Nakit ekonomiyi kurtarabilir

Bir enflasyon krizi var ve bazıları merkez bankalarını yanıt olarak modası geçmiş para politikalarına sahip olmakla suçluyor. John Greenwood, parasalcılığın temel ilkelerinden birinin unutulmasının en başta mevcut enflasyonist krize yol açtığını savunuyor.

Birleşik Krallık ekonomisi krizde ve bazı ekonomistler durumu daha da kötüleştirmenin sorumlusu olarak “mevcut ekonomik ortodoksiyi” suçladılar. İngiltere Merkez Bankası’nın faiz oranlarını yükselterek ve böylece borçlanmayı daha pahalı hale getirerek talebi düzenleme girişimlerini, geçmişin başarısız “para” politikalarının bir kalıntısı olarak görüyorlar. Ama bu eleştiri yanlıştır.

Merkez bankalarının faiz oranlarını belirlemesi, sağlam para politikasının yalnızca bir parçasıdır. En önemli kısım, para miktarının büyümesini kontrol etmektir. Bunu, yüksek faiz oranlarının hızlı parasal büyüme ve yüksek enflasyonla (Arjantin ve Türkiye örneğinde olduğu gibi) uyumlu olabildiğini, düşük faiz oranlarının ise yetersiz parasal büyüme ve alt hedef ve hatta Deflasyon ile tutarlı olabileceğini gözlemleyerek görebiliriz (Arjantin ve Türkiye örneğinde olduğu gibi). Arjantin ve Türkiye’de olduğu gibi). Japonya’da son otuz yılın çoğunda).

Okuma önerilir
Ekonomi politikasının asıl sorunu
CharlesGoodhart tarafından

Son on yılda, İngiltere Merkez Bankası -% 2 enflasyon yetkisini gerçekleştirmenin bir politika anahtarı olan – parayı kontrol etmekten kademeli olarak faiz oranlarına ve parasal / finansal koşulların göstergelerine odaklanmaya geçti. Para büyümesini görmezden geldim. Örneğin, Ağustos 2018’den bu yana bankanın üç aylık enflasyon raporunda “para arzı” ifadesi yer almıyor. Sonuç, mevcut çift haneli enflasyona yol açan düzensiz para büyümesi oldu.

Daha spesifik olarak, Birleşik Krallık’taki mevcut enflasyon olayı, doğrudan COVID-19 salgınının başlangıcından bu yana para miktarındaki aşırı büyümeden kaynaklanmıştır. Bu basit ifadeyi doğrulamak için, (1) paranın uygun oranda istikrarlı büyümesinin geçmişte bankanın enflasyon hedefine ulaşmasında anahtar rol oynadığını, (2) fazla parayı hükümet harcamalarından ziyade harcamaların yarattığını ve (3) fazla fonların hacminin, son bir yıl içinde yaratılan enflasyon miktarına tekabül etmesi.

(1) İstikrarlı para büyümesi İngiltere’de işe yarıyor

2008-2009 küresel mali krizinin ardından parasal büyümenin normalleşmesiyle başlayan ve 2020’de pandeminin başlamasından önce sona eren 2012-19 yıllarında, İngiltere Merkez Bankası genel olarak – ortalama olarak – başarı elde etmede başarılı oldu. yüzde 2 enflasyon hedefi yüzde. Bu, enflasyonun 2011’de %5’e yükselmesine ve 2015’te sıfıra düşmesine rağmen oldu.

Bu başarının kaynağı nedir? Bir bütün olarak dönem boyunca, para büyümesi genel olarak yıllık ortalama %4,4’tü. Niceliksel olarak, bu, yıllık ortalama %3,8’lik nominal GSYİH büyümesini finanse ederken, nüfusun elinde bulundurduğu paralardaki yıllık artış için bir miktar marj sağladı. Araştırmalar, para stoklarındaki bu ılımlı artış eğiliminin hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ekonomilerde standart olduğunu ve uygun bir parasal büyüme oranı için herhangi bir plana dahil edilmesi gerektiğini gösteriyor. Yıllık %3,8’lik nominal GSYİH büyümesi, GSYİH deflasyon oranı ile ölçüldüğü üzere, yıllık %2,0 reel GSYİH büyümesi ile %1,8 yıllık fiyat artışları arasında bölündü.

