Philip Noyce, 20’sinde “Tavşan Korumalı Çit”e bir göz atıyor

Avustralyalı yönetmen ve Hollywood ustası Philip Noyce, bir “Tavşan Korumalı Çit” filmini oynamayı asla hayal edemezdi.

O zamanlar Noyce, Patriot Games ve Clear and Present Danger filmlerini çekerek Hollywood’da yüksek talep görüyordu ve ayrıca 1999’da büyük bütçeli bir filmi The Bone Collector vardı.“Başrollerinde Denzel Washington ve Angelina Jolie yer alıyor.

Paramount, yönetmenliğini üstlendiği ve “Patriot Games” ile başlayan “Jack Ryan” serisinde Harrison Ford’la başka bir film çekmesi için Noyce ile anlaştı. Noyce filmin çekimlerine başlamak üzereydi ki, “Rabbit-Proof Eskrim”in arkasındaki Avustralyalı yazar Kristen Olsen ona yaklaştı.

“Harrison Ford ve kitabı uyarlayan Rabbit Proof’un yazarı Kristen Olsen ile Paramount için yaptığım film serisinde bir Jack Ryan hikayesi daha çekmeye hazırlanıyordum, gecenin bir yarısı beni aradı. Zaman farkını tamamen kaçırdım.” Sidney ile Los Angeles arasında “Ve beni sabah 2:30’da uyandırdı ve benim için mükemmel bir senaryoya sahip olduğunu ve bu hikaye için mükemmel bir yönetmen olduğumu söyledi. Düşündüğüm kadar çılgın,” diye düşünür Noyce.

Noyce başlangıçta çok az ilgi gösterse de, Olsen filmi asistanına sunabildiğinde ve Noyce’nin ekibi onu filmi izlemeye teşvik etmeye başladığında bu durum değişecekti.

“[My office just kept saying]Noyce, “Okumalısın,” diye hatırladı.

Noyce isteksizliğine rağmen, Doris Pilkington Garimara’nın Follow the Rabbit Hedge adlı kitabına dayanan filmi okuduğunda, bunu yapması gerektiğini biliyordu ve bunu yaparak Harrison Ford filmini geri çevirdi.

“[When I read it]Noyce, “Yaptığım şeyi bırakıp kaçıp uçağın yan tarafındaki kanguruyu takip ederek eve dönme zamanımın geldiğini biliyordum” diyor.

Filmi yapmaya kararlı olan Noyce, Avustralya’ya döndü.

Noyce kıkırdayarak “Avustralya’ya geri döndüm ve ‘Parayı bulamazsak filmi benim küçük Sony video kameramla çekeriz’ diye düşündüm” diyor.

Noyce’nin Hollywood başarısına ve siciline rağmen, Avustralya’da kendisine Aborjin deneyimi hakkında bir film yapamayacağını söyleyen birçok kişinin şiddetli direnişiyle karşılaştı.

“Herkes bana ‘Bu film için asla para toplayamayacaksın çünkü Avustralyalılar Aborjin deneyimi hakkında bir film izlemeye gitmeyecekler’ dedi. Filmler yapıldı ve hepsi başarısız oldu ve sizin filminiz de başarısız olacak. , yani para toplamayacaksın. Ve para toplarsan zaten kimse görmeyecek, yani boşver,” diye hatırlıyor Noyce.

Hollywood’un mekaniği ve propaganda makinesi ile tanıştıktan sonra, filmin büyük bir pazarlama kampanyasına ihtiyacı olacağını fark etti.

“Hollywood’un nasıl çalıştığı hakkında ne yaptığımı bildiğimden, ‘Tamam, tamam, [like Hollywood]Bunu aşmanın yolu, Avustralyalı izleyicilere bu filmi görmedikçe hayatlarına devam edemeyeceklerini hissettirmektir.” Demek yaptığımız buydu” diye hatırlıyor.

Noyce, Hollywood oyun kitabından ödünç alarak, uluslararası ve yerel gösterimde kritik öneme sahip olan ve daha sonra kendi filmlerinin (“Penguin Bloom”) yapımcısı olan pazarlama danışmanı Emma Cooper ile anlaştı. İlk adımları, Kanal 9’un “Bugün” programında potansiyel müşterilere açık bir çağrı yapmaktı.

