Pazar/Pazartesi G1 Jeomanyetik Fırtınayı izleyin

Son birkaç gün içinde bir dizi patlama, Güneş’in yüzeyinden kütle ve enerjiyi dışarı attı; Bu enerjinin bir kısmı Dünya’nın manyetosferi ile etkileşime girebilir ve jeomanyetik bir fırtına yaratabilir. (Görüntü ölçekli değil) Fotoğraf: SWPC

Bir dizi büyük volkanik patlama, son birkaç günde madde ve enerjinin Güneş’ten uzaya itilmesine yardımcı oldu; Ulusal Hava Servisi’nin Uzay Hava Tahmin Merkezi’ne (SWPC) göre, bu patlamalardan bazıları Dünya’daki birkaç günlük jeomanyetik fırtına koşullarına zemin hazırlayabilir.

En son SWPC tahmini, gece geç saatlerde, yine yarın ve yine 2 Eylül civarında bir jeomanyetik fırtına etkisi olasılığını gösteriyor. Ayrıca aurora borealis’in Kuzey Yarımküre’de normalden daha güneyde ve Güney Yarımküre’de normalden daha kuzeyde görünmesine neden olabilir.

Güneşin alt yarısındaki bu parlak parıltının kanıtladığı gibi, dün güneşten uzakta başka bir güneş patlaması patladı. Bu görüntü GOES-16 meteoroloji uydusu tarafından çekildi. Fotoğraf: NOAA/SWPC

26 Ağustos’ta Güneş’teki 2859 güneş lekesi bölgesinden bir C3 parlaması patladı ve Dünya’ya doğru bir güneş patlaması göndermiş gibi görünüyor. SPWC, SOHO/LASCO cihazından elde edilen görüntüleri analiz ederek, bir CME kısmi halesinin meydana geldiğini doğruladı. Bu güneş patlaması bir “güneş tsunamisine” neden olmuş gibi görünüyor. Moreton dalgası veya Moreton-Ramsey dalgası olarak da bilinen bir güneş tsunamisi, güneş patlamalarının neden olduğu büyük ölçekli bir güneş korona şok dalgasının işaretidir. İlk olarak 1950’lerin sonlarında gözlemlenen, 2009’da NASA tarafından yayınlanan teknoloji, böyle bir tsunaminin varlığını ve mekanizmalarını doğruladı.

Geleneksel tsunami anlamındaki bir su dalgasının aksine, bir güneş tsunamisi, saatte yaklaşık 560.000 mil hızla güneş sistemi boyunca yarışan yaklaşık 62.000 mil boyunca sıcak, manyetik bir plazma dalgasıdır.

NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’ndeki Heliofizik Laboratuvarı’ndan Joe Gorman, “Artık biliyoruz” diyor. “Güneşin tsunamisi gerçektir.” NASA’nın Karasal Güneş İlişkileri Gözlemevi (STEREO) 2009’da bir güneş tsunamisini doğruladı. STEREO ikiz uzay aracı, o yılın Şubat ayında 11012 güneş lekesinin beklenmedik patlamasını yakaladı. Patlama, bir milyar ton ağırlığındaki bir gaz bulutunu uzaya fırlattı ve Güneş’in yüzeyi boyunca hızlı bir tsunami gönderdi. STEREO, dalgayı 90 derece ile ayrılmış iki bölgeden kaydetti ve araştırmacılara olayın benzeri görülmemiş bir görünümünü verdi.

Astrophysical Journal Letters’daki keşifle ilgili bir makalenin baş yazarı olan George Mason Üniversitesi’nden Spiros Patsorkos, “Kesinlikle bir dalgaydı” diyor. “Bir su dalgası değil, dev bir sıcak ve manyetik plazma dalgası.”

READ SpaceX Falcon 9 on üçüncü kez fırlatıldı ve yeniden kullanım için bir rekor kırdı

Teknik adı “Hızlı Manyetik Dinamik Dalga” veya kısaca “MHD Dalga”dır. STEREO Tek Testere yaklaşık 60.000 mil tırmandı, saatte 560.000 mil hızla dışarı çıktı ve 2.4 milyon megaton TNT kadar güç topladı.

Ve şimdi, 2859 bölgesinden gelen CME’nin bugün benzer bir güneş tsunamisini serbest bıraktığı görülüyor.

Dün Dünya’ya doğru iki güneş fırtınası daha başlatıldı. Her patlamanın Dünya’ya ulaşması yaklaşık 24 ila 36 saat sürer.

