Türkiye şimdi AB’ye giriyor mu? Hayır, ama AB müdahil oluyor – POLITICO

Recep Tayyip Erdoğan’ın son jeopolitik turu bu hafta yeni bir değişiklikle geldi: İsveç’in NATO hedefine verdiği desteği Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne katılım hedefine bağlamak.

Cesur bir hareketti. Yakın gözlemcileri bile şaşırttı.

Ve yakın zamanda olması muhtemel değil.

Birçok AB lideri ve yetkilisi, Türk liderin talebini ciddiye aldıklarını açıkça ifade ederek, ülkenin sendeleyen AB üyeliğini yenilemenin yollarını arama ve bu arada ülke ile daha yakın çalışma sözü verdiler. Ancak ciddi bir ihtimal olarak AB üyeliği hemen reddedildi.

Türkiye’nin AB üyelik süreci üzerinde çalışan eski bir Avrupa Komisyonu yetkilisi, “Saf tavır” diye alay etti.

Avrupa Komisyonu sözcüsü Dana Spinant, “İki süreci birleştiremezsiniz” dedi.

Kamuoyunda bile, AB’nin en önemli isimlerinden bazıları herhangi bir spekülasyonu hemen bastırmadı.

Almanya Şansölyesi Olaf Scholz, Litvanya’daki yıllık NATO zirvesinden ayrılmadan önce, tüm dram ortaya çıkmadan önce kısaca, “Bu diğer konuyla ilgisi olmayan bir soru, bu nedenle ilgili bir mesele olarak görülmesi gerektiğini düşünmüyorum.” dedi.

Küçümseme tonunun nedenleri çok çeşitlidir.

Türkiye son yıllarda Erdoğan yönetiminde otoriter bir dönüş yaptı, medyaya baskı yaptı, muhalifleri hapse attı ve hukukun üstünlüğüne geri çekildi. 2016’daki başarısız bir darbenin ardından uygulanan baskı, ilişkileri gerdi. İki taraf, Avrupa Birliği’nin 2004’te kabul ettiği Kıbrıs konusunda anlaşmazlığa düşerken, Türk birlikleri ülkenin bir bölümünü işgal etti (ve etmeye devam ediyor).

2018’e gelindiğinde, AB liderleri bıkmıştı. Konuşma neredeyse yirmi yıldır duvara çarptı. Katılım müzakereleri, Avrupa Konseyi bir Rapor“Bir noktaya geldi.”

Avrupa Birliği, önemli bir komşu ve Rusya, Asya ve Orta Doğu’ya köprü olan Türkiye ile çalışması gerektiğini biliyor. Üyelik söz konusu değilken, yetkililer Türkiye ile nerede daha fazla işbirliği yapabileceklerini düşünüyor. Bundan bir şey çıkarsa, Erdoğan’ın kitabındaki bir galibiyettir.

“Bir şey hareket ederse, [which is] İmkansız, iyi; Aksi takdirde, en iyi ihtimalle milliyetçiliği körüklemek için başka bir nedeni olur” dedi.

Eş bağımlı Komşular

Türkiye’nin Avrupa Birliği ile ilişkisi, federasyonun en uzun ve karmaşık ilişkilerinden biridir.

Türkiye’nin kulübe katılma hedefi, yaklaşık 60 yıl öncesine, Avrupa Birliği’nin selefi olan Avrupa Ekonomik Topluluğu’na üyelik başvurusunda bulunduğu 1959 yılına kadar uzanıyor.

Art arda gelen darbeler ve ekonomik ve siyasi istikrarsızlık, Türkiye-AB entegrasyonu konusunu geriletse de, nihayet 1999’da – Erdoğan’ın iktidara gelmesinden kısa bir süre sonra – “AB adayı” statüsü verildi.

Dinamikleri açıkça anlatmak için isminin açıklanmaması koşuluyla konuşan bir Türk yetkili, “Bu darbeler olmasaydı Avrupa Birliği üyesi olurduk” dedi.

Ancak o zamandan beri ilişki, her iki tarafın da ilerleme olmamasından dolayı birbirini suçlamasıyla, sıcak ve soğuk bir şekilde akıp gitti.

Avrupa Birliği üyesi Yunanistan, başta Kıbrıs olmak üzere çeşitli toprak anlaşmazlıkları konusunda Türkiye ile anlaşmazlığa düşmeye devam ediyor. Ayrıca bazı AB kodamanları Türkiye’nin emelleriyle ciddi şekilde yüzleşmek konusunda siyasi bir isteksizlik gösteriyor – 2011’de dönemin Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy, Erdoğan’a Türkiye’nin AB üyeliğinin Fransa için geçerli olmayacağını etkili bir şekilde söyledi.

Ancak Erdoğan kendisini AB’ye bağlamak için çok az şey yaptı. AB liderlerinin ve hukukun üstünlüğü savunucularının, ülkesini AB’nin temelini oluşturan demokratik normlardan uzaklaştırdığına dair uyarılarına kulak asmayı defalarca reddetti.

Türkiye’nin eski AB büyükelçisi ve şimdi Küresel İlişkiler Forumu düşünce kuruluşu başkanı Selim Yenel, “Türkiye hiçbir zaman kıpırdamadı” dedi. “İnsan hakları mahkemesi kararları veya benzeri bir şey kullanmıyor ve gerçekten Türkiye’de olanın tam tersi.”

İki taraf, 2015 yılında Erdoğan’ın milyarlarca AB mali yardımı karşılığında binlerce mülteciyi kabul etmesiyle ticaret ortağı oldu. Ancak ilişkinin genel süresini değiştiremedi.

