Türkiye ne düşünüyor? – GZERO Medya

Finlandiya ve İsveç’in NATO’ya katılmak için başvurmasının üzerinden bir aydan fazla zaman geçti. Ancak hızlı bir süreç beklentisine rağmen, ortak müzayede beklenmedik ve zahmetli oldu. Engel: Türkiye.

Tarihsel olarak, NATO başvuruları 2000’lerde birçok Doğu Avrupa ülkesi kadar tutarlıydı; Veya Ukrayna’daki kadar karmaşık ve kontrol edilemez. Ancak bu sefer Helsinki ve Stockholm, bir talep listesiyle donanmış ve tüm önemli veto yetkisine sahip tek bir şüpheli üyeyle karşı karşıya.

Bağlılık Yemininden “Kapıyı kapatın“İki İskandinav ülkesi, tavizler ve tehditlerle bile bir koalisyonda. geciktirme Bir yıla kadar Ankara’nın dış politikası biraz yaygın görünüyor.

Şimdi, Madrid’deki NATO zirvesinden bir haftadan kısa bir süre sonra -birçoğu İsveçlilerin ve Finlerin ittifaka resmi olarak katılacağına inandığında- kimse şaşırmıyor: Türkiye’nin aklında ne var?

Ankara’dan talepler. Türkiye ilk itirazını dile getirdiğinde, pek çok gözlemci bunun optikle ilgili olduğunu düşündü ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan gelecek yıl yapılacak ulusal seçimler öncesinde iç desteği harekete geçirmek için kendi platformunda oynuyor.

Ama Türkler istediklerini söylüyorlar:

• İsveç ve Finlandiya, Kürdistan İşçi Partisi’ne İslam Devleti muamelesi yapacak
• Finliler, İsveçliler ve bazı Avrupa ülkeleri, kuzey Suriye’deki Türk askeri müdahalesine yönelik 2019 silah ambargosunu kaldıracak
• İsveç’te yaşadığı iddia edilen 30 terörist sınır dışı edildi

Erdoğan’ın amaçları. Eurasia Group’un Avrupa Direktörü Emre Peker, aslında Türkiye’nin dinleme merkezinin stratejik ve iç çıkarları konusunda hesapları olduğunu söylüyor.

Becker, “Herhangi bir hükümet, belki de çok diplomatik, kapalı kapılar ardında benzer tavizler için baskı yapar” diyor.

Elbette Erdoğan kendi topraklarında başarılı olmak istiyor ve onun büyüklüğü de bu motivasyonun bir parçası. Becker, “Fakat tamamen iç politika tarafından motive edilmedi” diyor. NATO davranışı ve güvenlik endişeleri, özellikle kuzey Suriye’deki Kürt YPG savaşçılarına yönelik uzun vadeli endişesinin bir yansımasıdır.

Türkiye OPJ’ye, ne ABD’ye ne de Fransa’ya verdiği desteği bırakamamış olsa da, Ankara’nın NATO üyelerinin kabulü için baskı yapma potansiyeli var. [its] Koalisyona katılmadan önce güvenlik endişeleri.”

Ama bu ince bir dans. Müttefikleri Türkiye’nin savunma anlaşmasını tam olarak düşünmeye zorlamak bir şey olsa da, Türkiye “ciddi güvenlik ve güvenlik sonuçları” yaşamadan kendisini NATO içinde tecrit edemez.

Uzun vadeli şikayetler. Erdoğan’ın PKK ihanetlerinin ulusal güvenlikle çok ilgisi var. Tek koşan Türkiye değil 3,6 milyon Suriyeli mülteci, Ancak ortak sınırındaki ve Kürt kontrolündeki topraklarındaki gerilimler hala çözülmedi. Geçen hafta Türkiye bir proje başlattı askeri harekat Suriye’de Kürt liderliğindeki Suriye Demokratik Güçlerine karşı.

Potansiyel başarılar. Türkiye cumhurbaşkanı gerçekten savaşamasa da, kesinlikle bir zafer kullanabilir. Bu yönelimin kendi kendine hizmet eden gerçekliği, Erdoğan’ın dış politikada bir başarı öyküsü yaratmasına ve kendisini dünya sahnesinde bir arabulucu haline getirmesine yardımcı olacaktır.

Becker, “Ankara, kendisini Ukrayna ile Rusya arasında arabulucu olarak hareket edebilecek nominal tarafsız bir ülke olarak kurmaya çalışıyor.” Dedi.

Potansiyel kayıplar. Ukrayna’daki savaş devam ederken, NATO üyeleri Türkiye’nin erişiminin engellenmesinden giderek daha fazla hüsrana uğradıkça Helsinki’nin de paralel hasara yol açması muhtemel.

Finliler, durumu gecikmeden çözmek için şimdilik Türklerle konuşmaya çalışıyorlar. Ama asıl mesele Kürt davasıyla güçlü bağları olan ve çok büyük olan İsveçlilerde. Kürt topluluğu Finlandiya’dan daha.

Becker, “Asıl sorun Türkiye ile İsveç arasında” diyen Becker, “ikili sorunları çözmenin” bu iki oyuncunun sorumluluğunda olduğunu da sözlerine ekledi. Aksi takdirde, Rusya’nın komşusu Finlandiya’da en çok kaybedecek olan ülke çapraz ateşe வெளியே ve ittifakın dışında kalabilir.