Nisan 20, 2024

PoderyGloria

Podery Gloria'da Türkiye'den ve dünyadan siyaset, iş dünyası

Oryantal ud İran müzik sahnesine geri döndü

Müzisyenler, parçalanmış bir bölgede Arap ve Türk müzik geleneklerine gömülü bir enstrümanla yeniden bağlantı kurarken, oryantal ud, gölgeler içinde on yıllar sonra İran’a geri döner.

Arapçada Ud olarak bilinir ve genellikle Farsçada Barbat olarak adlandırılır, ancak bazıları enstrümanların biraz farklı olduğunu iddia edebilir.

35 yaşındaki ud olan Majid Yahyanegad, “(ud) öğrencilerinin sayısı son on beş yılda çarpıcı bir şekilde arttı; tanınmış bir öğretmenin düzinelerce öğrencisi varken bugün bu öğrenciler 50 civarında olacaktı,” dedi. Tahran’da öğretmen.

İran’ın başkentinde yaşayan 40 yaşındaki müzisyen Noshin Pasdar da aynı yorumu yaptı.

Fars dilinde Honaristan olarak bilinen profesyonel sanat okulundan mezun olduktan sonra “yaklaşık 23 yıl önce” yaylı çalgıyı öğretmeye başladı.

Başdar, “O zamanlar öğrencilerimin çoğu gerçekten yaşlı ve yaşlıydı. Şimdi çok daha gençler” dedi.

“Ud’u sadece Mısır ve Irak’ta çalındığı şekliyle biliyorduk. Türkiye’deki ud hakkında hiçbir şey bilmiyorduk. Ama bugün Suriye, Kuveyt ve Ürdün’de de çalındığını biliyoruz.”

– İnternet arkadaşları –

Yehiani Nejad, genç İranlı ud oyuncularının “Arap ve Türk kültürüyle daha çok ilgilendiklerini … ve Türk, Arap ve İranlı müzisyenlerin internette arkadaş olduklarını” kaydetti.

Parbat yüzyıllardır ortalıkta dolaşıyor ve 10. yüzyılda yazılan “Shahnameh” ten (Krallar Kitabı) bütün bir bölüm alıyor.

İran ve Suriye, udun üretilmesi ve çalınmasının UNESCO’nun “somut olmayan miras” listesine eklenmesi için baskı yapıyor.

Barbat, sitar, taran, dendrit ve kamancha gibi (diğer) telli çalgılara tercih edilerek, İran’ın klasik ve geleneksel repertuarından düştü.

Ancak yirminci yüzyılın ikinci yarısında Mansour Nariman adlı bir adam Honaristan’da ud öğretimini tanıttı ve enstrümanın Farsça dilinde ilk kanıtını yayınladı, Yahya Nejad dikkat çekiyor.

2015 yılında hayatını kaybeden Nariman, Arap udunun İran müzikal terimlerinde bile görünmediği bir dönemde sesinin “sıcaklığına” çekildi.

O sırada herhangi bir öğretmenin yokluğunda, Nariman kendi kendine öğretti ve Mısırlılara mektupların üstünü çizerek onların enstrümanı radyoda çaldığını duydu.

Arap müziğinin en büyük isimlerinden biri olan Mohamed Abdel Wahab’dan yanıt aldı.

– Çöpçatanlık Aracı –

Yıllar sonra Nariman’ın öğrencisi Muhammad Firuzi, Ekim ayında ölen Farsça şarkının tartışmasız maestrosu Muhammed Reza Shajarian ile birkaç parça müzik kaydetti.

Bunlar arasında 1991’de “Aseman-eshgh”, “Aram-e Jan”, 1998 ve “Ghoghaye Eshghbazan” gibi başyapıtlar da vardı.

Pasdar, bir müzisyen cenneti olan Tahran’ın merkezindeki Bahristan Meydanı’nda enstrüman arayışına yol açan müzik öğretmenlerinin kendisine ilk kez ud gösterdiklerini hatırlıyor.

Her ikisi de Mısır’da yapılmış ve yetişmekte olan bir müzisyen için çok hantal sadece iki tane bulduğunu söyledi.

Tahran’da küçük bir stüdyoda ud yapan Fatima Musavi, makineleri çok az zanaatkârın yaptığını ve o gün pahalı olduklarını söylüyor.

2000’li yılların başlarına kadar, çoğu Suriye ve Türkiye’den binlerce udun İran’a ayak bastığı ve fiyatları düşürdüğü zamana kadar işler pek değişmedi.

1997-2005 yılları arasında cumhurbaşkanı olarak görev yapan reformist Muhammed Hatemi’nin kurtuluş zamanıydı.

Şii din adamlarının Kur’an-ı Kerim ve dinî içtihat çalışmalarına öncelik vermesi nedeniyle, İslam Cumhuriyeti’ndeki sanat sahnesi bu dönemden faydalandı.

Udla ilgili bir giriş yazan Hamid Al-Khansari için yay benzeri enstrüman, “yaratıcılığın olanaklarını genişleten” bir “lütuf”.

Lübnanlı Charbel Rouhana, 2016 yılında İranlı Gordon grubuyla Tahran’da sahnede çaldı, ertesi yıl Türkiye’den Yordal Toucan izledi.

Tunuslu Zafer Youssef, koleksiyonuna Farsça şiirleri dahil etti ve uluslararası bir orkestrada yer alan İranlı müzisyenlerle birçok konser verdi.

Orta Doğu’da on yıllarca süren savaş ve çatışmaların eziyet ettiği bir bölgede Yehiani Nejad, müzikal etkileşimin dinler, etnik kökenler ve kültürler arasında dostluk bağlarına yol açacağını umuyor.

Sonuç olarak, bu araç bölge halkları arasında uzlaşmaya yardımcı olabilir.