“Emma benim için hemen ‘Today’ gösterisine gitmemi ayarladı, çünkü bu üç küçük çocuğu bulmaya geldim. Ve yine, otuzların sonlarında Hollywood’da, Hollywood Yazarlarından bir yaprak aldım. Filmimdeki başrol kadınları bulmak için bir yarışma başlatmaktı ve Today şovu bu zorluğun üstesinden geldi ve Avustralya’nın her yerindeki Aborijin ebeveynleri çocuklarının, filmlerinin, ev fotoğraflarının ve her şeyin kliplerini göndermeye çağırdı,” diye hatırlıyor Noyce.

“Ayrıca, James Thomas adında genç bir adamla, başta Batı Avustralya olmak üzere tüm bu yerleşim yerlerine hafif uçak, Range Rover ve tekne vb. ve temasın gerçekleştiği Avustralya Kuzey Bölgesi, filmde yer alacak üç çocuğu arayan Doğu Kıyısı için çok geç,” diye ekliyor.

Filmin bir diğer önemli kısmı da yardımcı rolleriydi, özellikle de üç kızı, Molly, Gracie ve Daisy’yi ebeveynlerinden uzaklaştıran “Aborijinlerin Koruyucusu” A.O. Neville’in başrolü.

Noyce’nin rol için ilk yaklaşımı, alıştığından çok daha düşük bir ücrete rağmen 24 saat içinde evet diyen saygın İrlandalı aktör Kenneth Branagh oldu.

“Senaryoyu Hollywood’daki menajerine gönderdik ve ertesi sabah bana ‘Ben varım, hazırım. Menajerim ve menajerim para konusunda tartışacak ama merak etmeyin, ben’ diyen bir not yazdı. Oradayım. Bu bir gecedeydi,'” diye hatırladı Noyce.

Noyce şöyle devam ediyor: “Bana A.O. Neville hakkında ne yapacağını açıklayan yedi sayfalık bir inceleme yazdı, ben de buna katıldım.

“Ve çok az bir ücret karşılığında çalıştı. Kenneth’i imzalamak, hayatım boyunca yaşadığım en kolay seçim deneyimiydi,” diye ekliyor gülerek.

Filmi yapmak ayrıca Noyce’a filmin merkezinde yer alan iki eski arkadaşı, aktör David Goldbel ve görüntü yönetmeni Christopher Doyle ile çalışma fırsatı verdi.

Filmin en önemli rollerinden biri olan iz sürücü Modo’yu canlandıran rahmetli oyuncu Gülpilil, Noyce’nin 70’li yıllardan kalma bir arkadaşıydı.

“1973’te, Avustralya Film ve Televizyon Okulu’nda (şimdi AFTRS) birinci sınıf öğrencisiydim. David, film yapımcılığını öğrenmesi için okula getirildi. Böylece iyi arkadaş olduk ve o, benimle ve o zamanki eşimle kaldı. , Jean Chapman, Allendale’deki evimizde. Yani onu yıllardır tanıyordum ama hiç birlikte çalışmadık,” diye hatırlıyor Noyce.

David, karakterini elbette kendi deneyiminden anladı. “Onun gibi bir daha asla olmayacak” diye ekliyor.

Gulpilil ayrıca, filmin başrolüyle çıkış yapan aktörler Everlyn Sampi, Tianna Sansbury ve Laura Monaghan’a akıl hocalığı yapmada da etkili oldu.

“Pek çok karakteri oynayan ve sinemanın gücünü anlayan Aborijin bir hikaye anlatıcısı olarak dans, jest ve ilham yoluyla Everlyn Sampi ile hemen bağlantı kurdu ve ona bu hikayeyi anlatmaktan gelebilecek olasılıklar duygusunu aşıladı.”

Hong Konglu yönetmen Wong Kar-Wai ile yaptığı çalışmalarla uluslararası beğeni toplayan görüntü yönetmeni Doyle, filmin bir diğer önemli bileşeniydi.

Noyce, görüntü yönetmeniyle ilk kez 1970’lerin sonunda, henüz yeni başladığında tanıştı. İkili, yıllarca işbirliği yapmak isteyerek arkadaş kaldı ve iletişim halinde kaldı.

“Rabbit-Proof Fence”in diğer bir ayrılmaz parçası, filmin efsanevi İngiliz şarkıcı Peter Gabriel için bestelenmesidir.

