Mart 29, 2024

PoderyGloria

Podery Gloria'da Türkiye'den ve dünyadan siyaset, iş dünyası

Samanyolu’nun merkezinde gizlenmiş başka bir şey var mı?

Samanyolu’nun merkezinde gizlenmiş başka bir şey var mı?

Bu çizimde yıldızlar, Samanyolu’nun merkezinde yer alan ve Yay A* (Sgr A*) olarak bilinen süper kütleli kara deliğin etrafında yakın yörüngede yörüngede dolanırken görülüyor. Kredi: Gemini International Observatory/NOIRLab/NSF/AURA/J. da Silva/(Spaceengine), Teşekkür: M. Zamani (NSF’s NOIRLab)[2]Samanyolu’nun kalbindeki süper kütleli kara deliğe dair doğru bilgiler

Gökbilimciler, Yay A’yı vurgulamak için İkizler Gözlemevi’ni ve ortak bir uluslararası teleskopu kullanıyor*

Gemini North teleskobu yardımıyla elde edilen gökbilimciler, yıldızların süper kütle etrafındaki hareketlerine dair bugüne kadarki en doğru ölçümleri yaptılar.[{” attribute=””>black hole at the center of the Milky Way. These results show that 99.9% of the mass contained at the very center of the galaxy is due to the black hole, and only 0.1% could include stars, smaller black holes, interstellar dust, and gas, or dark matter.

Gökbilimciler, Yay A* (Sgr A*) yakın çevresindeki dört yıldızın konumunu ve hızını her zamankinden daha doğru bir şekilde ölçtüler.[1] Samanyolu’nun merkezinde gizlenen süper kütleli kara delik. S2, S29, S38 ve S55 olarak adlandırılan bu yıldızların hareketlerinin, Samanyolu’nun merkezindeki kütlenin neredeyse tamamen Komutan A * Başka hiçbir şeye çok az yer bırakan kara delik.

Araştırma ekibi bu araştırmada çeşitli gelişmiş astronomik tesisler kullandı. Yıldızların hızlarını ölçmek için, Gemini Uluslararası Gözlemevi’nin bir parçası olan, Gemini Uluslararası Gözlemevi’nin bir parçası olan, Hawaii’deki Maunakea zirvesinin yakınındaki Gemini Kuzey’deki Gemini Yakın Kızılötesi Spektrografından (GNIRS) ve Avrupa Güney Gözlemevi’ndeki SINFONI cihazından spektroskopi kullandılar.[{” attribute=””>تلسكوب كبير جدا. تم استخدام أداة GRAVITY في VLTI لقياس مواضع النجوم.

الثقب الأسود القوس أ

رسم توضيحي للثقب الأسود القوس A * في وسط مجرة ​​درب التبانة. الائتمان: مرصد الجوزاء الدولي / NOIRLab / NSF / AURA / J. دا سيلفا / (Spaceengine) ، شكر وتقدير: M. Zamani (NSF’s NOIRLab)

قال راينهارد جينزل ، مدير معهد ماكس بلانك للفيزياء خارج كوكب الأرض والمشترك في الحصول على جائزة نوبل في الفيزياء لعام 2020: “نحن ممتنون جدًا لمرصد الجوزاء ، الذي أعطتنا أداة GNIRS الخاصة به المعلومات الهامة التي نحتاجها”. “يُظهر هذا البحث التعاون العالمي في أفضل حالاته.”

يحتوي مركز المجرة التابع لمجرة درب التبانة ، الذي يقع على بعد حوالي 27000 سنة ضوئية من الشمس ، على مصدر الراديو المضغوط Sgr A * الذي حدده علماء الفلك على أنه ثقب أسود فائق الكتلة يبلغ 4.3 مليون مرة كتلة الشمس. على الرغم من عقود من الملاحظات المضنية – وتم منح جائزة نوبل لاكتشاف هوية Sgr A *[3] – Bu kütlenin çoğunluğunun sadece süper kütleli karadeliğe ait olduğunu ve yıldızlar gibi daha küçük olan çok büyük miktarda madde içermediğini kesin olarak kanıtlamak zor olmuştur. Kara deliklerveya yıldızlararası toz ve gaz veya karanlık madde.

