Rusya-Ukrayna savaşının ortasında Avusturya-Türkiye ilişkilerinde yeni bir dönem mi?

10 Nisan’da Avusturya Cumhurbaşkanı Carl Neymar, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile telefonda görüşerek gündemde sadece Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin olduğunu söyledi. Elbette, bu konuşmanın ilk ve en acil nedeniydi, ancak iki ülke arasında yeni bir dönemin başlamak üzere olduğu açıktı.

Nehmar’ın öncelikle Ukrayna’ya ve ardından Moskova’ya yaptığı ziyarete odaklanacağız. Avusturya’nın başkenti Viyana, küresel diplomasinin bir markası olduğu için, bu iki gezi on yıllar önce gerçekleşmiş olsaydı kimse şaşırmazdı. Bu görüş yalnızca sermayenin Birleşmiş Milletler ve bağlı kuruluşlarının yönetiminin çoğunu oluşturduğu görüşüyle değil, aynı zamanda Avusturyalı politikacıların bir yandan aktif diplomasi ile meşgul olmak arasındaki ince çizgiyi bildikleri de bir gerçektir. Diğeri, diğer ülkelere ne yapılması gerektiği veya nelerin daha iyi yapılmaması gerektiği konusunda ders vermeye çalışıyor. Bunu daha da açıklamak gerekirse, Viyana uluslararası toplantıların yapıldığı yerdi.

Zamanla ve daha yakın zamanlarda, ülke, Hükümet-19 nedeniyle küresel sağlık durumunun başlamasından çok önce başlayan bir içe eğilime girdi.

Hükümette sık sık yapılan değişiklikler, üst düzey bakanlık görevlerinde, önde gelen politikacıların karıştığı çok sayıda skandal (bunlardan sadece bir tanesini saymak gerekirse IPSA’dan bahsedelim) ve tabii ki eski Başkan Sebastian Kurz’un tüm kamu görevlerinden tamamen istifası ülkeye hakim oldu. Avusturya büyükelçileri bunun yerine uluslararası manşetlerin açılmasına yardımcı olmaya istekliydiler.

Nehmar, sosyal medya hesabından Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’e yapmayı planladığı ziyareti doğrular açıklamaz, küresel endişe konusu düşünüldüğünde iki kampın ortaya çıkması şaşırtıcı değil. İlk kişi Nehemya’ya meydan okudu ve prensipte onu daha yolculuğu başlamadan eleştirdi; Bir istilacıya boyun eğmek yüzeysel bir tondu. Ancak, Şansölye’ye şüphenin faydasını sağlayacak ve iyi niyetlerine odaklanacak ikinci bir görüş vardı. Avusturya Dışişleri Bakanı Alexander Schallenberg, Viyanalı gazeteciler tarafından kışkırtılınca bu bakış açısını doğruladı.

Bu nedenle, Nehemiah’ın “Ukrayna’daki savaşı derhal durdurun” yazan yüzüğe girmesinin, iç görüşe ve iç tüketim amacına mı yoksa Avusturya’nın eski konumuna geri dönüşüne mi dayandığını göreceğiz. Diplomatik bir çözüm bulmaya çalışma bağlamında küresel barış komisyoncusunun rolü. Bu sefer işe yaramazsa, bir şey açıktır: Bu yasadışı savaşın faili, olası müzakerelerin ve kalıcı barış fırsatlarının başarısızlığından sorumludur, başkası değil.

Telefon görüşmelerinin önemi

Hem Türk hem de Avusturyalı liderler son altı günde iki kez görüştü. İlk görüşmede Neymar, Erdoğan’ın Moskova’ya yapacağı ziyareti anlattı ve Erdoğan, Türkiye’nin her türlü barış çabasını desteklemeye hazır olduğunu yineledi.

Nehmar’ın yalnızca Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula van der Leyen, Avrupa Konseyi Başkanı Charles Michel ve Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr’e söylediği gibi, yakında Ukrayna’da dökülen kana ve acıya son verecek olan bu süreçle Anham’ın ilgisi yeterince vurgulanamaz. Jelensky. Erdoğan, bir dost ülkenin tek lideri ve Nehmar’ın sırdaşı ve gelecekteki yol haritasını tartışırken seçilen ortak olarak kabul edilen NATO üyesiydi, bu çok hoş bir gelişme.

