Andrei Tarkovsky’nin ebedi etkisi

On yıllardır, Sovyet yönetmen Andrei Tarkovsky’nin tüm zamanların en büyük yönetmenlerinden biri olduğu konusunda dünya çapında bir fikir birliği var. 25 yıllık kariyerinde Tarkovsky sadece yedi uzun metrajlı film üretti, ancak neredeyse her biri sinematik parlaklığın kusursuz örnekleri. Bu tür şaheserlerdeki bilim kurgu türüyle ilgili deneyimlerinden Solaris Ve Takipçi İnsanlık durumuyla ilgili düşüncelerinden dolayı Andrei Rublev Ve AynaTarkovsky filmografisi olduğu gibi mükemmel.

Rusya’nın Kostroma Oblast kasabasında doğan Tarkovsky, babasının – büyük Sovyet şairi Arseniy Tarkovsky’nin etkisiyle küçük yaşlardan itibaren sanata meraklıydı. Müzik ve sanat eğitimi aldıktan sonra, Tarkovsky’nin becerisi daha sonra ortaya çıktı çünkü genellikle okulda sorun çıkarmakla meşguldü. Bir yıl Arapça okuduktan sonra okulu bıraktı ve bir yıl sürecek bir yolculuğa çıktı. Tecrübe onun için biçimlendirici bir deneyim oldu çünkü o zaman Tarkovsky yaşamak için film yapmak istediği sonucuna vardı.

1954’te gelecekteki yönetmen, İtalyan neo-gerçekçiliğinden Fransız yeni dalgasına kadar sinema dünyasını gerçekten ortaya koyduğu Devlet Sinematografi Enstitüsü’ne katıldı. Tarkovsky hayatının ikinci yarısında ünlü bir şekilde şöyle demişti: “Ben sadece iki kişinin fikirleriyle ilgileniyorum: biri Bryson, diğeri Bergman.” Film okulunda, çalışmalarından öğrendi ve aynı zamanda 1958 yapımı Andrzej Wajda filminden de büyük ölçüde etkilendi. Kül ve elmas. Tarkovsky, Japon ustaların dehasını, özellikle de Akira Kurosawa’nın eserlerini özümsedi.

Tarkovsky’nin idolüyle sadece hayatının ilerleyen dönemlerinde tanışacağını, aynı zamanda kendi eserini tartışma fırsatı bulacağını belirtmek gerçekten şaşırtıcı. Kurosawa sette Tarkovsky’yi ziyaret etti Solaris Ve sonra YazdıTarkovsky o sırada benimleydi, stüdyonun köşesindeydi. [Solaris] Bitti, utanmış gibi bana bakıyordu Ben de ona dedim ki: Çok güzel. Beni gerçek bir korku hissettiriyor.

Tarkovsky utangaç bir şekilde gülümsedi ama neyse ki.Film Enstitüsü’nün restoranında votka kavurduk.Genellikle içmeyen Tarkovsky, müziğin restorana geldiği hoparlörü kapatacak kadar ileri gitti. samuray temasını söylemeye başladı Yedi samuray En yüksek sesle. Sanki rakibi için ona katıldım. Çünkü o anda kendimi Dünya’da yaşarken bulduğum için çok mutlu oldum. “

1962’deki parlak başlangıcından başlayarak Evan çocukluk Ve son şaheseri ile biter, fedakarlık 1986’da Tarkovsky, sinemanın görsel romanının nasıl gerçek şiire dönüştürülebileceğini dünyaya gösterdi. Hayatı boyunca zaman, mekan, insan varoluşu ve metafizik paradokslarla ilgili sorularla uzlaşmaya çalıştı. Filmleri korkularının bir ifadesidir ve izleyiciyi mükemmel bir ustalığa sürüklerken ekranda güzel desenler içinde dönerler.

Tarkovsky Takipçi Bu sadece onun en büyük eseri değil, aynı zamanda muhtemelen şimdiye kadar yapılmış en büyük filmlerden biridir ve basit bir alegori aracılığıyla boş diyalektiğimizin ikiyüzlülüğünü ve çirkin egoizmi ortaya çıkarır. Tarkovsky 1986’da hastalığından öldüğünde, bazıları KGB tarafından öldürüldüğüne inanırken, diğerleri çekimler sırasında kimyasal zehirlenmeye maruz kaldığına ikna oldu. Takipçi.

Kesin olarak net kalan şey, mirasının müthiş olduğunu kanıtlayacağı, sadece çağdaşları için bir ilham kaynağı olmakla kalmayıp aynı zamanda gelecek nesil film yapımcılarını da büyüleyecek olmasıdır. Tarkovsky’nin ilk kahramanı Bergman’ın sinema dünyasına ve tek film teorisine yaptığı katkıyı kabul ettiği gibi: “Tarkovsky’nin ilk filmini keşfetmem bir mucizeydi … Benim için Tarkovsky en büyüğü, yeni bir dil icat eden kişi. , filmin doğası, çünkü hayatı bir yansıma ve hayatı bir rüya olarak somutlaştırıyor. “

Film tarihçisi Stephen Dillon, Tarkovsky’den sonra sinemadaki gelişmelerin çoğunun kendisine çok şey borçlu olduğunu haklı olarak savundu. Lars von Trier’den Krzysztof Kieslowski’ye, Tarkovsky’nin beliren gölgesi birçok çağdaş filmde görülebilir. Lars Von Trier, 2009 korku dramasını bile adadı Mesih’in düşmanı Tarkovsky’ye ve alıntılanan nüfuza Ayna Film yapımındaki kendi yolculuğunda, “Hipnotize ettim! Onu 20 kez gördüm. Dine en yakın şey bu – benim için bir tanrı. Ve filmi Tarkovsky’ye adamazsam, herkes yapacak. ondan çalıyordum. “

Alexander Sokurov gibi yeni Rus sinema hareketinin yönetmenleri de Tarkovsky’nin kendi araştırmalarından ödünç aldı. Sokurov’un 1997 başyapıtını görün anne Ve oğlu Tarkovsky’nin insanlık durumuna ilişkin kendi fikirleriyle karşılaştırılabilir. Paul Schraeder ile yaptığı bir sohbette Sokurov, “İlk gördüğümde [Tarkovsky’s] İş, Film Akademisi’ndeki eğitimimi bitirdiğim zamandı. Estetiği benim için bir keşif değil, vizyonumun doğrulanmasıydı. ”Terence Malik’in sinema estetiği ile Türk yönetmen Nuri Bilç Ceylan’ın manzara ve temel güçler tasviri arasında da benzer paralellikler kurulabilir.

Tarkovsky’nin kendisine etki konusundaki kaygısı sorulduğunda şu cevabı verdi: “Bana öyle geliyor ki, gerçek yazarların, gerçek ressamların, müzisyenlerin ve film yapımcılarının çalışmalarının her orijinal yönünün her zaman derin kökleri vardır. Geçmiş kaçınılmazdır. Ondan. Nereden geldiğini bile bilmiyorum. Belki de bu ruhani duruşumuzun bir özelliği değildir, ancak zamanımızın tipik bir yönüdür. Çünkü zaman tersine çevrilebilir. “