‘Kabus’ – Hawke’s Bay sakinleri kasırgadan aylar sonra ‘belirsizlik içinde’

Hawke Körfezi’ndeki sellerden dört ay sonra, Napier’in dışındaki bir yol boyunca uzanan pek çok bölge sakini, evlerini ve geçim kaynaklarını kaybettikten sonra hâlâ arsaları dolduruyor.

Sharpe’ın gemilerinin Şubat sonunda buluştuğu John ve Linda Hogan da dahil olmak üzere, Pacohai’deki Hodgson Yolu’ndakilerin çoğu hâlâ yerinden edilmiş durumda.

Evleri, geniş bir aile evi olacaktı ve çift, torunların her an ziyaret edebilmesi için bahçe yolundan sadece birkaç adım uzaklaştı.

Hoganlar selde neredeyse her şeylerini kaybettiler.

Ancak, can ragbi ligi üyesi John’un rugby ceketi de dahil olmak üzere bazı değerli eşyalar kurtarıldı.

John, “Çok yakın bir arkadaşımız tüm kıyafetlerimizi aldı ve buharla yıkadı. Alüvyonları çıkarmak ve ceketimi geri koymak için dört veya beş kez yıkadı” dedi.

“Buradaki insanlar böyle ve biz arkadaşız, bu yüzden bundan memnunduk – bu bizi devam ettiriyor.”

Ayrıca hayata döndürülen öğeler arasında Fujifilm tarafından sevgiyle restore edilmiş bazı değerli düğün fotoğrafları da var.

John, “Ne büyük yetenekleri vardı. O düğün fotoğrafı. Linda, ‘Booger, biz artık evliyiz’ dedi.”

Sakinlerin karşılaştığı en büyük sorun, yetkililerin hasarlı evlerini yeniden inşa edip edemeyeceklerine karar verdikleri bekleme oyunudur.

“Gerçekten ailemizle yaşıyorduk, bir bavulun dışında yaşıyorduk.

“Bazı günler bugün gibi güzel bir gün gibi hissediyoruz, neden yeniden inşa etmiyoruz ve neden onu hızlandırıp normale döndürmüyoruz?”

John, durumun, cevapları beklerken “belirsizlik içinde” yaşadıkları anlamına geldiğini söyledi.

“Her sabah geleceğini bilmeden uyanmak korkunç, korkunç bir duygu ve onlar bir karar vermiyorlar. Bir karar verecek cesaretli birine ihtiyacımız var.”

“20’li yaşlarımız yok. Hayatımıza devam etmek istiyoruz. Emekli olduk.”

“Bizi bir çıkmaza sokuyor ve daha önce böyle olmadığımız halde diğer insanlara bağımlı hale geliyoruz.”

Hogans’tan sadece birkaç kapı uzakta, selde evlerini ve köpeklerini kaybeden Alastair Needes ve eşi Ali yaşıyordu.

O kader gününde, bir müşteriden aldığı sarı bir Labrador olan “iş ortağı” Duke kaybolur; Altı yaşındaki Kısa Tüylü Alman İşaretçisi Nora; ve ertesi hafta Islah Departmanında çalışmaya başlaması planlanan, eve taşınan bir köpek olan Ziggy.

Seven Sharp’a “Evimiz bariz bir şekilde oturulamaz durumdaydı ve karavanımın yolun yarım kilometre aşağısında süzüldüğünü gördüm” dedi.

“Çok fazla suçluluk vardı ve aldığım bazı kararlar için kendimi suçluyordum.”

“Bundan iyi bir şey çıkarmaya” ve “daha iyi bir insan olmaya” karar verdi – ve bunu iyi bir karma izledi.

İhtiyaç sahipleri giyecek, yiyecek ve para yardımında bulundu. Ajandan arkadaşına dönüşen bir kişi de karavanını arazisine park etmesine izin vererek ona elektrik ve su sağladı.

Koşullarına rağmen Seven Sharp’a “burada gerçekten mutlu” olduğunu söyler.

Ayrıca köpek arkadaşlarından “kelimenin tam anlamıyla ülkenin her yerinden” teklifler aldı.

“İnsanlar ‘Hey, sana bir köpek yavrusu vermek istiyorum’ dedi.”

Şimdi, Taupō’daki bir yetiştiriciden aldığı 10 yaşındaki Cocker Spaniel Noel ve Ollie de dahil olmak üzere iki köpeği var.