Ukrayna, Türkiye’nin zorlu bir askeri güç olmasına nasıl yardım ediyor?

Nadir bir hareketle, 2021’in sonunda Çinli Skyrizon şirketi, dünyadaki gelişmiş askeri uçak motorları üreticilerinden biri olan Ukrayna Motor Sich’in başarısız satın alınmasıyla ilgili olarak Lahey’deki Daimi Tahkim Mahkemesi’ne başvuruda bulundu. . Basında çıkan haberlere göre, şirket Ukrayna hükümetinden 4,5 milyar dolar tutarında tazminat istiyor. Ukrayna, ABD’nin kritik askeri teknolojinin Pekin’e geçebileceği endişeleri üzerine itirazlarının ardından anlaşmayı engelledi.

Motor Sich, dünyanın en büyük roket, uçak ve helikopter motorları üreticilerinden biridir. Skyrizon, Motor Sich’in çoğunluk hissesini satın aldı, ancak Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky’nin Skyrizon’a yaptırımlar getiren bir kararname imzalamasının ardından hisseler 2017’de donduruldu.

Şimdi, Motor Sich yeni bir yatırımcı buldu – Türkiye. Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Zelenskiy, geçen yıl Zelenski’nin Ankara ziyareti sırasında böyle bir anlaşmayı tartışmışlardı.

Ukrayna Ulusal Güvenlik ve Savunma Konseyi Başkanı Oleksiy Danilo ulusal televizyonda yaptığı açıklamada, “Ukrayna, bir savaş durumunda, Ukrayna’nın savunma yeteneklerinin bağlı olduğu projeyi yanlış ellere teslim etmeyi göze alamaz.” .

Danilo’nun Türkiye’yi “yanlış eller” olarak görmediği açık. Çünkü Motor Sich, İHA’lar geliştirmek ve İHA’lar için motor tedarik etmek için bu Türk-Ukrayna projesinde artık önemli bir ortak haline geldi. Türkiye, askeri motor üretiminde dünya lideri olan Ukrayna ile savunma işbirliğini güçlendiriyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Şubat ayı başlarında yaptığı son Kiev ziyareti sırasında sekiz savunma anlaşması imzalandı. Geçen yıl Ekim ayında Motor Sich, Türk savunma şirketi Baykar’a Akıncı saldırı uçağında kullanılmak üzere 30 turboprop tedarik etmeyi kabul etmişti.

3 Şubat’ta Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky ve Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, birlikte daha fazla TB2 drone inşa etmek için bir anlaşma imzaladı. Bu insansız hava araçlarının bir kısmı Ekim ayında Ukrayna’nın Donbass bölgesinde Rus yanlısı ayrılıkçılara karşı kullanılmıştı. Şimdi Ukrayna daha fazla satın almaya hazırlanıyor ve bu insansız hava araçları Ukrayna topraklarında ortaklaşa üretilecek, Türkiye de İHA pilotlarının eğitimi için bir merkez ve fabrika inşa edecek.

Ukrayna ve Türkiye arasındaki bu işbirliği her iki taraf için de faydalı olsa da, Türkiye’nin savunma tedarikini ve ortaklıklarını çeşitlendirebilmesi ve özellikle başarısız 2016 darbesinin ardından NATO’ya olan bağımlılığını azaltabilmesi anlamına gelir ve ABD’nin F35 programından çekmesinin ardından Türkiye, Rusya’dan S400 füze sistemini satın aldı.

Ancak Amerika Birleşik Devletleri yalnız değil. Almanya, Türkiye’nin Osmanlı İmparatorluğu tarafından kontrol edilen topraklar üzerindeki iddialarını meşru bulan hırslı Cumhurbaşkanı Erdoğan döneminde Türkiye’nin yayılmacı politikalarına da yardım ediyor. Yunan gazeteci Nikos Vrajkakis’e göre, “Batı’nın Türkiye’nin savunma sistemlerine ambargo uyguladığı bir dönemde Alman şirketleri Bayraktar’ın üretimi için Türkiye’ye yüksek teknolojili savunma malzemeleri satıyor.”

