Erdoğan, derisini kurtarmak için savaş ve baskı planlıyor – POLITICO

paul taylor POLITICO’da katkıda bulunan bir editördür.

PARİS — Türk ekonomisini çökerten ve zenginleştirdiği orta sınıfı yoksullaştıran Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, şimdi de ülkesini gereksiz bir savaşa sürüklüyor ve mahkemeleri rakipleriyle karşı karşıya getiriyor.

Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzüncü yılı olan 2023’te iktidara tutunmak Erdoğan’ın acımasız hamlesidir ve umalım ki başarısız olsun.

Türkiye’de 23 Haziran’da yapılacak cumhurbaşkanlığı seçimi, bu yıl dünyadaki -hiç adil değilse de- tartışmasız en önemli oylama olacak. 85 milyon vatandaşı olan ülkenin Avrupa, Asya ve Ortadoğu’da otoriter, yayılmacı bir güç olma yolunda mı yoksa daha liberal, çoğulcu bir yol mu seçeceğini belirleyecek.

Erdoğan’ın muhafazakar, İslamcı eli olan Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) 2002’de iktidara gelmesinden bu yana ilk kez ciddi bir siyasi değişim şansı var. Enflasyon yılda yüzde 80’in üzerinde seyrediyor, Türk lirası dolar karşısında değer kaybetti ve ekonomik kriz derinleştikçe hükümetin popülaritesi düştü.

Anketlere göre AKP, anayasayı değiştiren ve ciddi siyasi sıkıntılar içinde olan Erdoğan nedeniyle ancak yüzde 30’luk bir desteğe sahip.

Elbette tepkisi, hem yerel hem de uluslararası cephelerde karakteristik olarak acımasızdı.

Hem Washington hem de Moskova’nın muhalefetine rağmen, Erdoğan trompet aranjmanları Tankların Suriye’ye konuşlandırılması, İslam Devleti militanlarına karşı mücadelede Batı ile ittifak halinde olan, ancak Ankara’nın yasadışı Kürdistan İşçi Partisi (PKK) gerillalarıyla bağlantılı olarak gördüğü Kürt savaşçıları yerinden etmek içindir. Türkiye’nin güney sınırının diğer tarafında bir tampon bölge oluşturmaya kararlı görünüyor.

Bu arada bir de Türkiye Cumhurbaşkanı var. Grev tehdidi NATO müttefiki Yunanistan’ın gaz sondajı, Kıbrıs ve Ege Denizi’ndeki Yunan adalarının sözde “askerileştirilmesi” konusundaki tartışmalar arasında – böyle bir hareketin uluslararası ekonomik ve siyasi maliyeti pek olası değil.

Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin başlamasından bu yana Erdoğan, Türkiye’yi Moskova ile Kiev arasında vazgeçilmez bir arabulucu olarak konumlandırdı. Aracılık Sözleşmeleri ve ABD ile Rus savunma şefleri arasında müzakereler. Ayrıca, Rusya ile ticaret ve enerji bağlarını sürdürürken ve Başkan Vladimir Putin ile kişisel ilişkisini tehlikeye atmadan veya Batı’nın gazabına uğramadan, askeri insansız hava aracı satışları da dahil olmak üzere Ukrayna’yı desteklemeyi başarıyor.

Bu arada, memleketinde, Türkiye cumhurbaşkanı, en güçlü rakiplerini diskalifiye etmek için bağımsızlığıyla tanınmayan bir yargı sistemini kullandı.

Laik merkez sol Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) önde gelen isimlerinden İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu, birleştirici bir muhalefet cumhurbaşkanı adayı olabilir. mahkum “Kamu görevlilerine hakaret” suçundan iki yıldan fazla hapis cezasına çarptırıldı ve kamu görevinden men edildi. Şimdilik temyizler karara kadar beklemede, ancak Erdoğan rakibinin yarışmasını yasaklamak için yargı sürecini hızlandırmaya çalışabilir.

