Türk eğitim sistemindeki değişiklikler ve girişimler

Türkiye’de modernleşme süreci on sekizinci yüzyıl Osmanlı İmparatorluğu’nda başladı. 1839 tarihli Gülhane Fermanı, geleneksel Osmanlı İmparatorluğu’nu modern Batılı ulusların imajına dönüştürmeyi amaçlayan modern devlet inşasının temel taşıydı. Osmanlı bürokratlarının karşılaştığı zorluk, asırlık imparatorluk geleneklerini ve geleneklerini korurken imparatorluğu modern bir devlet olarak yeniden yapılandırmaktı. Batılı ulus-devletlerin ortaya çıktığı dönemde; Ancak, dünyadaki son imparatorluklardan biri olan Osmanlılar, ondan daha uzun yaşadılar.

Osmanlı padişahlarının son dönemde gerçekleştirdiği reformlar, modern bir bürokrasinin kurulmasına yol açmıştır. Modern Batı kültürünü öğrenen bu yeni bürokrasi sınıfı, siyasi iktidarı ele geçirdi ve modernleşen Türkiye’nin liderliğini tekelleştirdi. Siyasal iktidarı ele geçirmedeki zaferleri o kadar kesindi ki, Türkiye Cumhuriyeti’nin son on yıllarına kadar devam eden sivil siyasette güçlü bir bürokratik vesayet ortaya çıktı.

Osmanlı İmparatorluğu’nun halefi olan Türkiye Cumhuriyeti, modern bir ulus-devlet inşa etme sürecini Batı Avrupa’dakilerin modeline göre modelledi. Ancak cumhuriyetin ilk otuz yılında Türkiye, Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) tek parti hükümeti tarafından yönetildi. Kalıcı ekonomik durgunluk ile birleştiğinde, bu demokratik yönetişim eksikliği, ülkeyi siyasi ve ekonomik kalkınma açısından Avrupa ülkelerinin çok gerisinde bıraktı.

1950 yılında çok partili sisteme geçişle birlikte Türkiye, ekonomik büyüme ve demokrasinin pekiştirildiği bir döneme girmiştir. 1960, 1971 ve 1980 yıllarında peş peşe yapılan askeri müdahalelere rağmen Türkiye demokratik yolundan ayrılmadı. Turgut Özal’ın cumhurbaşkanlığı döneminde Türkiye, ekonomide ve bürokraside yapılan köklü reformlarla dünya ekonomisine entegre oldu.

Bu ekonomik büyüme, kırsal alanlardan kentsel alanlara artan göçle birlikte, okula kayıt oranlarını büyük ölçüde artırdı. Okullarda bilgisayar kullanımının yaygınlaşması ve Anadolu Liseleri ve Fen Liselerinin kurulması gibi eğitim deneylerinin başarısı, eğitim patlamasını destekledi.

Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) 2002 yılında iktidara geldiğinde Türkiye’nin eğitim sistemindeki en büyük sorunlardan biri yeterli okul ve derslik olmamasıydı. Recep Tayyip Erdoğan liderliğindeki AKP hükümetleri, eğitim sektöründeki devasa altyapı sorununu çözmeyi başardı.

READ bne IntelliNews - Türk imalat sektöründeki iş koşulları, Mayıs ayı son PMI verilerine göre zayıf kaldı

Yeni girişimler

Bugün Milli Eğitim Bakanlığı, Türk eğitim sisteminde köklü değişiklikler yapmak ve yeni girişimler başlatmak için yeni bir vizyon geliştiriyor. Aşağıdaki konular bu yeni vizyonun ana hedeflerinden bazılarını oluşturmaktadır.

Eğitimde Fırsat Eşitliğinin Yaygınlaştırılması: Ülke genelinde kırsal ve kentsel, doğu ve batı illeri, banliyöler ve şehir merkezleri arasındaki eğitim farklılıklarının giderilmesi gerekmektedir. Uzun vadeli demokratik fırsat eşitliği idealini diğer alanlarda gerçekleştirmek için eğitimde fırsat eşitliğini genişletmek vazgeçilmezdir.

Öğretmenlerin kalitesini artırmak: Eğitim, öğrencilerden, öğretmenlerden, öğrenme ortamlarından ve araçlardan oluşan bir ekosistemdir. Eğitimin kalitesini bir bütün olarak geliştirmek için en gelişmiş teknolojik araçları tanıtmanın yanı sıra öğretmenlerin kalitesine odaklanmak gerekir.

Mesleki Eğitimin Güçlendirilmesi: Üretimi ekonomisinin merkezine koyan bir ülke olan Türkiye, sanayi ve teknoloji alanlarında ara elemana ihtiyaç duymaktadır ve her zaman ihtiyaç duyacaktır. Milli Eğitim Bakanlığı’nın mesleki eğitimi teşvik etmesi ile eğitim ile işgücü arasında yukarıda belirtilen aracı personel ihtiyacı etkin bir şekilde karşılanacaktır.

Okul öncesi eğitimin yaygınlaştırılması: Okul öncesi eğitim açısından Türkiye halen gelişmiş Avrupa ülkelerinin gerisinde kalmaktadır. Milli Eğitim Bakanlığı için okul öncesi eğitimin yaygınlaştırılması en acil görevlerden biridir.