Samanyolu'nun merkezindeki yıldızların ESO'dan alınan VLTI görüntüleri

Mart ve Temmuz 2021 arasında ESO’nun Çok Büyük Teleskop Girişimölçeri (VLTI) üzerindeki GRAVITY cihazıyla elde edilen bu açıklamalı görüntüler, Samanyolu’nun kalbindeki süper kütleli kara delik olan Sagittarius A* yakınında yörüngede dönen yıldızları gösteriyor. S29 adı verilen bu yıldızlardan biri, Güneş ile Dünya arasındaki mesafenin 90 katı olan 13 milyar km mesafedeki karadeliğe en yakın noktasından yaklaşırken gözlendi. S300 adlı başka bir yıldız, ilk olarak ESO tarafından bildirilen yeni VLTI gözlemlerinde keşfedildi.
NSF’nin NOIRLab ve ESO’nun VLT’sinden bir program olan Gemini International Observatory’nin Gemini North’unu kullanarak, gökbilimciler bu S29 ve S55 yıldızlarının (ayrıca S2 ve S38 yıldızlarının yanı sıra) konumlarını ve hızlarını her zamankinden daha doğru bir şekilde ölçtüler ve hareket ettiklerini buldular. Samanyolu’nun merkezindeki kütlenin neredeyse tamamen Yay A* kara deliğinden kaynaklandığını ve başka hiçbir şeye çok az yer kaldığını gösteren bir şekilde. Kredi: ESO/GRAVITY İşbirliği

“Sgr A*’nın gerçekten bir kara delik olduğunu doğrulamak için verilen 2020 Nobel Fizik Ödülü ile artık ilerlemek istiyoruz. Samanyolu’nun merkezinde gizli başka bir şey olup olmadığını ve genel olup olmadığını anlamak istiyoruz. Görelilik gerçekten de doğru teoridir Bu çalışmada yer alan gökbilimcilerden biri olan Stefan Gelsen, “Bu soruyu yanıtlamanın en doğrudan yolu, Sgr A* yakınından geçen yıldızların yörüngelerini yakından takip etmektir,” diye açıkladı.

Einstein’ın genel görelilik teorisi, kompakt, süper kütleli bir nesne etrafındaki yıldızların yörüngelerinin klasik Newton fiziği tarafından tahmin edilenlerden biraz farklı olduğunu tahmin eder. Özellikle, genel görelilik, yıldızların yörüngelerinin zarif bir rozetin haritasını çıkaracağını öngörür – bu etki olarak bilinen bir etkidir. Proaktif Schwarzschild. Bu gülü takip eden yıldızları gerçekten görmek için ekip, Sgr A*’nın hemen yakınında bulunan S2, S29, S38 ve S55 adlı dört yıldızın konumunu ve hızını takip etti. Takımın bu yıldızların ne kadar uzağa gittiğine dair gözlemleri, Sgr A* içindeki kütle dağılımını çıkarmasına izin verdi. S2’nin yörüngesi içinde uzanan herhangi bir kütlenin, süper kütleli kara deliğin kütlesinin en fazla %0.1’ine katkıda bulunduğunu keşfettiler.

için animasyon dizisi[{” attribute=””>ESO’s Very Large Telescope Interferometer (VLTI) images of stars around the Milky Way’s central black hole. This animation shows the orbits of the stars S29 and S55 as they move close to Sagittarius A* (center), the supermassive black hole at the heart of the Milky Way. As we follow the stars along in their orbits, we see real images of the region obtained with the GRAVITY instrument on the VLTI in March, May, June and July 2021. In addition to S29 and S55, the images also show two fainter stars, S62 and S300. S300 was detected for the first time in new VLTI observations reported by ESO.

Measuring the minute variations in the orbits of distant stars around our galaxy’s supermassive black hole is incredibly challenging. To make further discoveries, astronomers will have to push the boundaries not only of science but also of engineering. Upcoming extremely large telescopes (ELTs) such as the Giant Magellan Telescope and the Thirty Meter Telescope (both part of the US-ELT Program) will allow astronomers to measure even fainter stars with even greater precision.