Ancak Erdoğan, Mayıs ayında Türk siyasetindeki 20 yıllık kontrolünü pekiştirerek kesin bir seçim zaferi kazandı. Kilit bir NATO müttefiki ve Ukrayna ile Rusya arasındaki aracı olarak yeni bulduğu avantajın onu Batı’da daha popüler hale getirebileceğini düşünüyor.

Erdoğan, İsveç’in NATO üyelik sürecini imzalamadan saatler önce Avrupa Konseyi Başkanı Charles Michel ile 90 dakikalık bir görüşme gerçekleştirdi. İkili, AB ile Türkiye arasındaki ilişkiyi derinlemesine inceledi ve ekonomi ve ticaretten göçe kadar bir dizi ortak ilgi alanına değindi.

Nitekim, Mayıs ayında Türkiye’de yapılacak seçimler öncesinde bekle-gör modunda olan AB, Yunanistan’da yapılacak genel seçimler bittiğinde AB-Türkiye ilişkilerini yeniden müzakere etmeyi çoktan planlamıştı. İki hafta önce, AB liderleri olağan zirvelerinde bloğun Türkiye ile ilişkileri hakkında genel bir değerlendirme yaptılar.

hadi buna girelim

Önümüzdeki hafta, AB dışişleri bakanları bu konuşmayı alıp daha derine inecek.

Bu görüşmelerden önce, AB’nin diplomatik servisi POLITICO tarafından görülen bir belgede düşüncesini ortaya koydu. Türkiye’nin üyelik hedefinin cansız olduğunu ve bunun yakın zamanda değişmeyeceğini yineliyor.

Ancak, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşının – ülkenin yeni yazımını kullanarak – “Türkiye’nin jeopolitik önemini artırdığını” belirtiyor. AB’nin “Doğu Akdeniz’de istikrarlı ve güvenli bir ortamda stratejik çıkarı olduğunu” da sözlerine ekledi. Bu, Türkiye’yi AB için yararlı kılar.

Türkiye de AB’ye katılmak istiyor, notta şöyle deniyor: “Türkiye’nin son yıllarda AB’den uzaklaşma politikasına rağmen, Türkiye AB üyeliğinin stratejik bir hedef olduğunda ısrar ediyor.”

AB dışişleri bakanlarına “Kıbrıs’taki çözüm müzakerelerinin hızla yeniden başlamasına aktif olarak katkıda bulunmalarını” ve AB’nin Türkiye’nin çıkarlarını en iyi şekilde nasıl karşılayabileceğini düşünmelerini tavsiye ediyor.

1995’ten beri yürürlükte olan AB-Türkiye gümrük birliğinin yeniden yapılandırılması, geçici olarak kabul edilen bir seçenektir; AB-Türkiye politikasında merkezi olarak yer alan iki yetkili, planları açıklamak için isminin açıklanmaması koşuluyla POLITICO ile görüştü. Bir gümrük birliği, iki ortak arasındaki ticareti kolaylaştırır, ancak teknoloji ve küresel tedarik zincirlerindeki değişiklikleri yansıtmak için ciddi bir modernizasyona ihtiyaç duyar.

Bununla birlikte, Türkiye için kutsal kâse, Türk vatandaşlarına uzun süreler boyunca vizesiz seyahat imkanı sağlayacak ve Türk vatandaşlarını AB’ye girmek için katlanmak zorunda oldukları zorlu süreçten kurtaracak olan vize serbestisi.

İsveç, Türkiye’nin “AB-Türkiye gümrük birliğinin modernizasyonu ve vize serbestisi de dahil olmak üzere Türkiye’nin AB katılım sürecini yeniden canlandırmak için” ülke adına lobi yapacağını söyledikten sonra, her iki maddeye de özellikle atıfta bulundu.

Avrupa Parlamentosu üyeleri, Türkiye üzerine düşeni yaparsa, Türkiye’nin gümrük birliğini ve vize statüsünü yenilemeye açık olduklarını söylüyorlar.

Nacho, “Sürecin sonunda – örneğin birkaç yıl içinde – insan hakları ve hukukun üstünlüğü konusunda ilerleme kaydedilmezse Avrupa Parlamentosu’nun gümrük birliğine yeşil ışık yakması mümkün değil.” dedi. . İspanyol Parlamenter ve AB-Türkiye Karma Parlamento Komisyonu üyesi Sánchez Amor

Diğer bir olasılık da, 2021’de Erdoğan ile üst düzey AB yetkilileri arasında gerçekleşen talihsiz bir divan toplantısının ardından sekteye uğrayan sözde AB-Türkiye diyaloğunu yeniden canlandırmak. Avrupa Konseyi başkanı Michel, toplantıda Erdoğan’ın yanında bir sandalye kaptı ve Avrupa Komisyonu mevkidaşı Ursula van der Leyen’i yatağa itti – cinsiyetçilik suçlamalarına yol açan diplomatik bir gaf.

Bu tür üst düzey görüşmelere devam etmek, AB liderleri için kolay bir satış olabilir ve AB’nin, AB üyeliği ihtimaline dokunmadan Erdoğan ile kanallar açmasına izin verebilir.

Her iki durumda da, her iki taraf da diplomatik bir dansa yakalandıklarını biliyor – beğenseler de beğenmeseler de. Ve ikisi de döviz için manevra yapmaya devam ediyor.

İspanyol Parlamenter Amor, “Evet, AB ile Türkiye arasındaki güveni yeniden tesis etmemiz ve diyaloğu yeniden başlatmamız gerekiyor.” “Ama komşularla olan normal ilişkileri erişim süreciyle karıştırmayın.”

Elisa Brown ve Laura Kayali raporlamaya katkıda bulundu.