Yeni Zelanda, AUKUS konusunda ABD ve Çin arasında bir dengeleme eylemiyle karşı karşıya

Genellikle Beş Göz istihbarat paylaşım ortaklığının “yumuşak astarı” olarak kabul edilen Yeni Zelanda’nın tereyağlı ekmeğin hangi tarafta olduğunu hatırlamasını sağlamak için Xi’nin açık bir çabası gibi görünüyordu.

Süt ve et ihracat ekonomisi büyük ölçüde Çin pazarına bağımlı – ancak şimdiye kadar diğer Five Eyes ülkelerine siyasi eylemlerin cezası olarak uygulanan türden bir ekonomik misillemeden kurtuldu.

Ancak Yeni Zelanda’nın Batı’daki güvenlik ortaklıkları ile Çin’e ekonomik bağımlılığı arasındaki ince ipte yürüme çabalarını sürdürmesi giderek zorlaşacak.

Bu özellikle, Çin’i elinde tutmak amacıyla Avustralya, Birleşik Krallık ve ABD arasında nükleer enerjili denizaltılar anlaşmasıyla başlayan AUKUS ittifakının bir sonraki aşamasına katılmaya ikna etme çabaları arttıkça durum böyledir. kontrol altında.

Pekin, ABD’nin Asya’da yeni “NATO benzeri” ittifaklar kurmaya çalıştığını iddia ederek şiddetle karşı çıktı.

Eski bir Pentagon yetkilisi olan Van Jackson, Yeni Zelanda’nın dış politikasının iki ilkesinin – “iyi bir küresel vatandaş; küçük ticaret ülkesi” – “ahlaki ve stratejik olarak uygunsuz bir pusula” olduğunu, çünkü uluslararası düzenin kurallarına baskın güçler tarafından meydan okunduğunu söyledi. şu anda Wellington Victoria Üniversitesi’nde uluslararası ilişkiler okuyor.

Yeni Zelanda’nın hesaplamaları daha da karmaşık: Nükleer silahlardan kesinlikle arınmış bir ülke olmaya devam ediyor ve AUKUS düzenlemesi uranyum kokuyor – ancak ikinci aşama olan “İkinci Sütun” yapay zeka, kuantum hesaplama, siber yetenekler dahil olmak üzere ileri teknolojilerin paylaşılmasıyla ilgili. ve elektronik savaş.

Biden, Çin’e meydan okuyarak büyük bir denizaltı anlaşmasını duyurdu

AUKUS sorunu, diğer ortakların Çin’in Pasifik’e yayılmasını sınırlama çabalarında benzer düşünen ülkeleri dahil etme çabalarını artırmasıyla ve Yeni Zelanda’nın Ekim ayında sıkı bir genel seçime gitmesiyle daha acil hale gelecek.

Beyaz Saray’ın Hint-Pasifik koordinatörü Kurt Campbell, Mart ayında buradayken Yeni Zelanda’yı anlaşmanın “İkinci Sütununu” imzalamaya teşvik etti, Avustralya Başbakanı Anthony Albanese’nin ertesi ay Hipkins ile yaptığı görüşmede yinelediği bir mesaj. Yeni Zelanda’ya denizaltı nükleer silah kapasitesi olmadığına dair güvence vermek için kendi yollarından gittiler.

Savunma Bakanı Andrew Little o sırada Yeni Zelanda’nın ikinci sütunu imzalama fikrini “keşfetmeye istekli” olduğunu söyledi.

Ekim ayında yapılacak ulusal seçimlerden önce dış politikada büyük bir değişiklik olması pek olası değil.

Ana merkez sağ muhalefetteki Ulusal Parti, anlaşma hakkında kamuoyuna açıklama yapmadı ve lider Christopher Luxon, yorum talebine yanıt vermedi.

Ancak AUKUS’un herhangi bir bölümünü imzalama olasılığı, Wellington’da, Yeni Zelanda’nın kökleri 1980’lerin nükleer karşıtı hareketine dayanan dış politikada tek başına ilerlemeye yönelik uzun süredir devam eden yaklaşımının bir zamanlar yeterince iyi olup olmadığı konusunda şaşkınlığa neden oluyor. Artan küresel gerilimler.

Yeni Zelanda bölgenin bir parçasıdır [Indo-Pacific] bina. Jackson, “Ama bu, gerçek bir stratejiye sahip olmakla aynı şey değil,” dedi.

Bu dış politika tercihi rekabet güçlerini artırıyor mu? Yeni bir soğuk savaşı tırmandırıyor mu, yoksa bu şeyleri azaltıyor mu? Daha küçük devletlerin özerkliğini artırıyor mu? Bu tür sorular sorulmaz.”

Pek çok eski Yeni Zelanda siyasi lideri, iki süper güç arasındaki rekabete bulaşmanın sonuçlarından korkarak AUK’ye herhangi bir iç müdahaleye şiddetle karşı çıktı. Yeni nükleer enerjili denizaltıların Hint-Pasifik bölgesinde istikrarsızlığı ve nükleer riskleri artırıp artırmayacağına dair endişelerini dile getirdiler.

“AUKUS’a katılmak riskli olacak [New Zealand’s] 1980’lerde Yeni Zelanda’nın nükleer silahlı savaş gemilerine yönelik yasağının geliştirilmesinde yer alan kilit siyasi figürlerden biri olan eski bir başbakan olan Helen Clark, “Bağımsız dış politika ve belki de onun nükleerden arındırılmış unsuru” dedi. Olumsuz ekonomik etkileri de olabilir” dedi.