“We will improve our sensitivity even further in future, allowing us to track even fainter objects,” concluded Gillessen. “We hope to detect more than we see now, giving us a unique and unambiguous way to measure the rotation of the black hole.”

Avrupa Güney Gözlemevi’nin Çok Büyük Teleskopu tarafından gözlemlenen yıldızları görmek için Samanyolu’nun kalbine yakınlaştırın (2019’dan son gözlem). Daha fazla yakınlaştırma, 2021 ortalarında ESO’nun Çok Büyük Teleskop interferometresinde GRAVITY aleti kullanılarak gözlemlenen kara deliğe daha yakın yıldızları ortaya çıkarıyor.

Ulusal Bilim Vakfı Gemini Program Sorumlusu Martin Steele, “İkizler gözlemevleri, galaksimizin doğasına ve merkezindeki süper kütleli kara deliğe dair yeni bilgiler sağlamaya devam ediyor” dedi. “Yaygın kullanıma yönelik önümüzdeki on yılda araçların daha da geliştirilmesi, NOIRLab’ın çevremizdeki evreni karakterize etmedeki liderliğini sürdürecek.”

Bu araştırma hakkında daha fazla bilgi için bkz. Samanyolu’nun süper kütleli kara deliği etrafındaki yıldızların yarışını izleyin.

Notlar

  1. Yay A* “Yay yıldızı” olarak telaffuz edilir.
  2. ESO’nun VLT’si, VLTI’yi oluşturmak için interferometri olarak bilinen bir teknik kullanarak bir aynalar ağı ve yeraltı tünelleri aracılığıyla ışığı toplayabilen, 8,2 metre çapında dört adet tek bölgeli teleskoptan oluşur. GRAVITY, bu teknolojiyi, gece gökyüzü nesnelerinin konumunu irtifaya göre ölçmek için kullanır.[{” attribute=””>accuracy — equivalent to picking out a quarter-dollar coin on the surface of the Moon.
  3. The 2020 Nobel Prize in Physics was awarded in part to Reinhard Genzel and Andrea Ghez “for the discovery of a supermassive compact object at the center of our galaxy.”

This research is presented in the paper “The mass distribution in the Galactic Centre from interferometric astrometry of multiple stellar orbits” which is published in Astronomy & Astrophysics. A companion paper “Deep Images of the Galactic Center with GRAVITY” has also been published in Astronomy & Astrophysics.

References:

“Mass distribution in the Galactic Center based on interferometric astrometry of multiple stellar orbits” by GRAVITY Collaboration: R. Abuter, N. Aimar, A. Amorim, J. Ball, M. Bauböck, J. P. Berger, H. Bonnet, G. Bourdarot, W. Brandner, V. Cardoso, Y. Clénet, Y. Dallilar, R. Davies, P. T. de Zeeuw, J. Dexter, A. Drescher, F. Eisenhauer, N. M. Förster Schreiber, A. Foschi, P. Garcia, F. Gao, E. Gendron, R. Genzel, S. Gillessen, M. Habibi, X. Haubois, G. Heißel,??, T. Henning, S. Hippler, M. Horrobin, L. Jochum, L. Jocou, A. Kaufer, P. Kervella, S. Lacour, V. Lapeyrère, J.-B. Le Bouquin, P. Léna, D. Lutz, T. Ott, T. Paumard, K. Perraut, G. Perrin, O. Pfuhl, S. Rabien, J. Shangguan, T. Shimizu, S. Scheithauer, J. Stadler, A.W. Stephens, O. Straub, C. Straubmeier, E. Sturm, L. J. Tacconi, K. R. W. Tristram, F. Vincent, S. von Fellenberg, F. Widmann, E. Wieprecht, E. Wiezorrek, J. Woillez, S. Yazici and A. Young, 19 January 2022, Astronomy & Astrophysics.
DOI: 10.1051/0004-6361/202142465

