz değil.” Uzlaşmaz Batı, Ukrayna konusunda yatıştırılmadıkça, Bali deklarasyonu olmayacaktı, bu yüzden Rusya razı oldu. Bu iğrenç dram, Batı dünyasının DNA’sının değişmediğini gösterdi. Zorbalık onun ayırt edici özelliği olmaya devam ediyor.

Ancak, ironik bir şekilde, sonunda ortaya çıkan şey, Bali Deklarasyonu’nun Ukrayna konusunda Rusya’yı kınamadığı oldu. Suudi Arabistan ve Türkiye gibi ülkeler, G-20’nin kendini yenileyebileceğini ummak için sebep veriyor. Bu ülkeler Batı kolonileri değildi. Eninde sonunda Batı’yı tek taraflılığın ve hegemonyanın sürdürülemez olduğunu kabul etmeye zorlayacak olan çok kutupluluğa kendilerini adadılar.

Bu dönüm noktası, ABD Başkanı Joe Biden ile Çin Devlet Başkanı Xi Jinping arasında Bali’de gerçekleşen görüşmeye büyük bir canlılık kazandırdı. Washington böyle bir toplantının G-20 zirvesinin oturum aralarında yapılmasını talep etti ve Pekin kabul etti. Toplantının en önemli noktalarından biri, Xi’nin son derece başarılı parti kongresinden sonra dünya sahnesine çıkmasıydı.

Sesinin yankısı şüphe götürmezdi. Xi, Biden’a şunları söylediğinde ABD’nin komployu kaybettiğini vurguladı: “Bir devlet adamı ülkesini nereye götüreceğini düşünmeli ve bilmeli. Ayrıca diğer ülkelerle ve daha geniş dünyayla nasıl geçineceğini de düşünmeli ve bilmeli.” (Burada Ve Burada)

Beyaz Saray okumaları, Biden’ın uzlaşmacı olduğunu gösterdi. ABD, Çin’i izole etmek için zorlu bir mücadeleyle karşı karşıya. Mevcut durumda şartlar genel olarak Çin’in lehine işliyor. (Burada Ve Burada Ve Burada)

Çoğu ülke Ukrayna konusunda taraf olmayı reddetti. Çin’in tutumu bunu açıkça yansıtıyor. Xi, Biden’a Çin’in Ukrayna’daki mevcut durum hakkında “son derece endişeli” olduğunu ve Rusya ile Çin arasındaki barış görüşmelerinin yeniden başlamasını desteklediğini ve dört gözle beklediğini söyledi. Ancak Xi, ABD, NATO ve Avrupa Birliği’nin Rusya ile “kapsamlı diyaloglar” kurmasını umduğunu da dile getirdi.

Bali’de ortaya çıkan fay hatları, G-20’nin gelecek yıl Hindistan’da 18’inci zirvesini yapacağı zamana kadar yeni şekiller alabilir. İhtiyatlı bir şekilde iyimser olmak için nedenler var. Birincisi ve en önemlisi, Avrupa’nın ABD’nin Çin’e yönelik yaptırımları silah haline getirme stratejisine uyum sağlaması pek olası değil. Dünyanın en büyük ticaret ülkesi ve küresel ekonomik büyümenin ana motoru olan Çin’den ayrılmayı göze alamazlar.

İkincisi, Ukrayna’daki savaş naraları Avrupa’yı ABD’nin arkasında toplasa da, A.J. Derin yeniden düşünmek devam ediyor. Acının çoğu, Avrupa’nın stratejik özerklik taahhüdü etrafında dönüyor. Almanya Başbakanı Olaf Scholz’un geçtiğimiz günlerde Çin’e yaptığı ziyaret bu eğilime işaret etti. Avrupa’nın kendisini ABD’nin Soğuk Savaş emellerinden uzaklaştırması kaçınılmazdır. Bu süreç, Amerika Birleşik Devletleri’nin Avrupalı müttefikleri için zaman, para ya da çaba harcamaya meyilli olmadığı bir dünyada acımasızdır.

Mesele şu ki, Amerika’nın etkili küresel ekonomik liderlik sağlama yeteneği, birçok yönden, dünyanın en büyük ekonomisi olarak üstün konumunu geniş bir farkla kaybettikten sonra geri dönülmez bir şekilde azaldı. Ayrıca, Birleşik Devletler artık liderliğin yükünü omuzlamaya büyük yatırım yapmaya ne istekli ne de yetenekli. Basitçe söylemek gerekirse, hala Çin’in Kuşak ve Yol Girişimi ile karşılaştırılabilecek hiçbir şeye sahip değil. Bunun bir disiplin etkisi yaratması ve işbirlikçi politika eylemlerine yönelik bir zihniyet değişikliğine yol açması gerekirdi, ancak Amerikan seçkinleri eski moda saplanmış durumda.

Böylece, mevcut küresel durumda çok taraflılık çok daha zor hale geldi. Yine de G-20, G-7’yi ve demokratik bir dünya düzeninden fayda sağlayacak hırslı gelişmekte olan ülkeleri bir araya getiren şehirdeki tek oyundur. Batı ittifak sisteminin kökleri geçmişe dayanmaktadır. Blok zihniyetinin gelişmekte olan ülkeler için çok az çekiciliği var. Türkiye, Suudi Arabistan ve Endonezya’nın BRICS’e olan ilgisi, G-20’nin tasavvur ettiği Batı stratejisinin -G-7 etrafında bir vasal çemberi yaratma- artık işe yaramadığına dair güçlü bir mesaj veriyor.

Paley’de sergilenen uyumsuzluk, ABD’nin hâlâ kendini beğenmişliğine sarıldığını ve spoiler oynamaya istekli olduğunu ortaya çıkardı. Hindistan, G-20’de yeni bir yöne gitmek için harika bir fırsata sahip. Ancak bu, Hindistan açısından da derin değişimler gerektiriyor – ABD merkezli dış politikalarından uzaklaşmak, Çin ile ileri görüşlülük ve cesur bir işbirlikçi ilişki vizyonu, geçmiş fobileri ve kendi kendine hizmet eden anlatıları bir kenara atmak ve gerçekten de en sonunda. en azından, komşuna yalvarma siyasetinde herhangi bir başka kaymadan kaçınmak.

Hintli