“Rabbit-Proof Fence”in yapımı sırasında Noyce, Michael Caine ve Brendan Fraser’ın oynadığı bir sonraki filmi “The Quiet American”ın kadrosunu hazırlıyordu ve çok daha büyük olan filmin müziklerini bulması için Gabriel’e başvurdu.

Noyce ayrıca Gabriel’e üzerinde çalıştığı diğer uzun metrajlı filmden, çok daha küçük bütçeli küçük bir Avustralya filminden bahsetti. 48 saat içinde Gabriel, Noyes’e ikincisini ücretsiz yapacağını söyledi.

“The Quiet American” için Londra’da oyuncu ararken, Peter’la tanıştım ve ona çekmek üzere olduğum “The Quiet American”ın ve az önce çektiğim “Rabbit-Proof Fence”in hikayesini anlattım. Ben de Peter’a, “O filmlerden biri, sana müziği yapman için bir milyon dolar ödeyebilirim.” dedim. Bu ‘The Quiet American’ ve diğeri, hiçbir şey ödeyemem.” Ben de ‘Bir düşünün. Eğer iki filmden birini yapmak isterseniz, seve seve yaparım’ dedim. Yani, iki gün sonra arayıp ‘hiç ödemeyeni alırım’ diyor.”

Noyce, “Bu ses için 10 ay harcadı” diye ekliyor.

Noyce, Gabriel’in film üzerinde büyük bir etkisi olduğunu söylüyor.

“Filmi keserken dışarı çıkıp The Quiet American’ı çektim.” Ve o sırada Peter notayı yaptı ve söylediği ilk şey, “Lütfen bana bu çocukların yolculuklarında duydukları tüm seslerin tüm örneklerini gönderir misiniz? Rüzgar, yağmur, su, kuşlar, ayak izleri” oldu. , her şey.” Yaptığı şey, bu sesleri alıp orkestrasyonunu yapmak ve onları filmde duyduğunuz enstrümanlardan yapmak,” diye hatırlıyor Noyce.

20 yıl sonra filme dönüp baktığında, Noyce, Çalınan Nesiller’e hitap eden ilk büyük film olarak onun mirasıyla gurur duyduğunu ve Yerli deneyimi hakkında filmlere karşı bir iştah olduğunu kanıtladığına inandığını söylüyor.

Noyce, “Avustralya halkı, Aborijin deneyimini reddetmek yerine benimsemelerine izin verecek bir araç bekliyordu. Esen rüzgar buydu” diyor.

Filmin vizyona girmesinden altı yıl sonra, 2008’de Kevin Rudd, hükümet adına tarihi özrünü Stolen Generations’tan yaptı.

Film yalnızca Avustralya’da bir hit olmakla kalmadı, aynı zamanda ABD, İngiltere, Kanada ve Güney Afrika’da da büyük bir hit oldu, çünkü diğer ülkelerdeki yerli halk sömürgeciliğin feci etkisinden acı çekti.

“Çok popülerdi ve bazı Kuzey Amerika sinema salonlarında uzun süre devam etti çünkü hem ABD hem de Kanada, Yerli halka karşı benzer politikalara sahip. Onları yeniden eğitmek ve beyaz topluma entegre etmek için girişimler oldu. Dillerini ve geleneklerini ortadan kaldırmaya çalışırlar. Ve elbette İngiltere’de.” , filmin de çok güçlü bir şekilde oynadığı yer. Türkiye gibi yerlerde, benzer politikaların kendi versiyonlarına sahip birçok ülkede. Yani bu sadece bir Avustralya hikayesi değildi, evrensel bir hikayeydi” diye hatırlıyor Noyce.

Noyce, Avustralya mevzuatının “tavşan geçirmez eskrim” yasasından bu yana geçen yıllarda çok yol kat ettiğini söylese de, özrün uzlaşmaya doğru gelen değişiklikler zincirinde sadece bir adım olmasını umduğunu söylüyor.

“Biz biliyoruz ki [less than] Kevin Rudd, 10 yıl sonra Avustralya Parlamentosu’nda özür diledi. Umarız bu, Avustralya’daki Yerli halklara yönelik önemli hükümet eylemlerinin başlangıcıydı ve Aborijinlerin toprak mülkiyetinin tanınmasını, Aborijin kültürünün ve onun Avustralya için değerinin kutlanmaya devam ettiğini görmeye devam ediyoruz” diyor Noyce.

“Umarım özür dileriz [and the film] Bu sadece takip edilecek yasal değişikliklerin bir parçası olacak.”