Padma Lakshmi Salgını Nasıl Aştı: Podcast’i Gezen Kadınlar

Padma Lakshmi: Merhaba, beni ağırladığınız için teşekkürler.

: Zoom ile ilk röportajımın geçen yılın Mart ayında sizinle olduğunu söyleyebilirim, bu da yaklaşık bir hafta. Ve muhtemelen hiçbirimizin 2020’nin geri kalanının neye benzeyeceğini anlamadığımızı söylemek güvenli. Geçen yılın nasıldı?

PL: Çoğu insan için olduğu gibi gerçeküstüydü. Aslında bunun hakkında yazmaya çalışıyordum çünkü ben bir konuğumun editörlüğünde ve En İyi Amerikan Seyahat Yazısı Geçen yılki dizi bu yıl ve kendimi kelimelerle gerçekten garip buluyorum, sırf hepimizin hissettiği türden bir boşluk ve dehşete bir isim ve şekil vermek için. Bence en zor şey bilgi eksikliği. Birçok yönden, geçen yıl benimle konuştuğumda, muhtemelen daha mutlu bir insandım çünkü çoğu insanın düşündüğü gibi, oh, belki bu muhtemelen iki ya da üç hafta. Hepimiz için güzel ve zorunlu bir tatil olacak. Ve ben de kızımla geçirebileceğim kadar zaman geçirebileceğim açıkça görülüyordu. Havalıydı, ama aynı zamanda her zaman öğretmeyi sevdiğimi düşündüğüm anlamında da çok aydınlatıcıydı, çünkü çocukları ve bunun gibi şeyleri seviyorum, ama 11 yaşındaki oğlum Krishna ile evde eğitim gördükten sonra, yani 10 yaşındayken, ben Öğretmenlerin hayatımı ve eğitimimi çok etkiledikleri için her zaman tanıdığım türden bir süper kahraman olduğunu fark ettim, ama şimdi onların da yapacak kadar maaş almadıkları işi yapmanın ne kadar zor olduğunu görüyorum.

Ve böylece hepimiz için oldukça mütevazı olan bunun gibi pek çok şey vardı. Şans eseri, hastalığa yakalanmadım ya da yakın ailemden hiç kimse olmadı, ama ölen insanları tanıyordum ve bu biraz zordu çünkü bunun zihinsel olarak olduğunu biliyorum ve bu insanların gittiğini biliyorum, ama yapmadım. R., çoğumuz gibi, onlara en yakın olanların yasını tutmayı veya teselli etmeyi başardı. İnsanlar ve hayvanlar olarak kültürümüzü ve toplumumuzu ayırt etmek için kullandığımız aptalca şeylerden hangisini ve bunun gibi şeyleri. Karanlığa düşmek gibiydi.

Sen türksün doğru

: BEN. Evet.

PL: Bizimle tanıştığımı hatırlıyorum. Evet. Çünkü Türk yemeklerini seviyorum ve Türkiye’yi sadece bir kez ziyaret ettim ama evet.

: Kızınızla çikolatalı pasta yaptığınızı söylediğimi çok net hatırlıyorum. Ve bunun neden kafama takıldığını bilmiyorum, ama sanırım rahatlığa gerçekten ihtiyaç duyduğumuz bir zamanda rahatlatıcı bir resim olduğu içindi.

PL: Evet. Sanırım bu benim Marie Antoinette’in kopyasıdır. Krizde olduğunuzda bir çörek yapın.

MC: Son on iki ay içinde, siz evdeyken özellikle yemek veya ev yemekleri ile – ya da pasta – ilişkinizin değiştiğini düşünüyor musunuz?

PL: Evet, hepsi için. Evet, hepsi için. Her zaman güçlü bir inandığım ama salgının onu günlük olarak kullanmama neden olduğu tek şey, hiçbir şeyi boşa harcamamaktır. Neye erişebileceğinizi bilmediğiniz ve ne bulacağınızı bilmediğiniz tüm o aylardı. Ve böylece, her şeyi sakladık. Et ürünü ise ayrı bir poşette saklayıp dondurduk. Yeşil soğan başları olsaydı, tüm bunları atardık, ama onları başka bir poşete koyup sebze çekmecesinde sakladık. Ve sadece bir veya iki çorba kaşığı kinoa kaldığında, bir fırın tepsisine koyup zeytinyağına batırıyorum ve bir çeşit irmik yapıp salatayı çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır çıtır. Ne düşündüğümü bilmiyorum. Ama fındık şekeri yapmaya başladım. Bunun neden gerekli olduğunu düşündüğümden emin değilim.