Ayrıca, Kürt yanlısı Halkların Demokratik Partisi’nden (HDP) 100’den fazla siyasetçi, hareketi yasadışı hale getiren terör suçlarından yargılanıyor. HDP, sosyal demokrat soldan liberal merkez sağa uzanan ortak bir seçim platformunu bir araya getiren altılı bir muhalefet koalisyonunun parçası değil. Ancak, anketlerin de gösterdiği gibi, ne AKP ne de muhalefet parlamentoda çoğunluğu sağlayamazsa, belirleyici güç olarak ortaya çıkacak.

Eski bir İstanbul belediye başkanı olan Erdoğan, AKP’nin 2002’de kazanmasından önce de benzer bir adli zulme maruz kaldı. İslami bir şiir okuduğu için bir yıl hapis cezasına çarptırıldı, göreve aday olması yasaklandı ve göreve aday olmadan önce bekletildi. Başbakan

Bununla birlikte, bu güçlü propagandacının bu kez fiili askeri harekât açısından ne kadar ileri gitmeye istekli olduğunu göreceğiz.

Erdoğan, 20 yılda Suriye, Yunanistan, İsrail, Mısır, Suudi Arabistan ve Ermenistan ile açık ya da örtülü çatışmalar için “komşularla sıfır sorun” politikasından geri çekildi. Ancak son aylarda, bu düşmanların birçoğuyla yakınlaşmaya başladı – Türkiye destekli Arap Baharı ayaklanmalarının başarısızlığı, onu dış politikasını ayarlamaya zorladı, ama aynı zamanda Arap ve Batı sermayesine umutsuzca ihtiyacı olduğu için. Düşük faiz oranlarını koruma konusundaki pervasız politikası, ekonomiyi darmadağın etti.

Türkiye’deki kamuoyu son derece milliyetçi olsa da, Suriye’ye kara harekatı ABD veya Rusya’nın tepkisini kışkırtarak Ankara’yı geri tepebilir ve Ankara’yı geri adım atmaya zorlayabilir – ve o, muhalefeti marjinalleştirmek için yargıyı kabaca kullanabilir. Öte yandan, İsrail’in Filistinli Hamas’ın roket saldırılarına misilleme olarak düzenli olarak Gazze’ye düzenlediği saldırıların savaşlardan çok polis operasyonları olarak görülmesi gibi, az sayıda Türk zayiatının verildiği sınırlı bir sınır ötesi operasyon da seçmenler tarafından kabul edilebilir.

Önümüzdeki aylar, Mustafa Kemal Atatürk’ün Osmanlı İmparatorluğu’nun külleri üzerinde modern laik cumhuriyeti kurmasının 100. yıldönümü münasebetiyle savunma duygularıyla dolu olacak.

Erdoğan, orta güçlerin daha fazla etkiye sahip olduğu, ABD ve Rusya’nın küresel polis olarak hareket etmeye daha az istekli veya muktedir olduğu çok kutuplu bir dünyada Türkiye’nin yeniden dirilen etkisini yansıtmak isteyecektir. Ancak büyük güçler onu Libya’daki müdahalelere ve Azerbaycan’ın Ermenistan’a desteğine karşı uyarmaya devam ederse, Suriye’de bir kara saldırısını erteleyebilir.

Maalesef AB, ılımlılık veya değişim için bir güç olmaktan çok seyirci olmaya daha yatkındır. Blok, Türkiye’nin en büyük ticaret ortağı, ancak ülkenin uzun süredir devam eden AB üyelik süreci sekteye uğradığı ve Türkiye’yi yaklaşık 4 milyon Suriyeli mülteciyi topraklarında tutmak yerine Brüksel’in yardımını satın almaya zorladığı için Ankara’daki etkisini kaybetti. Yunanistan’a akın etmelerine izin verdi.

Batı şüphesiz Erdoğan’ın sırtını görünce rahatlayacaktır. Ancak hükümetler, Haziran’da daha ılımlı, Batı yanlısı bir Türkiye için sessizce dua etseler bile, bahislerini riske atıyor, Boğaz’daki diktatöre iletişim hatlarını açık tutuyor ve muhalefete iç karartıcı derecede az kamu yardımı sunuyor.

parmaklar.