Uzak yıldızlardan gelen beklenmedik radyo sinyalleri gizli gezegenlere işaret ediyor

Dünyanın en güçlü radyo antenini kullanan bilim adamları, beklenmedik bir şekilde radyo dalgalarını patlatan ve gizli gezegenlerin varlığını gösterebilecek yıldızlar keşfettiler.

Queensland Üniversitesi’nden Dr. Benjamin Pope ve Hollanda Ulusal Gözlemevi ASTRON’daki meslektaşları, Hollanda’da bulunan dünyanın en güçlü Düşük Frekanslı Radyo Teleskopu’nu (LOFAR) kullanarak gezegenleri arıyorlardı.

Dr. Pope, “19 uzak kırmızı cüce yıldızdan gelen sinyalleri tespit ettik ve dördü için en iyi açıklama, etraflarında dönen gezegenlerin varlığıdır” dedi.

“Güneş sistemimizdeki gezegenlerin manyetik alanları güneş rüzgarıyla etkileşime girdiğinden güçlü radyo dalgaları yaydığını uzun zamandır biliyorduk, ancak güneş sistemimizin dışındaki gezegenlerden gelen radyo sinyalleri henüz alınmadı.

Bu keşif, radyo astronomisi için önemli bir adım ve galaksideki gezegenlerin keşfine yol açabilir” dedi.

Önceden, gökbilimciler yalnızca sabit radyo emisyonunda en yakın yıldızları tespit edebiliyorlardı ve radyo gökyüzündeki diğer her şey yıldızlararası gazlardı veya kara delikler gibi egzotikti.

Artık radyo astronomları gözlemlerini yaparken basit eski yıldızları görebiliyorlar ve bu bilgi ile bu yıldızları çevreleyen herhangi bir gezegeni arayabiliyoruz.

Ekip, Güneş’ten çok daha küçük olan ve yıldız patlamaları ve radyo emisyonlarını yönlendiren yoğun manyetik aktivite ile bilinen kırmızı cüce yıldızlara odaklandı.

Ancak bazı eski, manyetik olarak aktif olmayan yıldızlar da ortaya çıktı ve geleneksel anlayışa meydan okudu.

Astron ve keşfin baş yazarı Leiden Üniversitesi’nden Dr Joseph Callingham, ekibin bu sinyallerin, görünmez yörüngelerde dönen yıldızların ve gezegenlerin manyetik iletişiminden geldiğinden emin olduğunu söyledi. Jüpiter Io ay.

“Dünyamız, burada kuzey ve güney ışıkları olarak bilinen ve aynı zamanda güçlü radyo dalgaları yayan auroralara sahiptir – buna gezegenin manyetik alanının güneş rüzgarıyla etkileşimi neden olur” dedi.

“Ancak Jüpiter’in aurora borealis durumunda, volkanik uydusu Io, malzemeyi uzaya püskürttüğü ve Jüpiter’in çevresini alışılmadık derecede güçlü auroralar süren parçacıklarla doldurduğu için çok daha güçlüler.

“Yıldızlarımızdan gelen bu radyo emisyonu için modelimiz, Jüpiter ve Io’nun genişletilmiş bir versiyonudur, bir yıldızın manyetik alanıyla kaplı bir gezegen, benzer şekilde parlak auroralar olarak hareket eden büyük akımlara malzeme besler.

“Işık yıllarından beri dikkatimizi çeken bir manzara.”

Araştırma ekibi şimdi önerilen gezegenlerin varlığını doğrulamak istedi.

Dr. Pope, “Gezegenleri olduğunu düşündüğümüz dört yıldızın aslında gezegenlere ait olduklarından yüzde 100 emin olamayız, ancak gezegenler ve yıldız arasındaki etkileşimin, gördüğümüz şeyin en iyi açıklaması olduğunu söyleyebiliriz.” dedim.

“İzleme gözlemleri, Dünya’dan daha büyük gezegenlerin varlığını ekarte etti, ancak daha küçük bir gezegenin olmayacağına dair hiçbir şey yok.”

LOFAR ile yapılan keşifler sadece başlangıç, ancak teleskop sadece 165 ışıkyılı kadar uzaktaki nispeten yakın yıldızları gözlemleme yeteneğine sahip.

Avustralya ve Güney Afrika’daki Kilometre Kare Dizisi Radyo Teleskobu nihayet yapım aşamasında ve umarım 2029’da faaliyete geçer, ekip yüzlerce ilgili yıldızı çok daha uzak mesafelerde görebileceklerini umuyor.

Bu çalışma, radyo astronomisinin güneş sistemimizin dışındaki gezegenlere ilişkin anlayışımızda devrim yaratmanın eşiğinde olduğunu gösteriyor.

Referanslar:

“Düşük radyo frekanslarında gözlemlenen M cücelerinin sayısı”, J.R. Callingham, H.K. Vedantham, T.W. Shimwell, B.J.S. Pope, I.E. Davis, P.N. Best, M.J. Hardcastle, H.A. Röttgering, J. Sabater, J. van Weiams, R. , B. Zarka, FD Gasperin ve A. Drapant, 11 Ekim 2021, Buradan ulaşabilirsiniz. doğal astronomi.
DOI: 10.1038 / s41550-021-01483-0

“NS teke Lofar’ın radyo için yayan yıldızlarına bir bakış” yazan Benjamin J.S. Pope, Joseph R. Callingham, Adina de Feinstein, Maximilian N. Gunther, Harish K. Vedantham, Megan Ansdale ve Timothy W. Shimwell, 11 Ekim 2021, Astrofizik Dergi Mektupları.
DOI: 10.3847 / 2041-8213 / ac230c