Teori nihayet dinozorların nasıl öldürüldüğünü ortaya çıkardığını iddia ediyor

Bilim adamlarına göre dinozorları yok eden ve Dünya’ya cehennemi getiren etki, güneş sisteminin gizemli kenarlarında başladı.

Bilim adamları, dinozorların Meksika kıyılarında 150 km genişliğinde ve 12 mil derinliğinde büyük bir krater bırakan “Chicxulub çarpışması” ile yok edildiğini uzun zamandır kabul ettiler.

Ayrıca etkinin neden olacağı yıkıcı dehşet konusunda da anlaştılar. Dünyadaki yaşamın neredeyse dörtte üçünü sildi, Dünya’yı sonsuz bir gecede ve gökten yağan ateşle dolu 18 aylık bir kışta bıraktı.

Ancak daha az açık olan şey, bu etkiye gerçekte neyin sebep olduğuydu. Bilim adamları, nesnenin bir kuyruklu yıldız mı yoksa bir asteroid mi olduğunu, nereden geldiğini veya bu kadar yıkıcı bir güçle Dünya’ya nasıl ulaştığını bilmiyorlar.

Bu sorunun cevabı sadece dinozorların sonuna değil, aynı zamanda başka bir kitlesel yok oluş yaşayacağımız korkusuyla, güneş sisteminin durumuna ve içindeki yerimize de ışık tutuyor.

Yeni araştırma – bugün dergide yayınlandı Bilimsel Raporlar, Ve Harvard Üniversitesi’nden Avi Loeb de dahil olmak üzere akademisyenler tarafından yazıldı – bu soruyu yanıtlamaya çalışıyor. Güneş sistemi etrafında uçan nesneler hakkındaki verileri analiz ederek ve yerçekiminin onları nasıl ittiğini simüle ederek, Dünya’nın bu yıkıcı kuvvetle nasıl vurulduğunu açıklamanın bir yolunu bulduklarını söylüyorlar.

Dinozorları yok eden vücudun, güneş sisteminin kenarındaki bir kuyruklu yıldız kabuğu olan Oort Bulutu’nda başladığını öne sürüyorlar. Jüpiter’in yerçekimi tarafından bir kuyruklu yıldızın parçasının raydan çıktığını ve güneşe doğru uçarak kayaları parçalara ayırdığını öne sürüyorlar.

Profesör Loeb ile kağıt üzerinde çalışan bir üniversite öğrencisi olan Siraj, “Temelde, alıcı bir tür langırt makinesi olarak çalışıyor,” dedi. “Jüpiter, gelen bu uzun menzilli kuyruklu yıldızları güneşe çok yaklaştıran yörüngelere fırlatıyor.”

Bu kuyruklu yıldızların güneşi çevrelemesi uzun zaman aldı – ve ona güneş patronlarının ve uzun menzilli yorumların adını verdiler.

“Güneşin bu çobanlarına sahip olduğunuzda, eriyik fazla dayanmaz, ki bu toplam kütleye göre çok küçük bir kısımdır, ancak kuyruklu yıldız güneşe o kadar yakındır ki güneşe en yakın olan kısım daha güçlü hisseder.” Bay Siraj, “Güneşten en uzak kısımdan gelen yerçekiminin çekilmesi, gelgit kuvvetine neden oldu.” Dedi.

“Gelgit türbülansı olayı olarak adlandırılan olayı elde edersiniz ve böylece güneşe gerçekten yakın olan bu büyük kuyruklu yıldızlar daha küçük kuyruklu yıldızlara ayrılır. Temel olarak, çıkarken, bu küçük kuyruklu yıldızların Dünya’ya çarpma ihtimali istatistiksel olarak var.”

Bu hikaye, çarpıştırıcının nereden geldiği hakkındaki diğer büyük teorilerden biriyle çelişiyor: Jüpiter ve Mars arasında uzanan asteroit kuşağından gelen daha büyük bir asteroit parçasıydı.

Yeni makale, Oort bulutunda yaşama başlayan bir nesnenin, bileşimi açısından kısmen daha uygun olduğunu gösteriyor. Chicxulub kraterinde ve diğer benzer kraterlerde yapılan araştırmalar, buna neden olan cisimlerin karbon kondrit adı verilen nispeten ilkel cisimler olduğunu gösteriyor – araştırmacılar, Oort bulut cisimlerinde böyle bir kombinasyonun asteroid kuşağına göre daha olası olduğunu söylüyor.

Araştırmacılar, hipotezin, aydaki benzer kraterler de dahil olmak üzere kraterlerin kendilerinin daha ileri düzeyde incelenmesiyle test edilebileceğini söylüyorlar.

Şili’deki Vera Rubin Gözlemevi gelecek yıl çalışmaya başladığında, bilim adamları da uzun ömürlü kuyrukluyıldızları görebilir ve bu şekilde davranıp davranmadıklarını görebilirler.

Profesör Loeb, “Oort bulutundan Dünya’ya daha sık gelen daha küçük parçacıklar görmeliyiz” dedi. “Umarım uzun ömürlü kuyruklu yıldızlar hakkında daha fazla veri elde ederek, daha iyi istatistikler elde ederek ve belki de bazı parçaların kanıtlarını görerek teoriyi test edebiliriz.”