Bilim adamları şimdi bu güneş tsunamisinden ve sonraki iki güneş patlamasından ne tür bir jeomanyetik fırtınanın ortaya çıkacağını belirlemek için çalışıyorlar. . Daha önceki bir CME saldırısı, 27 Ağustos gibi erken bir tarihte Dünya’yı etkileyerek kuzey enlemlerinde parlak auroralar üretirken, bu güneş tsunamisi ve diğer patlamalarla daha önemli bir olay ortaya çıkabilir.

Jeomanyetik fırtınalar 1 ila 5 arasında derecelendirilir, 1 en zayıf ve 5 en büyük hasar potansiyeline sahiptir. Bir G1 jeomanyetik fırtınası bile sorun yaratabilir: elektrik şebekesinde zayıf dalgalanmalar olabilir ve uydu operasyonları üzerinde hafif etkiler olabilir. “Aurora borealis” olarak da bilinen aurora borealis, kuzey Michigan ve Maine’den kuzey noktalarına kadar yüksek enlemlerde görülebilir. Jeomanyetik fırtına göstergesi arttıkça etkiler ve auroralar değişir.

Jeomanyetik fırtınalar için NOAA uzay hava durumu ölçümlerini gösteren grafik. Fotoğraf: NOAA

Güneş üzerindeki koronal delikler olarak bilinen karanlık bölgeler, şu anda uzay havasının ana itici güçlerinden biridir. uyarınca Uzay Hava Tahmin Merkezi, koronal delikler, çevreleyen plazmadan daha soğuk oldukları ve açık manyetik alan çizgileri oldukları için Güneş’te karanlık alanlar olarak görünürler. Güneş’in atmosferin korona olarak bilinen en dış kısmı, bu karanlık alanların ortaya çıktığı yerdir. Güneş tacı aynı zamanda güneş bilimcilerinin geçmiş güneş tutulmaları sırasında incelemek için en çok heyecanlandığı ana özelliklerden biriydi. Bu özellikleri ekstrem ultraviyole (EUV) görüntülerinde ve X-ışını güneş görüntülerinde gözlemleyebilirsiniz.

Güneş rüzgarı her zaman Güneş’ten Dünya’ya doğru akar, ancak koronal deliklerin gelişmiş güneş rüzgarlarını serbest bıraktığı bilinmektedir. Koronal delikler Güneş’in herhangi bir yerinde gelişebilir ve Solar Minimum sırasında en yaygın olanıdır. Güneş’in bir güneş dönüşü 27 günde bir gerçekleşir ve bazen koronal delikler bu dönüşlerin birkaçını devam ettirebilir. Güneşin kuzey ve güney kutuplarında sabit koronal delikler görmek yaygındır, ancak bazen ekvatora doğru genişleyerek daha geniş bir alan oluşturabilirler. Güneşin ekvatorunun yakınındaki koronal delikler genellikle güneş rüzgarının Dünya’ya daha hızlı ulaşmasına neden olur. G1-G2 jeomanyetik fırtına seviyeleri üreten koronal deliklerin görülmesi yaygındır ve bazen nadir durumlarda G3 seviyelerine ulaşılmıştır.

READ Yellowstone kaplıcalarının bu ritmik atışı, onu bir jeotermometre yapar - Ars Technica

Bu SDO görüntüsündeki karanlık alanlar, bir koronal deliğin nasıl göründüğüdür. Fotoğraf: NASA/SDO — Bu, bir koronal deliğin etkilerinin ne zaman ortaya çıkacağını belirlemek için tahmincilerin bakacağı verilere bir örnektir. Fotoğraf: NASA/Aurorasaurus

NOAA tahmincileri Bu özellikleri analiz edin ve her tahmin sırasında bunları dikkate almalısınız. Dünya bir koronal deliğin etkilerini yaşıyorsa ve bir koronal kütle atımının Dünya’yı etkilemesi bekleniyorsa, birleşik etkiler daha büyük bir etkiye ve daha yoğun bir jeomanyetik fırtınaya yol açabilir. DSCOVER ve ACE uydularından gelen verileri analiz etmek, tahmincilerin bir koronal delikten güçlenen bir güneş rüzgarının Dünya’ya ulaşmak üzere olduğunu anlamalarının bir yoludur. Geliştirilmiş güneş rüzgarının Dünya’ya ne zaman ulaşacağını belirlemek için verilerde aradıkları şeylerden bazıları:
• Güneş rüzgarının hızını artırmak
• Yüksek sıcaklık
• Düşük parçacık yoğunluğu
• Gezegenler arası manyetik alanın (IMF) gücü giderek güçleniyor

