Yeni Zelanda, Norveç’in şekillenmesine yardımcı olan savaş sonrası konut hareketinden ne öğrenebilir?

Norveç, BM’nin yaşanacak en iyi ülkeler listesinin başında düzenli olarak geliyor ve yaşam beklentisi, eğitim ve yüksek yaşam standardı açısından başı çekiyor.

Bu yüzden İskandinav ülkesine göç etmeye çok fazla ilgi olması şaşırtıcı değil ve Norveçlilerin de ayrılmak için acelesi yok.

Bu, konut talebinin yüksek olduğu ve diğer birçok ülke gibi Norveç’in de Covid-19 salgını sırasında ev fiyatlarında keskin bir artış yaşadığı anlamına geliyor.

OECD araştırmasına göre, Norveçli aileler genellikle Gelirlerinin %18’i başlarının üstünde bir çatı tutmaya harcanabilirOECD ortalaması olan %20’nin altında.

Devamını oku:
* Pittsburgh’da ev satın almak veya kiralamak nasıl bir şey?
* Yeni Zelanda, Singapur’un yüksek ev sahibi olma oranından ne öğrenebilir?
* İskoçya’da ev satın almak veya kiralamak neye benziyor?

Ev sahipliği önceliklidir ve Nüfusun yaklaşık %80’i yaşadıkları evin sahibidir.. Yeni Zelanda’da, Son nüfus sayımında ev sahipliği yüzde 64,5’ti.

Norveç’teki emlak merdiveninde henüz görünmeyen %20’nin iki ana seçeneği var: kendi mülkiyeti (mezbaha) veya ortak mülkiyet (Andeel), genellikle bir konut kooperatifi aracılığıyla.

Bir evin tamamını satın almak, Birleşik Krallık’taki damga vergisine benzer şekilde %2,5 oranında bir satın alma vergisi gerektirir. Bir kooperatif aracılığıyla satın almak daha ucuzdur, ancak mutlaka kooperatifte hissedar olduğunuz ve belirli bir mülkte yaşama haklarını satın aldığınız anlamına gelir.

Satın alma fiyatı, işbirliği yoluyla satın alındığında daha düşük olmasına rağmen, inşaat maliyetleri, diğer kredilerin faizi ve bakım ücretleri üzerindeki ortak borcun karşılanması için önemli aylık maliyetler ile birlikte gelir.

Kooperatif konut hareketi, birçok Avrupa ülkesi gibi Norveç’in de konut ihtiyacının yoğun olduğu II. Dünya Savaşı’ndan sonra Norveç’te başladı.

Devlet hızlandı, düşük maliyetli şantiye alanları, sübvansiyonlu krediler ve hibeler yaratılmasına yardımcı oldu ve kooperatif sektörü, maliyetine satılan evler inşa etti.

Bu durum 1980’lerde, fiyat düzenlemesinin serbest bırakıldığı, devlet konut bankasından sübvansiyonlu krediler ve hibelerin kaldırıldığı ve yerel makamların şantiye sağlamayı durdurduğu zaman değişti.

Ancak bu gerçekleştiğinde, Norveç’teki kooperatif konut hareketi zaten dünyanın en büyük ve en başarılılarından biriydi.

Hangi yöntemi kullanırsanız kullanın – kendi mülkiyeti veya ortak mülkiyet – genellikle evin değerinin en az %25’ini depozito olarak almanız gerekir, ancak 34 yaşın altındakiler %15 peşinat ödeyebilir.

Başkent Oslo, Norveç’teki en yüksek fiyatlara ev sahipliği yapıyor – Şubat ayında ortalama 6,1 milyon Norveç kronu (1 milyon NZ$) vardı ve bu, 612.000 İsveç kronu olan yıllık ortalama maaşın yaklaşık 10 katıdır.

Norveç evleri büyüklük, tarz ve yerleşim açısından farklılık gösterir ve tek katlı mülkler nadirdir. İki banyolu dört yatak odalı bir ev yaklaşık 200 metrekare, genellikle iki veya üç kata yayılıyor, iki yatak odalı bir daire ise yaklaşık 80 metrekare.

Bir kez para yatırıp bir ev tuttuktan sonra, faiz oranlarıyla ilgili bazı iyi haberler var.

Norveç’teki faiz oranı (resmi nakit oranımıza eşdeğer) %1,5’tir. Sonuç olarak, Norges Bank’a göre, konut ipoteği kredilerinde ortalama faiz oranı %2,2 civarında, ancak bu oranın %4,3’e yükselmesi bekleniyor.

Bu arada, Yeni Zelanda’nın OCR’si geçen ay %2,5’e yükseltildi ve ipotek oranları zaten %5,5’e yakın.

Bu kadar yüksek ev sahibi olma oranlarıyla, Norveç’in küçük kiralama sektörü, evlerinin bir kısmını veya kullanmadıkları diğer mülkleri sınırlı bir süre için kiralayan aileler tarafından yönetilmektedir.

Kiralar, bir oda için ayda yaklaşık 4.000 NOK’dan, iyi manzaralı büyük bir ev için 45.000 NOK’a kadar değişmektedir.

Oslo’da ortalama kira aylık 11.240 SEK iken, Bergen’de bir ev yaklaşık 9.000 SEK’e mal olacak.

Ve Norveçli sahipler, güvenlik mevduatları söz konusu olduğunda oynamıyor. Pedinizi güvenceye almak için en az üç aylık kira ödemeniz gerekecek, ancak ilk ayın kirasına ek olarak altı aylık bir miktar ödemeniz gerekebilir.

Ancak bir kere kiraladıktan sonra, Norveç’teki kiralama kanunu kiralarda ani artışları engellediği için rahatlayabilirsiniz.

Kiralamanın ilk üç yılında kira, sözleşmenin ilk 12 ayında değil, sadece TÜFE’ye göre artırılabilir.

Yasa ayrıca, mülke yalnızca kiracının izniyle girebilen ev sahiplerinin habersiz ziyaretlerine karşı da koruma sağlar.

Kiracı, kira sözleşmesini sebep göstermeksizin yazılı olarak feshedebilirken, ev sahibi bunu ancak haklı nedenlerle feshedebilir.