“Deep images of the Galactic center with GRAVITY” by GRAVITY Collaboration: R. Abuter, N. Aimar, A. Amorim, P. Arras, M. Bauböck, J. P. Berger, H. Bonnet, W. Brandner, G. Bourdarot, V. Cardoso, Y. Clénet, R. Davies, P. T. de Zeeuw, J. Dexter, Y. Dallilar, A. Drescher, F. Eisenhauer, T. Enßlin, N. M. Förster Schreiber, P. Garcia, F. Gao, E. Gendron, R. Genzel, S. Gillessen, M. Habibi, X. Haubois, G. Heißel, T. Henning, S. Hippler, M. Horrobin, A. Jiménez-Rosales, L. Jochum, L. Jocou, A. Kaufer, P. Kervella, S. Lacour, V. Lapeyrère, J.-B. Le Bouquin, P. Léna, D. Lutz, F. Mang, M. Nowak, T. Ott, T. Paumard, K. Perraut, G. Perrin, O. Pfuhl, S. Rabien, J. Shangguan, T. Shimizu, S. Scheithauer, J. Stadler, O. Straub, C. Straubmeier, E. Sturm, L. J. Tacconi, K. R. W. Tristram, F. Vincent, S. von Fellenberg, I. Waisberg, F. Widmann, E. Wieprecht, E. Wiezorrek, J. Woillez, S. Yazici, A. Young and G. Zins, 19 January 2022, Astronomy & Astrophysics.
DOI: 10.1051/0004-6361/202142459

More information

The team behind this result is composed of The GRAVITY Collaboration, R. Abuter (European Southern Observatory), A. Amorim (Universidade de Lisboa and CENTRA – Centro de Astrofísica e Gravitação), M. Bauböck (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics and University of Illinois), J. P. Berger (University Grenoble Alpes and European Southern Observatory), H. Bonnet (European Southern Observatory), G. Bourdarot (University Grenoble Alpes and Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), V. Cardoso (CENTRA – Centro de Astrofísica e Gravitação and CERN), Y. Clénet (LESIA, Observatoire de Paris), Y. Dallilar (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), R. Davies (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), P. T. de Zeeuw (Leiden University and Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), J. Dexter (University of Colorado, Boulder), A. Drescher (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), A. Eckart (University of Cologne and Max Planck Institute for Radio Astronomy), F. Eisenhauer (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), N. M. Förster Schreiber (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), P. Garcia (Universidade do Porto and CENTRA – Centro de Astrofísica e Gravitação), F. Gao (Universität Hamburg and Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), E. Gendron (LESIA, Observatoire de Paris), R. Genzel (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics and University of California, Berkeley), S. Gillessen (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), M. Habibi (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), X. Haubois (European Southern Observatory), G. Heißel (LESIA, Observatoire de Paris), T. Henning (Max Planck Institute for Astronomy), S. Hippler (Max Planck Institute for Astronomy), M. Horrobin (University of Cologne), L. Jochum (European Southern Observatory), L. Jocou (University Grenoble Alpes), A. Kaufer (European Southern Observatory), P. Kervella (LESIA, Observatoire de Paris), S. Lacour (LESIA, Observatoire de Paris), V. Lapeyrère (LESIA, Observatoire de Paris), J.-B. Le Bouquin (University Grenoble Alpes), P. Léna (LESIA, Observatoire de Paris), D. Lutz (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), T. Ott (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), T. Paumard (LESIA, Observatoire de Paris), K. Perraut (University Grenoble Alpes), G. Perrin (LESIA, Observatoire de Paris), O. Pfuhl (European Southern Observatory and Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), S. Rabien (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), G. Rodríguez-Coira (LESIA, Observatoire de Paris), J. Shangguan (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), T. Shimizu (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), S. Scheithauer (Max Planck Institute for Astronomy), J. Stadler (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), O. Straub (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), C. Straubmeier (University of Cologne), E. Sturm (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), L. J. Tacconi (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), K. R. W. Tristram (European Southern Observatory), F. Vincent (LESIA, Observatoire de Paris), S. von Fellenberg (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), F. Widmann (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), E. Wieprecht (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), E. Wiezorrek (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics), J. Woillez (European Southern Observatory), S. Yazici (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics and the University of Cologne), and A. Young (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics).

READ  SpaceX Falcon 9 on üçüncü kez fırlatıldı ve yeniden kullanım için bir rekor kırdı