Putin’e yaptığı ziyaretin şüpheli özetine ve Rus askerlerinin Ukrayna halkına uyguladığı vahşetlerin ne kadar çabuk sona ereceğine dair çizdiği genel karanlık tabloya rağmen, diplomatik bir çözüm bulmaya çalıştı. Denedi, ancak beklenen sonucu vermedi. Türkiye, Rusya’nın komşu Ukrayna’yı işgaline ve işgaline karşı üzerine düşeni yaptı, ancak Moskova ile diplomatik kanallarını olabildiğince açık tuttu ve yaptırımlar söz konusu olduğunda AB’den farklı bir yaklaşım benimsiyor. Ancak hem Ankara hem de Viyana, kimin sorumlu olduğunu açıkça ortaya koyarak, hem açık hem de açık bir şekilde savaşın sona ermesi çağrısında bulunuyor: Putin.

Viyana, Ukrayna ile Rusya arasında bir tur müzakerenin daha İstanbul’da düzenlenmesi seçeneğini tam olarak desteklemektedir ve bu da Türkiye’nin konumunu daha da vurgulamaktadır. Ancak Ankara’nın olası tüm hiziplerin ve partilerin desteğine ihtiyacı olduğu iyi bilinmektedir.

İkili tabloyla ilgili daha fazla sorun

Erdoğan, yaptığı telefon görüşmelerinin değerlendirilmesinde ikili gündemde başka konuların da bulunduğunu vurguladı. İki ülke arasında karşılıklı yarara dayalı ilişkilerin yeniden kurulması, gecikmiş bir gelişmedir ve net olmalıyız: Viyana, modern Türkiye’deki gerçekliği, ilerlemeyi ve reformu sıklıkla yanlış anlıyor, tam tersi değil.

Bu listenin başında iki konu var. Birincisi, tarım ve hizmetler dahil olmak üzere AB-Türkiye Gümrük Birliği’nin teşviki ve Türkiye’den Avusturya’ya seyahat etmeyi planlayan dürüst ziyaretçiler ve tüccarlar için vizelerin serbestleştirilmesi.

Bir süredir, yalnızca Fransa veya Almanya gibi ağır sıkletlerin diğer AB üye ülkeleri ile her iki ürünü de taklit edebilmesi bekleniyordu. Avusturyalı bir ortak olan Türkiye’nin olumlu ve dürüst yeni yaklaşımı bu algıyı değiştirecek; Viyana bu çabada Ankara’nın en yakın müttefiklerinden biri olabilir. Son olarak, Avusturya dış politikasını yeniden gözden geçirerek iç politikalarını da yeniden yapılandırmayı başarabilir.

Savaştan sonra

Herkes Ukrayna’daki savaşın yakında biteceğini umuyor. Yani sahada savaş sonrası gerçeklik olacak. Türkiye, Avusturya, NATO, Avrupa Birliği ve hepsi Putin’e bir noktayı netleştirmeye devam etmeli: Başka bir ulusu işgal etmek geçmişte kalmalı ve buna müsamaha gösterilmeyecek. Sonunda Rusya’da, erkekler yerine gri giyinecek, kendilerini kendi seçmenlerinden koruyacak, gençliği terk edecek ve demokrasiyi seven liderlerle silahlı kuvvetleri üzerinde kötü güç kullanacak yeni bir barışsever nesil ortaya çıkacak – veya daha spesifik olarak – Rusya’da. Zorlananlar, talimat verilmediği takdirde, genellikle ölüm makinelerine dönüşmezler.

Avusturya’nın diplomatik dünyadaki önceki rolü hakkında başka ülkelere ders vermeden konuştuk ve önce ihtilafın tüm taraflarını dinleyerek bir uzmanlık haline geldi. Bununla birlikte, Rusya’nın Ukrayna’yı işgali durumunda, tek alternatif, sert sözlerle boş boş oturmak. Nehammer’ın yeter mesajı hala son bir çabanın parçası. Her AB lideri onun izinden gitmeli ve Moskova’ya gitmeli – Putin’i mahkemeye vermek için değil, tüm dünyanın eylemlerinden duyduğu memnuniyetsizliği ona bildirmek için. Şansölye döndüğünde, yukarıda bahsedilenin aksine Putin’in ikna edilip edilemeyeceği konusunda şüpheci bir tablo çizdi – bırakın başkaları denesin, İstanbul’daki görüşmeler bir an önce başlasın ve Ukrayna topraklarına barış geri dönsün. Savaş sırasında bile diplomatik bir kanal açılmalı ve kullanılmalıdır çünkü diplomatik veya ekonomik yollarla dökülen kanın durdurulması insanlık görevidir.