AJFF: “Breaking Bread” barışa giden yolu vurguluyor

Anthony Bourdain, “Yemek, dünya barışına cevap olmayabilir, ama bir başlangıçtır” demişti.

Yiyeceklerin kültür, konum, kimlik ve siyaset engellerini aşma yeteneğini vurgulayan Borden’dan bir alıntıyla başlayan “Ekmek Kırmak”, umut verici tartışma noktaları sunuyor. Yönetmen Beth Elise Hook’un prömiyeri 18 Şubat’ta Atlanta Yahudi Film Festivali’nde yapılan ilk filmi, insanlar arasındaki iletişimde yiyeceğin gücünü öven görsel olarak çarpıcı ve neşeli bir belgesel. “Ekmek Kırmak”, tarihsel olarak birbirine zıt olan iki grubu analiz etmek için gıdayı bir mercek olarak kullanıyor: İsrailliler ve Filistinliler.

Film, yavaş çekimde kremalı nohutların sığ bir kasede ezilmesiyle başlıyor. Bu enstantane, İsrail’in Nouf Atamna İsmail’in ilk Arap Müslüman olarak kazandığı “Usta Aşçı” zaferi hakkında bir anlatımla birleştiğinde, filmin geri kalan odağının – yiyecek ve en keskin bölümleri birleştirme yeteneğinin habercisi oldu.

Belgesel, İsrail’de “Usta Aşçı” ödülünü kazandıktan sonra Atamna İsmail’in yarattığı üç günlük Levant Arap Yemekleri Festivali’ni konu alıyor. Atamna İsmail, Arap-İsrail kimliğinin bir armağan olduğunu çünkü hem İsrail’in hem de Filistin’in benzersiz özelliklerini kucaklamasına ve onlardan yararlanmasına izin verdiğini söylüyor, tıpkı yiyeceklerin birden fazla tat veya malzemeden yararlanabileceği gibi.

“Ekmeği kırarak” tabbouleh salatasının hazırlanması. (Atlanta Yahudi Film Festivali)

Bu yol gösterici ilkeden yola çıkan Atamna İsmail, 70’den fazla Arap ve İsrailli şefi kapıda siyaset bırakmaya, Hayfa’daki 35 restoranda bir araya gelmeye, huzurlu bir mutluluk içinde yemek pişirip yemek paylaşmaya teşvik eden yıllık Levant Festivali’ni kurdu. Bu alanlarda şefler ortak bir zemin buluyor, birbirlerinin arkadaşlığından keyif alıyor, birlikte yemek pişiriyor ve birbirlerinin hayatlarını öğreniyorlar. Al-Sham, Suriye, Lübnan, Ürdün, İsrail, Filistin ve Türkiye’yi içeren Levant bölgesinin Arapça adıdır. Aynı zamanda bu farklı ülkelerin paylaştığı Levanten mutfağına da ışık tutuyor. Levant’ta ortaya çıkan şefler farklı kültürel geçmişlerden geliyorlardı ve her biri kısaca kimlikleri ve en önemlisi, barışa giden ilk adım olarak gıdanın gücüne olan inancından bahsetti: bir çözüm olarak değil, oluşum için bir katalizör olarak . Temel anlayış.

Film, farklı kimliklere sahip olan ve festival için bir yemek hazırlamaya katılan dört şef çiftinin etrafında dönüyor. İzleyiciler, kademeli olarak her bir seçkin şefin geçmişini öğreniyor ve kendileriyle, aileleriyle ve iş arkadaşlarıyla gayri resmi röportajlar yaparak mutfak uzmanlıkları ve kimlikleri hakkında fikir sahibi oluyor. Film, kişisel hayatlarına bir göz attıktan sonra her şefin yemeklerini hazırlamasını takip ediyor. Kamera şeflere pazarlarda, restoran mutfaklarında, yemek masalarında ve barlarda eşlik ederken, izleyiciler şeflerin en üst düzey gastronomi sanatını yaratmak için sınırları aşan samimi bağlantılarının farkına varıyor.

Filmdeki en iyi karelerden biri, masaya oturup, tamamen insani bir anda şarkı söyleyerek yemek pişirmeye olan tutkularını tartışan ilk şef çifti Shlomi ve Ali’dir.

Şef Shlomi (solda) ve Ali (sağda) “Bread of Bread” da. (Atlanta Yahudi Film Festivali)

Breaking Bread, izleyicilere arkadaşlıklar, samimi mutfak ortaklıkları ve yemeğin kendisini geliştirme deneyimi sunuyor. Bu belgesel, “Chef’s Table” ın sinematik mükemmelliğiyle, büfeden tabbouleh salatasına kadar az bilinen ve kendine özgü Orta Doğu yemeklerini, tamamen terbiyeli ve ustaca pişirilmiş pişirme sürecini yakalıyor. Sekansların çoğu, klasik ve heyecan verici bir müzikle ağır çekimde çekildi ve izleyicilere, gözleri önünde yapılmış bir başyapıt görüyormuş gibi hissettiriyor. Şefler Shushi ve Fadi’nin hazırladığı humusun açılış sahnesi bile humusun kendisinin “sınırları yoktur” diyerek Atamana İsmail’e ilham veriyor. Humus ve diğer Orta Doğu yemeklerinin birçok kadehi filmi aç karnına izlediğim için beni çok üzdü.

Atamna İsmail, İsrail ve Filistin’de barış istemeyenlerin% 10’unun manşetlerde yer aldığını ancak barış yapmak isteyenlerin% 90’ının dünyaya görünenin olmadığını belirtti. Bu ifade nüanslardan yoksun olsa da, filmin önemli bir gösterge anlatımıdır. İsrail ve Filistin arasında barış, bazılarının sadece bir hayal olarak gördüğü karmaşık bir hedef. Ancak ikisi, yiyeceklerinde, etkili bir şekilde kullanılırsa gerilimleri gidermeye başlayabilecek kritik ortak yönleri paylaşıyor. Atamana İsmail ve Hook, çatışmanın tek boyutlu anlatısına meydan okumaya ve barışı sağlamanın olası yollarını vurgulamaya çalışır. Tarihsel olarak çatışan gruplar arasında beklenmedik bir umut ve ekip çalışması öyküsünü aktaran “Breaking Bread”, ana akım medyada sıklıkla temsil edilmeyen bir perspektif sunuyor.

Borden’inkine benzer bir alıntıda, Şef Hawa Hassan yemek ve bu filmin sunduğu ilişki hakkındaki önemli dersi güzel bir şekilde ifade ediyor: “Daha uzun masalar ve daha kısa çitler inşa edin.”