NASA uzay aracı geçen yaz Venüs’ün yakınına uçtu ve Dünya’nın ikizinden doğal bir radyo sinyali tespit etti. Bu sinyal, sondanın Venüs’ün üst atmosferinden çoktan geçtiğini ve yaklaşık 30 yıldır ilk doğrudan ölçümünü topladığını ortaya koydu.
2018’de başlatılan güneş misyonu, güneşi incelemeyi ve bazı gizemlerini ortaya çıkarmayı hedefliyor. Sonda, yedi yıllık bir süre boyunca Güneş’in atmosferinde seyahat edecek ve yıldızımızın yüzeyine, ondan önceki herhangi bir uzay aracından daha yakın hareket edecek.
Venüs, araştırmanın başarısında etkili oldu. Uzay aracı, sondanın yörüngesini bükmeye ve onu güneşe yaklaştırmaya yardımcı olmak için yerçekimi yardımı adı verilen gezegen etrafında sallanırken Venüs’ün yerçekimini kullanır.
11 Temmuz 2020’de Venüs’e yapılan bu uçuşlardan birinde, araştırma, Venüs’ün üst atmosferinin güneş döngüsünden veya güneşin 11 yıllık faaliyet döngüsünden etkilenen bazı olağandışı değişikliklere uğradığına dair kanıt topladı.
Uzay aracı ayrıca gezegensel komşumuzun beklenmedik bir tarafını gösteren harika bir fotoğraf çekti. Bu, Venüs’ün Parker güneş sondası için üçüncü yerçekimi yardımıydı. Uçuş sırasında, sonda gezegenin yüzeyinden 517 mil (833 kilometre) mesafeye ulaştı.
Parker’ın Venüs hakkında şimdiye kadar topladığı bilgiler, bilim insanlarının neden Dünya’dan farklı olduğunu anlamalarına yardımcı oluyor, ancak gezegenlere genellikle ikizler deniyor.
Her iki gezegen de kayalık ve boyut olarak benzer, ancak Dünya ve Venüs’ün farklı şekilde evrimleşmesine neden olan bir şey oldu. Dünya’nın aksine, Venüs’ün manyetik alanı yoktur. Misafirperver olmayan yüzeyi, kurşunu çözebilen son derece alev geciktirici sıcaklıklara sahiptir.
Venüs’ü uzay aracı kullanarak inceleme girişimleri zordur, çünkü yüzeye inmeye çalışırsa en fazla birkaç saat hayatta kalabilir. Venüs’ü keşfetmek için önceki görevler arasında NASA’nın 1978’den 1992’ye kadar Pioneer Venus Orbiter’ı ve 2005’ten 2014’e kadar Avrupa Uzay Ajansı’nın Venus Express’i yer alıyor ve her ikisi de gezegenin yörüngesinde dolanıyor.
Ancak Venüs’ün neden bu şekilde döndüğünü anlamak, bilim insanlarının neden bazı Dünya benzeri gezegenlerin yaşanabilir görünürken diğerlerinin neden yaşanabilir görünmediğini belirlemelerine yardımcı olabilir.
Venüs’ün üçüncü yolculuğu sırasında, güneş atmosferindeki elektrik ve manyetik alanları ölçen Parker Solar Probe FIELDS cihazı, doğal, düşük frekanslı bir radyo sinyali tespit etti. Bu, alanlardan gelen verilere bir “kaşlarını çattı” olarak göründü.
NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nin baş çalışma yazarı ve araştırma ortağı Glenn Collinson, “Venüs’ten yeni veriler almak beni çok heyecanlandırdı,” dedi. “Venüs’ü şimdi görmek, her şey bu küçük bakışlarla ilgili.”
Gezegene önceki görevlerden gelen verileri inceleyen bir Venüs uzmanı olan Collinson, sinyalin tanıdık olduğunu düşünüyordu. Daha önce, 1995’ten 2003’e kadar Jüpiter ve uydularını inceleyen Galileo yörünge aracı üzerinde çalıştı.
Collinson, uzay aracı Jüpiter’in uydularının iyonosferinden geçerken Galileo verilerinde bu tür bir somurtkanlığın göründüğüne dikkat çekiyor.
Hem Dünya hem de Venüs, atmosferin üst kenarında bir iyonosfer veya elektrik yüklü bir gaz tabakası içerir. Bu plazma, Parker’ın ALANLARI gibi enstrümanlar tarafından alınabilen doğal radyo dalgaları yayar.
Collinson ve meslektaşları, sondanın Temmuz 2020’deki uçuşu sırasında Venüs’ün üst atmosferine dokunduğunu fark ettiler. FIELDS tarafından yakalanan radyo sinyali, araştırmacıların Venüs’ün iyonosferinin yoğunluğunu hesaplamasına yardımcı oldu. Araştırma ekibi bu tür verilere en son eriştiğinde, Pioneer Venus Orbiter tarafından 1992’de toplandı.
O sırada güneş, güneş döngüsü sırasında güneş maksimumuna veya zirve aktivitesine yaklaşıyordu.
Yaklaşık 30 yılın ardından Temmuz ayındaki uçuş sırasında, iyonosferle ilgili veriler, güneşin minimumundan altı ay sonra toplandı.
Verilerin karşılaştırılması, bilim adamlarının uzun zamandır şüphelendiği bir şeyi ortaya çıkardı: Venüs’ün iyonosferi, güneşin güneş döngüsü boyunca güneşin faaliyetine tepki olarak değişir.
Araştırmacılar, pembe iyonosferin minimum güneşte, maksimumda olduğundan çok daha ince olduğunu belirlediler.
Üniversitenin Atmosfer ve Uzay Fiziği Laboratuvarı’nda doktora sonrası araştırmacı olan çalışmanın ortak yazarı Robin Ramstad, “Birden fazla görev aynı sonucu birbiri ardına onayladığında, azaltmanın gerçek olduğuna dair size büyük bir güven veriyor” dedi. Colorado. Boulder bir açıklamada.
Venüs’ün Güneş’in maruz kaldığı değişikliklere nasıl tepki verdiğini anlamak, bilim insanlarının gezegenin nasıl evrimleştiğini keşfetmesine yardımcı olabilir. İyonosfer, enerjisel gazı uzaya sızdırıyor ve bu da atmosferinin zamanla değiştiğini gösteriyor.
Johns Hopkins Uygulamalı Fizik Laboratuvarı’nda Parker Güneş Sondası projesi bilim adamı olan Noor Al-Rawafi, “Venüs’ün yakınına uçmanın amacı, uzay aracını yavaşlatmak, böylece Parker güneş sondası güneşin yakınına dalabilmektir,” dedi. “Ancak bilimsel verileri toplama ve Venüs gibi gizemli bir gezegene benzersiz içgörüler sağlama fırsatını kaçırmayacağız.”
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert