Türk çiftçileri yüksek maliyetler ve artan borçlarla mücadele ediyor

Binlerce yıldır Türkiye’nin güneyindeki Hadai ilindeki Antakya çevresi büyük medeniyetlerin ekmek sepeti olmuştur. Kentin müzelerindeki Roma mozaikleri, İncil zamanlarında bilinen Antakya’yı çevreleyen bereketli kırmızı topraklarda ve yemyeşil tepelerde yetişen zeytin ve üzümleri tasvir ediyor.

Ama bugün toprağı işleyenler Türkiye’nin dört bir yanında yarım milyon köylü gibi mücadele ediyor. Son 12 ayda Türk lirasının değerindeki düşüş, artan küresel emtia fiyatlarıyla birleştiğinde girdi maliyetlerinde keskin bir artışa neden oldu.

Buğday, biber ve zeytin yetiştiren ve yaklaşık otuz yıldır endüstride çalışan Antarktika Ziraat Odası başkanı Mohamed Muzaffar Okey, “Bu şimdiye kadar gördüğüm en zor zaman” dedi.

Tarım, GSYİH’nın yüzde 7’sini oluşturan Türkiye ekonomisinin önemli bir bileşenidir ve Hade, pazı, maydanoz ve portakal gibi Türk ürünlerinin birincil üreticisidir. Ancak Okey, derneğinin 25.000 üyesinin artan maliyetler ve artan borçla karşı karşıya olduğunu söyledi. “Dirençleri zayıf.”

Resmi verilere göre, Türkiye’de Mart ayında bir önceki yıla göre yüzde 70 artan gıda fiyatlarındaki hızlı artışın tetikleyicisi tarımsal üretim maliyeti. Ekonomistler tarafından bu hafta açıklanan Nisan rakamlarına göre, enerji, ulaşım, giyim ve diğer giderler ile diğer harcamalar ve gıda dahil olmak üzere tüketici fiyat enflasyonunun yılda yüzde 68’e ulaşması bekleniyor.

Suriye sınırına yakın çiftliğinden soluk soğan sıraları pişmiş toprak toprağa bakıyor, Mahmoud Kham, para biriminin çöküşünün gerçek dünyadaki etkisini açıklıyor. Bir yıl önce beş traktörünü mazotla doldurmak yaklaşık 3.000 liraya mal oldu. Şimdi fiyat 13.000 TL’ye yakın. Ayrıca gübre ve pestisit fiyatlarının dört katına çıktığını da gördü.

Patates yetiştiricisi, “Bu ürünler ucuz olduğunda, ürünlerimizi daha ucuza satabiliriz ve insanlarımız daha ucuz gıda alacak” dedi. “Pahalı olduklarında, üretim daha düşük ve gıda daha pahalı.”

Gıda fiyatlarındaki keskin artışa rağmen, üreticiler genellikle fiyatları düşürmek için hükümet baskısı altındaki süpermarketler ve bazen de onları sömüren orta sınıf tarafından kendilerine baskı yapıyor.

Ülkenin tarımsal sübvansiyonları uzun süredir OECD gibi şirketler tarafından piyasayı bozmakla eleştirilirken, çiftçilerin artan girdi maliyetleriyle başa çıkmak için az ya da çok kendilerine yardım etmeleri gerekiyor.

Mısır ve pamuk çiftliğinde çalışan Nesim Köse, devletten aldığı mazot parasının traktörlerini yılda birkaç gün çalıştırmaya yettiğini söyledi. “Çiftçiler ulusun anası gibidir, halkını besler” dedi. “Bize daha fazla destek vermeleri gerekiyor.”

Artan maliyetler, Türk tarımındaki derin, yapısal sorunlara ışık tuttu. Dünya Bankası’nda kıdemli bir tarım ticareti uzmanı olan Luz Berania Díaz Ríos, tarımın ülke ekonomisinin önemli bir bileşeni olmasına rağmen, son on buçuk yılda verimlilikte yalnızca “küçük karlar” elde ettiğini söyledi.

Üretim, 2007 ile 2016 arasında yılda ortalama yüzde 3 artmasına rağmen, bu büyüme “çoğunlukla girdi yoğunlaştırmasından – örneğin daha fazla gübre, daha fazla böcek ilacı – önemli performans kazanımları olmadan” dedi.

Thias Rios, verimli havalandırma ve sulama sistemlerine sahip modern seralar gibi teknolojik gelişmelerin yanı sıra, önümüzdeki yıllarda büyük bir zorluk olacak olan iklim değişikliğiyle mücadeleye yönelik tedbirler için çağrıda bulundu.

İstanbul’daki Poissy Üniversitesi’nden ziraat mühendisi Kohan Oserton’a göre, Türkiye’nin sorunlara rağmen “büyük” bir tarım potansiyeli var. fındıklar. .

Ancak, sektörün onlarca yıl önceki sorunların üstesinden gelmek için tam bir reforma ihtiyacı olduğunu savunuyor. Ertzertan’a göre, finansmandan pazarlamaya birçok alanda çiftçilere yardımcı olabilecek eğitim ve kooperatifleri dönüştürerek Türk çiftçisinin teknik bilgilerini geliştirmek iyi bir başlangıç. Daha iyi veri toplamanın da gerekli olduğunu söyledi.

“ [way the] İşletme sektöründe birçok sorun var” dedi. “Sonuçta çiftçiler mutlu değil, tüketiciler mutlu değil. Kimse mutlu değil.”

Tamam, Ziraat Odası Başkanı, Hadee’deki bazılarının ihracat için egzotik meyveler yetiştirmeye yöneldiğini söyledi. “Yurt dışında avokado, kivi, ejderha meyveleri satıyorlar – daha önce hiç duymadım” dedi.

Bu arada diğerleri tamamen terk edildi. Çalışan anne babalar çocuklarını onların izinden gitmeye zorlamaya çalışırken Türkiye’de çiftçilerin yaş ortalaması yükseliyor.

10 yaşından beri traktör kullanan Goss, dört kızına “toprakla ilgilenmediğini” söyledi. Görevden ayrıldıktan sonra ne yapacağı şu an için bilinmiyor. 52 yaşındaki “Ben bir çiftçi olarak doğdum” dedi. “Umarım ben de ölürüm. Ama görmemiz lazım.”