ABD’li ve Avustralyalı yetkililer, denizaltılara güç sağlayan yüksek oranda zenginleştirilmiş uranyumun kilit altında tutulacağını ve silaha dönüştürülemeyeceğini söyleyerek nükleer sorunu hafife aldılar.

Ancak Wellington, nükleer enerjili gemilere yönelik yasağının denizaltıların liman ziyaretlerini engelleyeceğini ileri sürdü. Avustralya, Yeni Zelanda’nın tek resmi askeri müttefikidir.

Yeni Zelanda’nın nükleer silahsızlanma tarihi, hükümetin Fransız nükleer denemelerini protesto etmek için Pasifik Okyanusu’na bir firkateyn gönderdiği 1970’lere kadar uzanıyor. (Başbakan Norman Kirk, mürettebata rollerinin “dünyayı yeniden canlandırmak” olduğunu söyler. dünyanın vicdanı. “)

Wellington’ın nükleer silahlı savaş gemilerinin limana girmesine izin vermeyi reddetmesi, Washington’un 1986’da ANZUS olarak bilinen İkinci Dünya Savaşı sonrası antlaşma kapsamındaki güvenlik garantilerini geri çekmesine yol açtı; kır onu 30 yıl sürdü. (zamanındaClark, “Kendi işlerinizin kontrolünün sizde olması ve yabancı bir sermayeden tanımlanmamanız iyi hissettiriyor,” dedi.)

Bu kararın mirası, ülkeler hâlâ nispeten yakın olsalar da, Wellington’ın ABD ile herhangi bir yeni askeri anlaşmaya yönelik şüpheciliğinin temelini oluşturan gizli bir Amerikan karşıtlığıdır.

Victoria Üniversitesi Stratejik Araştırmalar Merkezi direktörü David Kaby, “Buna musallat olan bir miktar ‘geçmiş ANZUS çatışmalarının hayaleti’ var” dedi. “İnsanlar, ABD ile askeri ilişkilerin derinleşmesinin sözde bağımsız dış politikayı baltalayacağını düşünüyor.”

Wellington’ın artan jeopolitik risklerin farkında olduğuna ve Pasifik’teki stratejik rolünü yeniden hesapladığına dair işaretler var.

Little geçen ay, küçük liberal demokrasilerin “jeostratejik rekabetin gerçek hayattaki etkilerinden çekinmediğini” söyledi.

Savunma Bakanı, “Yeni Zelandalılar, ulusal güvenliğimizi korumak için eğitimli savunma personeli, varlıklar ve malzeme ve uygun uluslararası ilişkilerle donatmaya hazırlıklı olmalıdır” dedi. mektup Shangri-La Dialogue, Singapur’daki Asya Güvenlik Zirvesi’nde.

ABD ve Papua Yeni Gine, aksiliklere rağmen bir güvenlik anlaşması imzaladı

Ancak ekonomik olarak Yeni Zelanda, Çin’e büyük ölçüde bağımlı olmaya devam ediyor. 2008’de Çin ile bir serbest ticaret anlaşması imzalayan ilk Batılı ülke olduğundan beri, Çin’in gelişen orta sınıfları Yeni Zelanda’nın tarımsal ürünlerine girip turist bölgelerine ve üniversitelerine akın ettikçe ticaret patladı.

Çin’e ihracatı 2008 ile 2022 arasında yaklaşık sekiz kat arttı ve Çin, 2013’te Yeni Zelanda’nın en büyük ihracat hedefi olarak Avustralya’yı geride bıraktı.

Otago Üniversitesi’nde Yeni Zelanda-Çin ilişkileri uzmanı Nicholas Koe, 2008’deki o anın “alışılmadık” olduğunu ve “kesinlikle bir ülkenin dış politikasının dayandığı bir an olmadığını” söyledi.

Khoo, “Maalesef pastanızı yeme ve yeme çağı bitti ve bu nedenle çok zor kararlar vermemiz gerekiyor” dedi.

Çin’e çok fazla güvenmenin tehlikelerinin ve Yeni Zelanda’nın hoşuna gitmeyen bir şey yapması durumunda (Kosova Amerikan Üniversitesi’ne katılmak gibi) otoriter liderliğinin ticareti siyasi bir araç olarak kullanma potansiyelinin giderek daha fazla fark edilmesinin ortasında bile, daha küçük olan ülke çeşitlendirme yönünde ilerleme kaydetmemiştir.

Gerçekten de, Hipkins’in Pekin’e başbakan olarak ilk ziyareti, tümü Çin ile ticaretlerini büyütmeye çalışan süt ürünleri ve balıkçılıktan eğitim ve spor salonlarına kadar sektörleri temsil eden iş liderleriyle bir iş misyonu gibi görünüyordu.

Kho, ziyaretin ticari odağı ve Xi’nin Yeni Zelanda’yı “dost ve ortak” olarak tanımlamasının, “ticaretin stratejik bir bağlamda gerçekleştiğinin” altını çizdiğini söyledi.

Pekin’in küresel stratejik ilişkilerinin baskı altında olduğu bir dönemde, Kosova Amerikan Üniversitesi’ne katılmanın Wellington’a “dış politika sigortası” sağlayabileceğini söyledi.