Bir aurora avcısı veya bir uzay havası hayranıysanız, koronal delikler hakkında bilgi edinmek isteyeceksiniz. İleriye dönük jeomanyetik faaliyetlerimizin çoğunu kurtaracaklar ve güneş minimumu boyunca sabit kalacaklar. Vatandaş bilim adamları araştırmalı Aurora borealis bu, uzay havasıyla ilgilenen diğer bir toplulukla aurora etkinliği hakkında uyarılar ve fotoğraflar paylaşmanıza veya almanıza olanak tanır.

Bu güneş olayları, gökyüzünü çarpıcı auroralarla aydınlatmaya yardımcı olurken, elektronik cihazlara, elektrik şebekelerine ve uydu ve radyo iletişimine de önemli zararlar verebilir.

1-2 Eylül 1859’da, güneş döngüsü 10 sırasında Dünya’ya güçlü bir jeomanyetik fırtına çarptı. CME Dünya’ya çarptı ve kayıtlara geçen en büyük jeomanyetik fırtınaya neden oldu. Fırtına o kadar şiddetliydi ki, gezegen genelinde son derece parlak auroralar yarattı: Kaliforniya’daki insanlar güneşin erken doğduğuna inanıyorlardı, kuzeydoğu Amerika Birleşik Devletleri’ndeki insanlar geceleri parlak alacakaranlık ışığından bir gazete okuyabiliyordu ve Hawaii kadar güneydeki insanlar Gökyüzünde Güney Orta Meksika aurora borealis’i görün.

Bu olay, o sırada var olan sınırlı elektrik hatlarında ve iletişimde ciddi hasara neden oldu; Bazı telgraf operatörlerinin elektrik çarpması bildirdiği telgraf sistemleri dünya çapında başarısız oldu.

READ Bilim adamları, terk edilmiş bir SpaceX roketinin haftalar içinde ay ile çarpışacağını söylüyor

Uzayda Parker Solar Probe'un bir sanat eseri. Fotoğraf: NASA — Bilim adamlarının güneş aktivitesini ve Dünya üzerindeki etkilerini daha iyi anlamak için kullandıkları bir varlık olan Parker Solar Probe’un uzayda bir sanat gösterimi. Fotoğraf: NASA

Lloyd’s of London ve ABD’deki Atmosferik ve Çevresel Araştırmalar (AER) tarafından Haziran 2013’te yapılan bir araştırma, modern zamanlarda bir Carrington olayı meydana gelirse, ABD’deki zararın 2,6 trilyon doları, yani GSYİH’nın kabaca %15’ini aşabileceğini gösterdi. .

Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi (NOAA) ve Ulusal Hava Durumu Servisi (NWS) genellikle en iyi hava tahminleriyle tanınırken, aynı zamanda “uzay havasından” da sorumludurlar. Uzay havasını izleyen ve tahmin eden özel şirketler ve diğer ajanslar olsa da, uzay ortamı için uyarılar ve uyarılar için resmi kaynak Uzay Hava Tahmin Merkezi’dir (SWPC). Colorado, Boulder’da bulunan SWPC, NOAA’nın bir parçası olan bir NWS hizmet merkezidir. Uzay Hava Tahmini Merkezi aynı zamanda dokuz Ulusal Çevresel Tahmin Merkezinden (NCEP) biridir çünkü mevcut uzay havası aktivitesini yılda 365 gün 7/24 izlemektedir.

Hemen hemen nasıl gidiyor. #KoronalDelik # manyetik fırtına #G1 pic.twitter.com/07XnTaK46f

– Hava Durumu Çocuğu (@theWeatherboy) 30 Nisan 2021

Şu anda SWPC, bugün ve yarın R1/R2 radyo kesintisi olasılığının %30 olduğuna inanıyor. SWPC ayrıca bugün ve yarın Dünya’da G1 jeomanyetik fırtına koşullarının bir şansı olduğuna inanıyor. Son patlamanın analizi henüz tamamlanmadı. Bugün ve yarın beklenen etkiler arasında elektrik şebekesindeki zayıf dalgalanmalar, uydu operasyonları üzerindeki hafif etkiler ve kuzey Michigan ve Maine gibi daha yüksek enlemlerde aurora borealis görülebilir. Göçmen hayvanlar bile bu uzay havasından etkilenir ve kafaları karışabilir.