___

Eski Vali Mervyn King’in dediği gibi, “QE, para arzının genişlemesidir, ancak çoğu merkez bankası bunu bu şekilde tanımlama konusunda isteksizdir.”

___

Aceleyle eklemeliyiz ki, bu dönem hiçbir şekilde para politikası için bir model değildi. Para büyümesi başlangıçta (2012’de) çok yavaştı, 2016’da Brexit’in yönlendirdiği bir miktar niceliksel gevşemenin (QE) ardından çok hızlıydı ve 2018-2019’da bir buçuk yıl boyunca çok yavaştı. Ayrıca, 2008’deki konut balonunun patlaması ve 2016’daki Brexit oylamasının ardından döviz kurundaki iki keskin düşüş, enflasyondan tüketici fiyatlarına ithal edilen önemli istatistiksel “gürültü” yarattı.

Bununla birlikte, veriler, para politikalarının – yani geniş para arzının birkaç yıl boyunca istikrarlı bir şekilde büyümesinin – yalnızca orta vadede (yani 3- 5 yıl). Kısacası, paranın istikrarlı büyümesi kısa vadede fiyat istikrarını garanti etmese de, döviz kuru hareketleri veya ticaret haddi şokları fiyatları geçici olarak istikrarsızlaştırabileceğinden, daha uzun vadede fiyat istikrarını sağlamanın en iyi yolu budur. Bu dersi Covid dönemine uygulayarak, Banka 2012-2019’da ortalama olarak yakaladığı parasal büyüme oranlarını sürdürseydi, 2021-22’de enflasyonun büyük bir sorun olacağına inanmak için hiçbir neden yok.

(2) İngiltere Merkez Bankası’nın parasal gevşeme stratejisi fazla para yarattı

Bununla birlikte, Banka, Mart 2020’de Covid devreye girdiğinde, geniş para arzının 2012 ile 2019 arasında geçerli olan yıllık yaklaşık %4,4’lük aynı ortalama büyüme oranında büyümeye devam etmesine izin vermek yerine, başka bir niceliksel genişleme dönemine girişti veya Büyük ölçekli varlık alımları (öncelikle altın kenarlı menkul kıymetler) ve borç verme, birlikte fon büyümesini Şubat 2021’e kadar yıllık yaklaşık %15’e çıkardı.

önerilen teklif
ekonomi önemli
David Friedman ile

Bankanın parayı yarattığını göstermek nispeten kolaydır; Bankanın bu temel hatayı neden yaptığını açıklamak kolay değil.

Bir banka niceliksel kolaylaştırma uyguladığında, sigorta şirketleri, emeklilik fonları ve para yöneticileri gibi banka dışı kurumlardan tahvil satın alır. Alımlar, bankadan satıcıya yapılan ödemelerle eşleştirilir ve böylece banka mevduatları, satın alınan altın banknotların değerine tam olarak eşit bir miktarda artar. Mevduattaki bu artış ekonomideki para miktarını doğrudan artırmaktadır. Başlangıçta bu para, şirket tahvilleri veya hisse senetleri gibi diğer menkul kıymetleri veya ticari mülk veya emtia gibi maddi yatırımları satın almak için kullanılacak ve bu varlıkların fiyatlarını artıracaktır. Daha yüksek varlık fiyatları, işletmeleri ve tüketicileri daha fazla harcamaya teşvik eden bir “servet etkisi” yaratır.

Eski Vali Mervyn King’in dediği gibi, “QE, para arzının genişlemesidir, ancak çoğu merkez bankası bunu bu şekilde tanımlama konusunda isteksizdir.”