Alman basınında çıkan haberlere göre, Almanya 2019’un ilk sekiz ayında Türkiye’ye 250,4 milyon avro değerinde silah gönderdi ve bu 14 yılın en yüksek rakamı oldu. Bu, Türkiye’yi Alman silahlarının en büyük ithalatçısı yaptı, çünkü bu, Alman savunma sanayisinin çalışmalarının neredeyse üçte birini oluşturuyor.

Örneğin Temmuz 2020’de Alman hükümeti, Doğu Akdeniz’deki güç dengesini Türkiye’nin lehine değiştireceğine inanılan altı Alman denizaltısını inşa etmek için Türkiye’ye temel bileşenleri tedarik etmeyi kabul etti. Bu, Suriye Kürtlerine yönelik askeri saldırısının ardından Türkiye’ye silah satışına ambargo koymasının ardından geldi.

Vragakis, Almanya’nın Türkiye’nin ana aktörü olduğunu söylüyor. Almanya, 2020 yılında 38 milyar dolara ulaşan ikili ticaret hacmiyle Türkiye’nin en büyük ticaret ortağı konumunda. Almanya, Türkiye’nin ihracatında 16 milyar dolar ile birinci, ithalatta ise 22 milyar dolar ile ikinci sırada yer alıyor.

Almanya, Doğu Akdeniz’de Kıbrıs açıklarında doğalgaz arama çalışmaları nedeniyle Aralık 2020’deki AB zirvesinde Türkiye’ye yönelik AB yaptırımlarının engellenmesinde de önemli bir rol oynadı.

İsmini vermek istemeyen Moskova merkezli bir savunma analisti, Almanya ve ABD’nin Türkiye’ye ordusunu sömürerek yardım ettiğini söylüyor. giriş. Orta Asya, baş düşmanları Rusya’ya ve güneye Basra Körfezi’ne, İran’a ve bir zamanlar Osmanlılar tarafından tutulan Arap topraklarına meydan okuyor. Amerika’nın Orta Doğu’dan çekilmesi göz önüne alındığında, Libya’da Rusya ile karşı karşıya kaldığı yerde gördüğümüz gibi, Türkiye’nin bölgeyi işgal etmesi bir memnuniyet olabilir. Ukrayna, enerji ve Moskova’ya kısmi ekonomik ve savunma bağımlılığı göz önüne alındığında, Rusya’ya yalnızca bir dereceye kadar meydan okuyabilmesine rağmen, Türkiye için güçlü bir varlığa sahip başka bir çatışma bölgesidir.

Bunu en iyi gösteren şey, Türkiye’nin Afganistan’da önemli bir rol oynayacağı ve Taliban’ın Kabil’i geri almasını sağlayan ABD’nin de yardımıyla. Aynı zamanda, Amerika Birleşik Devletleri, yıllarca süren müzakerelerin ardından, İsrail ve Kıbrıs’tan Yunanistan ve İtalya üzerinden Avrupa gaz şebekesine gaz taşımak için Doğu Akdeniz boru hattı projesinden bu yılın Ocak ayında çekildi. Uzlaştırıcı jest, projenin tamamen iptal edilmesi durumunda en faydalı olan Türkiye’ye yöneliktir.

Washington’daki Demokrasileri Savunma Vakfı’nın kıdemli danışmanı Richard Goldberg’e göre, “Şu anda – bu geç saatte – teknik uygulanabilirliğini, ekonomik uygulanabilirliğini ve ticari rekabet gücünü sorgulama kararı, ekonomik bir karardan çok siyasi bir karar gibi kokuyor.”

Türkiye’nin Güney Asya’daki varlığı, Ulusal Soruşturma Dairesi’nin zaten kırmızı bayrak çektiği Hindistan için büyük yankı uyandıracak. Ancak aynı derecede şaşırtıcı görünen şey, Türkiye’yi yörüngesinde tutmak için ABD ve Almanya gibi NATO ülkelerinin Türkiye’nin ondan bağımsızlığını kolaylaştırıyor olması.

(Aditi Bhaduri, Avrasya jeopolitiği konusunda uzmanlaşmış bir köşe yazarıdır. İfade edilen görüşler kişiseldir ve Hindistan anlatısına özeldir)