Muhteşem öğretmen, işte bir ay geçirdikten sonra ikinci kez düşünüyor

Tabelasına ne yazacağından emin olamayan ve göreve başlayalı henüz bir ay olan 22 yaşındaki Melville Ortaokulu öğretmeni Charlotte Gilligan, satın aldığı bozuk cetvellere döndü. Bunları satın aldığı pembe bir A3 kağıdına, satın aldığı yapıştırıcıyla yapıştırdı, böylece kendisinin de satın aldığı niteliklerle öğretmenlik yaptığı gerçeğini protesto etti.

Tema açıktı, Gilligan’ın 27 7 ila 8 yaşındaki öğrencilerine verilen eğitimin çoğu cebinden ödeniyordu.

Perşembe günü yaptığı açıklamada, vergi öncesi ücreti 51.358,00 $ olan Gilligan’ın öğrenci kredilerini ve ulusal asgari ücretin yalnızca birkaç dolarını ödemesinin yanı sıra, kariyer hakkında ikinci kez düşündüğünü söyledi.

“Ya kendiniz ödersiniz ya da dönem bütçesinden.”

Devamını oku:
Mayville’deki okulların kapanması konusunda güneybatı Hamilton’daki görüşler bölünmüş durumda
* Southwest Hamilton için mevcut ortaokul ve lisenin yerine yeni bir okul yapılması planlanıyor.
*Covid-19: Hamilton Okulu’nda iki vaka doğrulandı

Daha iyi ücret ve koşullar için greve gidin ve hükümetin son teklifini protesto etmek için Hamilton’daki Garden Place’deki yaklaşık 200 diğer öğretmen ve destek personelinin yanı sıra ülke çapındaki düzinelerce kişiye katılın.

Bunun benzin veya bakkaliye gibi şeylerden vazgeçmek anlamına gelip gelmediği sorulduğunda Gilligan, “Sanırım evet” dedi.

Mesleğe girmeyi ateşle ilgili bir deneyim olarak tanımladı.

“İlk hafta iyiydi çünkü pembe gözlüklerim vardı ama çocuklar ve ben biraz rahatladığımızda bunun ne kadar zor olduğunu anladım… Kesinlikle zor bir iş.

“Dışarı çıkıp sınıfınızı kurmanın ve 27 farklı davranışı yönetmenin ne kadar zor olduğunu deneyimlemeden bilemezsiniz.”

Birçok okulda bulunan, öğrencilerin birçok öğretmenin gözetimi altında daha geniş bir alanda çalışıp öğrendikleri modern öğrenme ortamları, öğretmenlerin daha yüksek gereksinimlere sahip öğrencilerle ilgili yükün daha fazlasını üstlenmesi için de bir nedendir. Üniversiteye birlikte gittiği Beechgrove Ortaokulunda öğretmen olan sınıf arkadaşı Arista De Beer, karşılaştıkları senaryoları anlattı.

“İşbirlikli sınıfta 50 çocuk var. Bunların yaklaşık %25’inin yüksek ihtiyaçları var… Gerçek şu ki, sınıflarımızda yeterli öğretim desteği veya öğretmen yardımcısı yok ve bazı öğrencilerimizin bir öğretmen yardımcısına ihtiyacı var. onları her gün

“bazı [the teacher aides] Sadece öğlen 12’ye kadar çalışıyoruz ve bu nedenle tüm öğleden sonra kalan %75’i dengelemeye ve kalan %25’i yönetmeye çalışmalıyız. Bu kabul edilemez!”

De Beer, öğrenim desteği eksikliğinin doğrudan her öğrenciye hükümet tarafından tahsis edilen fon miktarına nasıl tekabül ettiğini anlatmaya devam etti.

“Bazen yeterli olmuyor. Sabahları bir öğretim asistanım ve öğleden sonra bir öğretim asistanım var çünkü bu, bazı çocuklarımın sahip olduğu fon. bazen orta blok.”

Gilligan, zorluklara rağmen iyimser kaldı. Öğretmenliği daha az önemli ve daha önemli bir iş olarak tanımladı.

“Zor, ama olmak istediğim yerin orası olduğunu biliyorum. Bir fark yaratmak istediğimi biliyorum ve buranın, yaratmak istediğim farkı yaratabileceğim en iyi yerlerden biri olduğunu biliyorum. Çok çalışmam gerekecek.” ”

De Beer’e ailesinin Yeni Zelanda’ya göç ettiğini ve ülkenin geleceğine katkıda bulunma arzusuyla nasıl motive olduğunu anlattı.

“Biz buraya Güney Afrika’dan göç ettik. Bu ülkeyi seviyorum ve gelecek nesilleri bu ülkede yetiştirmek istiyorum.”

Melville Okulu meslektaşı Kara McKenzie, bir ödeme teklifinin güvence altına alınabilmesi durumunda, endişelerine düşman olabilecek ulusal liderliğindeki potansiyel bir hükümete karşı olabileceğini söyledi.

Bence İşçi Partisi, Ulusal Parti, Ulusal Standartlar ve bunun gibi şeylerin pisliğini temizlemek zorunda kaldı ve bu uzun zaman aldı. Yani şimdi yaptığımız tüm bu sıkı çalışma, National’ın tekrar seçilmesinden ve tüm zor işi üstleneceklerinden ya da finansmanı alamayacağız ve onlar gideceklerinden korkuyoruz. finansmanı bizden alın. “