Sütun: Aile ve Gelenek “Tatil Sihri”nin Temel Taşlarıdır

Daha önce bahsetmediysem, Noel’e biraz bağımlıyım.

Ancak benim için Noel, ağacın altında parıldayan ışıklardan veya hediyelerden daha fazlası, gelenekler, aile ve hatıralar yaratmakla ilgili.

Her Noel’de ailem bizi toplar ve bir yanda babamın ailesi, diğer yanda annem için hediyeler bulunan beyaz 1978 Acadian hatchback’in bagajını taşırdı.

Sonra, arabanın çalışacağını varsayarsak, bizi kasabada bir “Noel” yolculuğuna çıkarırlardı – ailemizin bir tarafından diğerine, yani yorgunluktan düşmek üzere olduklarını ancak hayal edebiliyorum. Annem tüm geniş ailesiyle birlikte okyanusun diğer tarafında büyüdüğü için mi bilmiyorum ama her zaman kendi çevremiz tarafından kuşatıldığımızdan emin oldu.

Noel Günü’nde, kapı kollarından sarkan çoraplarımızı bulmak için uyandığımı, sonra koşuşturup onları uyandırmak için ebeveynlerimizin yatağına zıpladığımı, çekişmemize rağmen heyecanla, ağabeyim ve ben bir şekilde Noel Baba’nın listesini yapmayı başardığımızı hatırlıyorum. yine “güzel”

Çok fazla büyümedik ama Noel başladığında ailemde “ya büyük git ya da eve git” zihniyeti vardı. Bunu söyledikten sonra, çok paramız olmasa da, onsuz yaşıyormuşuz gibi hissetmedik. Ağabeyim ve ben bir kez Noel sabahı çocuklar gibi uyanmadık ve altında hiçbir şey olmayan bir ağaç bulmak için merdivenlerden aşağı koştuk – ve bunun için minnettarım.

Bir hediye verme “maratonundan” sonra (her seferinde bir hediye açtık ve yaşlandıkça, günlerimiz her zaman geniş ailemizi de içeriyordu, bu yüzden genellikle birkaç saat sürüyordu), hepimiz hızlı bir mola veriyor ve sonra akşam yemeği için yer – bir sofra kurmak Noel için krakerler, üfleyiciler ve megafonlarla resmi ve tabii ki zorunlu kağıt şapkalar.

Ve tabii ki hindi ve tüm donanımlar. 1985’te işlerin neredeyse feci şekilde ters gittiği Noel yemeği hariç. Ben 5, erkek kardeşim 10 yaşındaydım ve büyükbabam keşfettiği ve seveceğimizi varsaydığı yeni bir tarifle bizi şaşırtmaya karar verdi.

Fıstık ezmeli sandviçleri çok sevdiğimiz için fıstık ezmeli çorbayı da tabii ki sevdiğimizi kanıtlamak istedi. Sonuç, onun coşkusuna rağmen, bir mutfak şaheseri değil, daha çok bir mutfak varyasyonuydu – 35 yıldan uzun bir süre sonra, sadece düşünerek bile damak tadımızı döndürüyor!

Tatil anılarından sonra ikinci sırada, o ve annemin nihayet Noel pudingini ateşe verdikleri yıldı! Yıllarca “kaybedenler”den sonra, ne kadar viskiye batırılırsa batırılsınlar, alev aldığında neredeyse sersemlerdi. Bir sorun vardı… durmadı ve sonra sigara içmeye başladım!

Görünüşe göre karton tabanı çıkarmayı unutmuşlar. Yine, istenen sonuç olmasa da, bunca yıldan sonra geriye bakıp gülebileceğimiz bir hatıra daha verdi bize.

Hala Noel Baba’ya inanan iki küçük çocuk annesi olarak (ve ailem, erkek kardeşim ve ben küçükken annemle babamın yaşının neredeyse iki katıydı), tüm bu “sihri” yaratmak için ne kadar çok çalışmanın gerektiğini anladım. . “

Büyürken Noel, bazılarının “mükemmel bir Hallmark filmi” olarak adlandırdığı bir şey olmayabilirdi ama ben daha iyisini isteyemezdim. Sevdiğimiz insanlarla vakit geçirmek ve bugün bile bizi güldüren anılar yaratmak zorundaydık.