Geçmişte, araştırmacılar insanları bu hayvanları avlamakla, binlerce yıl önce neslinin tükenmesiyle suçladılar. Ancak yeni araştırmalar, iklim değişikliğinin, son Buz Çağı’nın sonunda erken insanlar tarafından avlanmaktan ziyade, tarih öncesi mamutların, mastodonların ve fillerin ölümünün muhtemel nedeni olduğunu gösteriyor.
Araştırmacılar, aşırı küresel iklim değişikliği dalgalarının zamanla mikroorganizmaları aşındırdığını ve sonunda 2 milyon ila yaklaşık 75.000 yıl önce dünyanın farklı yerlerinde çoğunun yok olmasına yol açtığını söyledi.
Uluslararası Paleontologlar Grubu, 60 milyon yıl boyunca meydana gelen ve Kuzey Afrika’da başlayan 185 farklı hortum türünün yükselişini, evrimini ve düşüşünü analiz eden ayrıntılı bir veri seti oluşturdu. Bu filleri ve atalarını takip etmek için araştırmacılar küresel fosil koleksiyonlarını incelediler ve vücut büyüklüğü, kafatası şekli, dişleri ve dişleri gibi özelliklere odaklandılar.
Çalışmanın ortak yazarı Zhang Hanwen, “30 milyon yıl boyunca, hortumun evriminin ilk yarısında, sekiz gruptan sadece ikisi evrimleşti”, diyor Bristol Üniversitesi’nde ortak yazar ve emekli araştırma görevlisi. Yer Bilimleri Yüksekokulu’ndan yapılan açıklamada.
“Bu süre zarfında mikroskobik organizmaların çoğu, bir pug boyutundan bir domuz boyutuna kadar değişen tarif edilemez otoburlardı. Bazı türler bir su aygırı kadar büyüktü, ancak bu soylar evrimsel olarak bodurdu. Ve hepsi biraz benziyordu. filler.”
Her şey 20 milyon yıl önce, Afro-Arap tektonik levhasının göç koridorunun Avrasya kıtasına açılmasıyla değişti. Bu, fillerin ve atalarının önce Avrasya’da, sonra da yeni ortamlarda yaşamalarına izin verdi. Kuzey Amerika, bir zamanlar Asya ve Kuzey Amerika’yı birbirine bağlayan bir kara şeridi olan Beringland Köprüsü’nü geçerek.
Afrika’dan geçiş, filleri habitatlara, iklim değişikliğine ve uyum ihtiyacına maruz bıraktı.
Zhang, “Gelişimsel ilerlemenin bu patlama döneminde oyunun amacı uyum sağlamak ya da ölmekti.” Dedi. “Habitat rahatsızlıkları, sürekli değişen küresel iklimle ilgili olarak acımasızdı ve kullanılmayan hortumlar dışarıda bırakılırken, ölüme terk edilirken sürekli olarak yeni uyarlanabilir çözümleri teşvik ediyor. Tanıdık Buz Devri Amerikan mastodonu da dahil olmak üzere Amerika’daki türlerin.”
Dünya buzul çağlarından geçtiğinde filler uyum sağlamak zorundaydı: Örneğin yünlü mamutların yiyecek bulmak için karın altında sürebilen dev dişleri ve kalın, tüylü bir ceketi vardı.
Juha Saarinen, çalışmanın ortak yazarı ve Helsinki Üniversitesi Yer Bilimleri ve Coğrafya Bölümü’nde doktora sonrası araştırmacı.
Bu olaylardan sonra çeşitlilik başlangıçta artarken, 3 ila 6 milyon yıl önce küresel iklim soğudukça azalmaya başladı.
Saarinen, “Ekolojik olarak en çeşitli probiyotik türler hayatta kaldı ve bunların çoğu, farklı bitki kaynaklarını tüketmeye adapte edilmiş gerçek filler.” Dedi.
Araştırmacılara göre Hortumlar için tükenme zirveleri sırasıyla Afrika, Avrasya ve Amerika’da yaklaşık 2.4 milyon, 160.000 ve 75.000 yıl önce başladı.
Çalışmanın başyazarı Juan Cantalapedra, “Bu yaşların yok oluşların kesin zamanlamasını belirlemediğini, daha ziyade ilgili kıtalardaki kartuşların daha fazla yok olma riskiyle karşı karşıya kaldığı zaman noktalarını gösterdiğini belirtmek önemlidir” dedi. baş araştırmacı. İspanya’daki Alcala Üniversitesi’nden bir açıklamada bulundu.
Bu zamanlar, ilk insanların dallanmaya ve dev otçulları avlamaya başladığı zamana tekabül etmiyor, çünkü bu tür bir ilerlemeden büyük ölçüde önce geliyor.
Zhang, “Bu sonucu beklemiyorduk” dedi. “Büyük av avcılığı yaklaşık 1,5 milyon yıl önce atalarımızın geçim stratejisinin önemli bir parçası haline geldiğinden, verilerimiz eski insanların tarih öncesi filleri ortadan kaldırmadaki rolüyle ilgili son zamanlardaki bazı iddiaları çürütüyor.”
East Tennessee State Üniversitesi’ndeki Gri Fosil sahası ve müzesinde paleontolog ve küratör olan Chris Widga, bu araştırmanın hayvan gruplarının evrimsel tarihini daha uzun zaman dilimlerinde izlemenin ne kadar önemli olduğunu gösterdiğine inanıyor. Widga bu çalışmaya bağlı değildi.
Widja, “Yok oluşları inceleyen bizler, genellikle son belirli türlerin ne zaman ve nerede ortaya çıktığıyla daha fazla ilgileniyoruz.” Dedi. “Bu yuva gruplarından bazılarının nihai olarak yok olmasının önemli olup olmadığını anlamak için, küresel çevre ve iklim değişikliklerine tepki olarak ortaya çıkan ‘arka plan’ yok olma oranları hakkında bir şeyler bilmemiz gerekiyor. Bu makale, boğuk organizmaların buna nasıl tepki verdiğini gösteriyor. büyük ölçekli iklim değişiklikleri ve bunların ekolojik olarak nasıl çeşitlendirilerek Yeni satış noktalarını doldurdukları ve hortumların çevreleri üzerinde büyük bir etkisi olduğu için – bu büyük bir sorun.”
Bu araştırma ayrıca, dünya çapında 2.000’den fazla fosil alanı ile 185 farklı hortum türü tespit edilmiş olsa da, daha fazlasının olabileceğini de gösteriyor.
Widga, “Sanki daha fazla mikroorganizma bulmak ve tanımlamak için daha fazla cesaretlendirmeye ihtiyacımız var” dedi.
Çalışmanın yazarları, hortumlar çok önceden değişen sert iklimleri deneyimledikten sonra, insanlar tarafından kaçak avlanmanın “son çifte tehlike olabileceğini” belirtiyorlar.
Zhang, “Bu, herhangi bir insan katılımını kategorik olarak reddettiğimiz anlamına gelmez.” Dedi. “Bizim senaryomuzda, modern insanlar, kötü niyetli yok olma tehlikeleri arttıktan sonra tüm karaya yerleşti. Türümüz gibi ustaca ve son derece uyarlanabilir bir sosyal yırtıcı, tersine çevirmeyi başarmak için mükemmel bir siyah kuğu olabilir.”
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert