Ukrayna v. Ukrayna, Kiev v. Kiev, Türkiye v. Türkiye, Moskova v. Moskova

Rusya’nın Ukrayna’yı işgali karşısında şok oldum, Ukraynalıları tebrik ederim. Ancak en azından bazı Ukraynalı destekçilerin argümanlarına bir noktada katılmıyorum: “Kiev”den “Kiev”e ve “Ukrayna”dan “Ukrayna”ya geçmeliyiz. İnsanlar bunu yapmak istiyorsa, Ukraynalılara destek göstermekte ya da başka bir nedenle sorun yok. Ama bunu dil kurallarına veya görgü kurallarına göre yapmanın bir zorunluluğu olduğunu düşünmüyorum.

Benzer şekilde, Türk hükümeti kesinlikle BM’ye sorun Son zamanlarda yaptığım gibi, ülkenin neden “Türkiye” denildiğini ve neden sevmediğini anlayabiliyorum. KuşVeya sembolik olarak “ArızaAma diplomatik nedenlerle BM. Ne yapmayı seçersek seçelim, bence hiçbirimizin buna uyma zorunluluğu yok.

[1.] Ukrayna’nın başkenti ile başlayalım. Bu konuda üç şey söyleyebiliriz:

• Rusça’da aşağı yukarı “Kiev” (“Ki-eh”) olarak telaffuz edilir ve genellikle İngilizce’de “Kiev” olarak çevrildiği şekilde yazılır.
• Ukrayna dilinde, aşağı yukarı “Kiev” olarak telaffuz edilir (“y”, “kript” de “y” gibi ve yine ağızda duyulur) ve daha yaygın olarak “Kiev” olarak çevrilir. İngilizce.
• Ancak İngilizce’de, tarihsel olarak aşağı yukarı “Kiev” olarak telaffuz edilir ve Rusça’dan İngilizce’ye ödünç alındığı için “Kiev” olarak yazılmıştır.

Sonuçta, İngilizce’deki birçok yabancı yerin kendi adımız var. “Moskova” değil, “Moskova” değil, “Rusya” değil, “Rosia” değil, “Ukrayna” değil, “Okraina” değil, “Floransa” değil, “Firenese” değil, “İspanya” değil, “Espana” yazmıyoruz. . Aslında bazen adlarımız orijinalinden uzaktır: “Almanya” ve “Deutschland”, “Arnavutluk” değil, “Sigibirya” değil, “Gürcistan” değil, “Sagartvelo” değil.

Ülkeleri ve şehirleri vatandaşlarının istediği şekilde adlandırmamız gerektiği argümanını elbette duydum. Ancak dillerin genel olarak çalışma şekli bu değildir. Diğer İngilizce kelimeler gibi, yabancı yerler için İngilizce kelimelerin de kendi geçmişi vardır. Genellikle diğer diller tarafından benimsendiler veya harf çevirisi geleneklerinin biraz farklı olduğu zamanlarda kabul edildiler veya doğru İngilizce telaffuz haline gelen yanlış telaffuzun bir sonucu olarak kabul edildiler.

Elbette bu konuda İngilizcede olağandışı bir emperyalizm ya da bencillik yoktur. Rusça, Ukraynaca, Fransızca, İspanyolca, Mandarin ve diğer diller tamamen aynı şekilde çalışır: İngilizce konuşulan şehirlerin ve ülkelerin kendi adları vardır. (Örneğin Ukrayna dilinde İngiltere “Anglia”, Tayland ise “Nimechina” anlamına gelir.) Ukraynalılar, Ukrayna dilinde diledikleri kelimeleri kullanma hakkına sahiptir. İngiltere’yi belirtmek için. Benzer şekilde, etiketleme sistemini Ukraynaca veya Kiev olarak İngilizce olarak değiştirmeye gerek olmadığını düşünüyorum.

Tabii ki bazen yabancı yerlerin normal isimleri İngilizce olarak değişti (örneğin, Pekin / Pekin, Seylan / Sri Lanka). Zamanla, insanlar sadece ahlaki olarak zorunlu hissettikleri için değil, istedikleri için ya da iş ya da başka nedenlerle daha etkili buldukları için yeni kurallar benimseyebilirler. Bu değişikliklerden bazıları, o yerlerde yaşayan tüm insanlar tarafından coşkuyla bile fark edilmedi (krş. Bombay / Bombay, Burma / Myanmar) Ayrıca İngilizcede kural geneldir: Nasıl ki yabancıların bizim yerlerimize kendi adları varsa, yabancı yerlerin de bizim adlarımız vardır.

[2.] Aynı şeyi Türkiye için de söyleyebilirim.Kendisine “Türkiye” diyen ülkenin İngilizce adıdır.İngiliz“Kendisine “İngiltere” diyen ülkenin Türkçe adı budur.” Sanırım kimse Türklerin İngiltere olmasını beklemiyordu; Neden İngilizce konuşanların “Türkçe”ye geçmesini bekleyelim? (Bu arada Yunanistan, Türkiye’de açıkça “Unanistan” ve Yunanca “Ellada” veya “Ellas” olarak adlandırılıyor; yine Türkçe, İngilizce veya Yunanca konuşanların telaffuz şeklini değiştirmenin gerekli olduğunu düşünmüyorum.)

