İngiltere 25 yıllık ithal işçi alışkanlığından kurtulmaya çalışıyor

Jay Faulconbridge tarafından yazıldı.

LONDRA (Reuters) – Brexit ve COVID-19, İngiltere’nin 25 yıllık ucuz işgücü ithal etme modeline son vererek, 1970’ler tarzı tam bir hoşnutsuzluk kışının işçi kıtlığı, artan ücret talepleri ve yükselen fiyatların tohumlarını ekti.

Avrupa Birliği’nden ayrılmak, ardından yüzyılın en büyük halk sağlığı krizinin yarattığı kaos, dünyanın en büyük beşinci ekonomisini ucuz ithal işgücüne olan bağımlılığından kurtarmak için şaşırtıcı bir girişime sürükledi.

Başbakan Boris Johnson’ın büyük ekonomiler arasında benzersiz olan Brexit deneyi, domuz eti ve kümes hayvanlarından ilaca ve süte kadar her şeyin küresel çapta çığırtkanlığıyla sarsılan tedarik zincirlerini daha da zorladı.

Ücretler ve dolayısıyla fiyatlar yükselmelidir.

Büyüme, Johnson’ın siyasi serveti ve İngiltere’nin AB ile olan bölünmüş ilişkisi üzerindeki uzun vadeli etki belirsizdir.

57 yaşındaki Johnson, işgücü sıkıntısı sorulduğunda, “Bu gerçekten İngiltere için büyük bir dönüm noktası ve farklı bir yöne gitmemiz için bir fırsat” dedi.

“Yapmayacağım şey, kontrolsüz göçün körüklediği eski, başarısız düşük ücret ve düşük beceri modeline geri dönmek.”

Britanyalıların, 2016’da ve ezici bir seçim zaferinin Johnson’ı Margaret Thatcher’dan bu yana en güçlü Muhafazakar başbakan yaptığı 2019’da Brexit referandumunda değişiklik için oy kullandığını söyledi.

Durgun ücretlerin artması gerektiğini söyledi – bazıları için Brexit oylamasının arkasındaki ekonomik mantık. Johnson, açık bir şekilde kapalı toplantılarda iş liderlerine işçilere daha yüksek maaş ödemelerini söyledi.

Göçün “kontrolünün yeniden sağlanması”, Johnson’ın “Ayrıl” kampanyasının kıl payı kazandığı Brexit kampanyasının ana mesajıydı. Daha sonra ülkeyi Avrupa Birliği’nin “işleri yok eden makinesinden” koruyacağına söz verdi.

Brexit düzenlemesi

Muhalifler, işçi kıtlığını işçilerin ücretlerini yükseltmeleri için altın bir fırsat olarak manipüle ettiğini söylese de Johnson, Brexit üzerindeki kumarını bir “değişiklik” olarak görüyor.

Hikaye devam eder

Ancak göç kısıtlaması, pandeminin 2020’de 300 yıldan fazla bir süredir en kötüsü olan %10’luk bir daralmayı tetikledikten hemen sonra, Birleşik Krallık ekonomi politikasında nesiller boyu bir değişiklik anlamına geliyor.

1989’da Berlin Duvarı’nın yıkılmasından sonra Avrupa Birliği doğuya doğru genişlerken, İngiltere ve diğer büyük Avrupa ekonomileri, bloğa 2004’te katılan Polonya gibi ülkelerden milyonlarca göçmeni ağırladı.

Kimse kaç kişinin geldiğini gerçekten bilmiyor: 2021 ortalarında, İngiliz hükümeti AB vatandaşlarından yerleşim için 6 milyondan fazla talep aldığını söyledi; bu, ülkede 2016’da olduğunu düşündüğü sayının iki katından fazla.

Brexit’ten sonra hükümet, AB vatandaşlarına başka yerlerden gelen insanlara öncelik vermeyi bıraktı.

Brexit, pandemi nedeniyle yaklaşık 40.000 kamyon ehliyeti testinin durdurulduğu gibi, yaklaşık 25.000 kamyon şoförü de dahil olmak üzere birçok Doğu Avrupalı ​​işçiyi ülkeyi terk etmeye sevk etti.

İngiltere’de şu anda yaklaşık 100.000 kamyon şoförü sıkıntısı var, bu da benzin istasyonlarında kuyruklara ve süpermarketlere yiyecek götürme konusunda endişelere yol açıyor ve kasap ve depo işçisi sıkıntısı da endişe yaratıyor.

27 yıllık deneyime sahip İngiliz kamyon şoförü Craig Holness, “Ücretler artmalı, bu nedenle sunduğumuz her şeyin, raflardan satın aldığınız her şeyin fiyatları da artmalı” dedi.

Maaşlar şimdiden arttı: A Sınıfı ağır vasıta (HGV) şoförü işi, yılda 75.000 £ (102.500 $) karşılığında ilan edilir, bu bir işe alım görevlisinin şimdiye kadar duyduğu en yüksek rakamdır.

Kış kırgınlığı?

İngiltere Merkez Bankası geçen ay yaptığı açıklamada, TÜFE enflasyonunun bu yılın sonlarında “büyük ölçüde enerji ve emtia fiyatlarındaki gelişmelere bağlı olarak” %4’e yükseleceğini ve faiz oranlarını tarihi düşük seviyelerden yükseltme durumunun güçlenmiş göründüğünü söyledi.

Raporda, banka temsilcilerinin “beklenenden daha hızlı bir talep toparlanması ve AB çalışanlarının azalan mevcudiyeti de dahil olmak üzere bir dizi faktöre” atfettiği “istihdam zorluklarının daha yaygın ve ciddi hale geldiğine” dair kanıtlar gösterildi.

Johnson’ın bakanları, İngiltere’nin 1979’da Thatcher’ın iktidara gelmesine yardımcı olan, artan ücret talepleri, enflasyon ve enerji kıtlığı ve hatta Brexit gibi bir “hoşnutsuzluk kışı”na doğru gittiği fikrini defalarca reddettiler.

“Ülkemiz uzun süredir nispeten düşük bir ücret artışı hızında çalışıyor – ücretler esasen durgun ve üretkenlik tamamen durgun – ve bunun nedeni, insanlara yatırım yapma konusundaki kronik başarısızlığımız, ekipmana yatırım yapmamamız ve ben Johnson Pazar günü yaptığı açıklamada, ücretlerin sabit görüldüğünü söyledi.

Ancak, reel ücretleri etkileyen enflasyonu körükleyen daha düşük göç ve daha yüksek ücretlerin bir kombinasyonu yoluyla ücret durgunluğunun ve düşük üretkenliğin nasıl çözülebileceğini açıklamadı.

Daha yüksek fiyatların, giderek artan bir şekilde Avrupa ve ötesine yayılan tedarik zincirlerine bağlı olan tüketici odaklı bir ekonomiyi nasıl etkileyeceği de açık değildi.

Bazı gözlemcilere göre, Birleşik Krallık tam bir döngüye girdi: Avrupa kulübüne 1970’lerde Avrupa’nın hasta adamı olarak katıldı ve pek çok Avrupalı ​​politikacının açıkça umduğu gibi, Avrupa kulübünden çıkışı onu ihtiyatlı bir çıkmaza sokacak.

Johnson’ın mirası, onların yanlış olduğunun kanıtlanmasına bağlı olacak.

(Raporlama Guy Faulconbridge; Düzenleme Catherine Evans ve Andrew Heavens tarafından)