Yoğun meme dokusu olan bir kadın ultrason için para alıyor

• Doktorum iki yıl önce mamografi çektirmeye başlamamı tavsiye etti.
• Yoğun meme dokusuna sahibim, bu da mamogramda olası sorunları tespit etmeyi zorlaştırıyor.
• Yıllık mamogramımdan hemen sonra ultrason çektirmeyi ve birkaç gün beklememeyi isterdim.

Birkaç yıl önce düzenli olmaya başladım. meme röntgeni Doktorumun önerdiği gibi, benim için “rutin”in rutin olmaktan uzak olduğunu çabucak öğrendim.

ben onlardan biriyim %40 ila %50 yoğun meme dokusuna sahip benim yaş grubumdaki kadınların Susan G. Komen Vakfı, yoğun meme dokusuna sahip kadınların meme kanserine yakalanma olasılığının dört ila beş kat daha fazla olduğunu bulmuştur. meme kanseri. Ek olarak, yoğun meme dokusuna sahipseniz, anormal sonuçların bir mamogram ile tespit edilmesi zordur.

Beş yıldan fazla bir süre önce ilk mamografimi çektirdiğimde, anormallikler nedeniyle ek görüntüler için tekrar çağrıldım. Birkaç gün boyunca herhangi bir takip randevusu planlanmadı, bu yüzden o günleri kanser olduğuma ikna ederek geçirdim.

Bu hafta sonu, hayal ettiğim gelecek karanlıktı. Kemoterapiyi düşündüm. Genç oğullarıma hasta olduğumu söylemeyi hayal ettim. İyi niyetli kocamın bilmediği tüm sıradan işleri düşündüm. Bensiz yaşayamayacaklarını düşündüm, ama ya mecbur kalırlarsa? Neyse ki, ultrason zararsız bir kist ortaya çıkardı.

Her yıl aynı senaryo yaşanıyor

Ne yazık ki aynı senaryoyu tekrar tekrar yapmak zorunda kaldım, çünkü sigorta sistemimiz her seferinde olağan önleyici adımlardan geçmemi gerektiriyordu, teşhis için kaçınılmaz olarak bir ultrasona ihtiyacım olsa bile.

Bu yıl ilk 3D mamogramım ile daha fazla resim ve ultrason için takip randevum arasında beş gece beklemek zorunda kaldım. Bu, beş gece en kötü durum senaryoları ve Tanrı ile göz yaşartıcı bir pazarlık anlamına geliyordu.

Göğüs kanserinden kurtulan kişisel olarak tanıdığım birkaç kadını düşündüm. İsimlerini okudum ve tespihteki boncuklar gibi saydım. Bunlar benim umutlu anlarımdı.

Ama genel olarak sağlığım için minnettardım. Gömülü bir yirmilik diş ameliyatı ve tırtıklı bir bıçakla geçirdiğim bazı dikişler dışında, her ciddi kurşunu atlatmıştım. Hastanede kalış yok, ciddi yaralanma yok, kırık kemik yok. Tabii, yine de, benim sıram olmalıydı. Son günlerimin nasıl biteceğini merak ettim. Bunlar benim çaresiz anlarımdı.

Bitmek bilmeyen beş gün ve geceden sonra nihayet randevu sabahı geldi. Klasik Johnny Cash tişörtü giydim ve randevuda deodorant giyemeyeceğimi hatırladım. En sevdiğim sütyenimi giyerken küçük, kalın göğüslerime lanet ettim. “Gerçek” bir sütyen gerektirecek kadar büyük değilse, neden diğer meme kanseri endişeleriyle uğraşayım?

Ultrason, önleyici değil, teşhis amaçlı bir tedavidir.

Randevum, birinci sınıf bakım aldığım özel bir meme kliniğinde planlandı. Bekleme odasından bekleme odasına geçerken her adım açıklandı ve sonuçları alana kadar dakikalar sayıldı.

Nazik ultrason tekniği göğsümdeki soğuk jöle topunu temizlememe izin vermeden önce, ona beş gecedir düşündüğüm soruyu sordum.

“Bu klinikte ilk randevumda çalışmaya başlasaydım, tüm bu fazladan beklemeden kurtulabilir miydim? Ultrason çekmeye başlayıp tüm gereksiz mamogram randevularını atlar mıydım?” Sessizce, endişem beni her zamankinden daha çok utandırdı.

Sabırla hayır, ‘önleyici’ değil ‘teşhis’ olarak kabul edildiğinden ultrasonu beklemek zorunda olduğumu açıkladım. Sigorta şirketim randevuların aynı gün olmasına izin vermiyor. En iyi ihtimalle ertesi gün müsait bir randevu olurdu ama yine de beklemek zorundayım.

Bildiğim bekleyen tek kadın ben değilim. Kız kardeşimde de aynı yoğun doku var. Yedi yaşında, şimdi kemerinin altında bir iğne biyopsisi var. Bahse girerim bu benim geleceğimde de vardır. Ama birkaç mamografi ve ultrason çektirmiş diğer birçok arkadaşımla iyi bir arkadaşlık içindeyim.

Kısa süre sonra doktor iyi haberi paylaşmak için geldi: başka bir kist.

Tabii ki minnettardım ama sonuçta bu ülkedeki sigorta sistemi, endişe verici randevu sistemi ve bakıma engel oluşturan gereksiz ücretler beni hayal kırıklığına uğrattı. Mamogramlarla ilgili deneyimim, bu korkunç gerçeğin yıllık olarak hatırlatılmasını sağlıyor.