Şubat 2020 ile Aralık 2021 arasında parasal genişleme nedeniyle İngiltere Merkez Bankası bilançosundaki banka rezervlerindeki artış 496 milyar sterlin oldu ve bu da fon miktarını 455 milyar sterlin artırdı. Bankacılık sistemindeki bu ekstra para, hükümetin salgın sırasında NHS’yi finanse etmek, izin ödemeleri için veya işletmeleri kredi veya hibelerle desteklemek için büyük borçlanma gereksinimlerini finanse etmesini nispeten kolaylaştırdı. Hazine tarafından ihraç edilen net borç, aynı dönemde 574 milyar sterlin arttı. Aslında, hükümet harcamalarındaki artışın çoğu para “basmak” ile finanse edildi.

___

İngiltere Merkez Bankası – herhangi bir iyi parasal uzmanın tavsiye edeceği gibi – Covid’e yanıt olarak haksız para artışlarından kaçınmış olsaydı, Birleşik Krallık şimdi çift haneli enflasyonla karşı karşıya kalmayacaktı.

___

Vali Andrew Bailey, para arzındaki haksız artıştan pişmanlık duymak şöyle dursun, “büyük bir artışın” yapılacak doğru şey olduğunda ısrar etti.

Banka bunu neden yaptı? Bankanın paranın büyümesine çok az ilgi gösterdiğini zaten biliyoruz. Ancak, QE’nin 2009-12’de enflasyon üretmediği için, Banka personelinin QE’nin bu sefer de enflasyona yol açmayacağını düşündüğünü de tahmin edebiliriz. Ancak gerçek şu ki, ticari bankalar zayıf bilançoları nedeniyle Büyük Mali Kriz sonrasında borç vermiyorlardı ve bu nedenle bankanın devreye girip onların yerine para yaratması gerekiyordu. Bu koşullar Covid sırasında geçerli değildi: bankaların bilançoları sabitlendi ve böylece borç verebiliyorlardı, oysa hükümet programları sübvansiyonlar ve garantiler sunarak bu tür borç vermeyi teşvik ediyordu.

(3) Fazla para İngiltere enflasyonunu açıklıyor

Covid başlangıcından Eylül 2022’ye kadar fon miktarındaki kümülatif artış %27’dir. Üç yıllık reel GSYİH büyümesini finanse etmek için cömert bir yüzde 10 puanı ve nakit bakiyelerine olan talepteki tahmini artışın çıkarılması, 2020’nin başından bu yana fiyat düzeyinde potansiyel olarak %17’lik bir artış elde etmemizi sağlıyor. Aslında, Kasım 2022’ye kadar tüketici fiyat endeksi Şubat 2020’ye kıyasla %16,7 arttı ve bu, para teorisinin öngördüğüyle oldukça uyumlu.

Okuma önerilir
Enflasyon resesyondan daha tehlikeli
tarafından Immunbotler

Covid patlak verdiğinde, başta Japonya, İsviçre ve Çin olmak üzere niceliksel gevşeme veya aşırı para artışıyla yanıt vermeyen bazı merkez bankaları vardı. Kabaca aynı tedarik zinciri sorunları ve enerji fiyatlarındaki artışlarla karşı karşıya kalmalarına rağmen, bu ekonomiler enflasyon oranlarının %3’ün üzerine çıktığını hiç görmediler. İngiltere Merkez Bankası – herhangi bir iyi parasal uzmanın tavsiye edeceği gibi – Covid’e tepki olarak haksız para artışlarından kaçınmış olsaydı, Birleşik Krallık şimdi çift haneli enflasyonla karşı karşıya kalmayacaktı.

Bankanın, %4-6 civarındaki faiz oranlarına ne yaparsa yapsın, para büyümesinin düşük ve istikrarlı kalmasını sağlaması gerekiyor. Bu türden makul bir para politikası, mevcut enflasyon döngüsüne yol açan hataların tekrarlanmasını önleyebilir.