Ve bence böyle bir talebi kabul etmek (Kiev ya da Türkiye örneğinde olduğu gibi) bizde daha az keder yerine daha fazla kedere neden olma zorunluluğu yaratacaktır. İnsanların dil açısından yaratıkların alışkanlıkları. Bir şey söylemek için yetiştirilenleri değiştirmek zordur. Son duydukları istekleri hatırlamadan değişmeleri veya konuşmaları gerektiğinden hüsrana uğrayabilirler. (Alışkanlıklar açısından konuşmak, bir dili akıcı bir şekilde konuşmaktır.)

Birçok insan geleneksel aksanı kullanır – ancak İngilizce konuşma protokolünü benimser İle Telaffuzlarını değiştirmek, protokolü takip etmedikleri zaman insanların rahatsız olmasına neden olabilir. Bana öyle geliyor ki, dilsel gelenekleri kabul etmek ve bunların konuşmacıların düşmanca veya incitici iradesinden değil, kalıcı değişiklikleri vurgulamak yerine dil tarihinden kaynaklandığını anlamak daha iyidir.

Özellikle, önerilen değişikliklerin listesi büyüdükçe, diğerleri de benzer taleplerde bulunuyor. Daha geniş olarak, her dil topluluğunun yabancı yerler için kendi kelimeleri de dahil olmak üzere kendi kelimelerini seçme hakkına saygı duyması gerektiğini düşünüyorum.

[3.] Üzerinde”: Birçoğu adını “Ukrayna” olarak değiştirmiş olsa da, ülkenin “Ukrayna” olarak adlandırılması adettendi. Yine, insanlar geçiş yapmak isterse, sorun değil. (Ukraynalılar için üst sınırın gönüllü bir bahşişi olarak, bir görev duygusu için kendimi bu şekilde değiştirdiğimi itiraf ediyorum.) Ancak argüman, “Ukrayna”nın bir şekilde yanlış olduğudur. Ukrayna vatandaşlığını reddediyor Bana çok yanıltıcı geliyor.

Öncelikle yaşadığımız ülkenin ortak adı bu Amerika Birleşik Devletleri. En yakın iş ortaklarımızdan biri genellikle bu Birleşik Krallık (Genellikle Birleşik Krallık olarak anılmasa da, Birleşik Krallık dışındaki yerleri içermesine rağmen). Günün erken saatlerinde, beş Güvenlik Konseyi üyesinden üçünün ortak isimleri İngilizce (ABD, Birleşik Krallık ve Sovyetler Birliği) “The” idi. Genellikle Hollanda, Filipinler, Maldivler hakkında konuşuruz ve (bundan bahsederken) Gambiya. Ve elbette çoğu ülkede Çin Cumhuriyeti, Fransa Cumhuriyeti ve Rusya Federasyonu gibi uzun İngilizce isimlerde “The” bulunur.

Şimdi emin olmak gerekirse, bu isimlerin ortak bir yanı var; İngilizce’de, “the”nin yaygın olarak ortak isimlere atıfta bulunmak için kullanıldığını düşünüyorum ve bu isimler açıkça veya zımnen tarihsel veya dolaylı olarak adlarına gömülüdür: States, Kingdom, Union, Republic, Land (“Hollanda” da), Islands ( Filipinler ve Maldivler) Muhtemelen) ve nehir (Gambiya’da olduğu gibi). “Ukrayna”, Ukrayna’da “Ukrayna” “Krai” anlamına geliyorsa, aşağı yukarı “sınır” anlamına gelen bazı İngilizce konuşanların (şimdi çoğu İngilizce konuşanın kaybettiği) bilgisinden kaynaklanmış olabilir.

Ancak bu etimoloji hakkında kim ne derse desin, bugün böyle bir ülkenin milliyetini inkar etmiyorlar. Hiç kimse “Hollanda” veya “Filipinler” veya “Amerika” \u200b\u200bdiyen her ifadenin gerçek bir ülke (veya “Basitçe bir parça, bir itaat nesnesi“). Benzer şekilde” Ukrayna. “

Bu arada, Rusça ve Ukraynaca makale yok, bu yüzden “The” sorusu ortaya çıkmadı. Ancak farklı ülkelerden farklı önermeler kullanılarak bahsedilir – çoğunlukla, “in” (“v”) ülkesinde olduğunuzu söylüyorsunuz, ancak bazıları “in” (“na”) ülkesinde olduğunuzu söylüyor: tekrar ( Burada özellikle Rusça konuşuyorum), Filipinler’de ve Maldivler’de ve Ukrayna’da (veya Ukrayna’da) ve ayrıca Küba ve Jamaika’da “olacaksınız”. Benim hislerim, adalara diğer yerlerden farklı davranıldığı ve nedense Ukrayna adaları gibi muamele gördüğü yönünde. Ama yine de, “na Filipinli” veya “na kube” veya “na yamayke” demek, bu ülkelerin egemenliğini uzaktan da olsa reddetmez; “Na Ukrayna” yanı sıra.

Dillerin sistemleri olan karmaşık sistemler olduğu ortaya çıktı, ancak kurallarda istisnalar var. Bu tür istisnalara bir tür örtük siyasi açıklama yapmak ya da dilbilimcilerden bu istisnaları reddetmelerini istemek yanlış olur diye düşünüyorum.