Köleler eski bir dostluğu canlandırmama yardım etti

Her sabah saat 10’da telefon alarmım bana bir çeşit mesaj gönderme zamanının geldiğini hatırlatıyor. En iyi arkadaşlarımdan birinin kölesi ile ilgili bir resim. Bazen bu, tanınmaz bir derinlikte kızartılmış karanlık bir saçmalıktır. Bazen, Pinterest’ten haftanın günü için tasarlanmış, aşırı şekerli, ilham verici bir alıntıdır. Bazen bir bakkalda üzerinde Minion bulunan ve üstüne genel bir doğum günü mesajı yerleştirilmiş bir pastanın resmidir. Şu anda nasıl hissettiğim dışında, seçtiğim şey için hiçbir sebep ya da kafiye yok. Gerçekten komik bir şey istiyor muyum? Konuda olmak istiyor muyum? Yoksa absürt olana yaslanmak mı istiyorum? Neyse ki, her ruh hali ve durum için bir müşteri var.

Bunu neredeyse iki yıldır her gün yapıyorum. Erkek arkadaşım ve ben üniversitede bir buçuk yıl birlikte yaşadık ve sonra amansızca güzel yollarımızı ayırdık. Hayat bizi farklı yönlere götürdü. Her sosyal medya mesajlaşma uygulaması parmaklarımızın ucunda hazır olsa bile, okul, sınavlar ve ortak bir yaşam alanı ortak zemini olmadan bağlantıda kalmak zorlaştı. Sık sık olduğu gibi, birbirimizi hala arkadaş olarak görsek de, birbirimizden uzaklaştık. Hala ara sıra konuşuyoruz ama aynı sıklıkta değil.

2020’nin durgunluğunda, pandemi herkesin bağlantısını sanal alanlara taşınmaya zorlarken, yeniden konuşmaya başlıyoruz. Bir noktada, bir mağaza ekran görüntüsü gördüm Uniqlo’nun Minion Gömleği Instagram hikayesine girin – göğüs bölgesinden göze çarpmayan üç Minyon’un çıktığı parlak sarı bir üst. Ona bir tane alacağımı söyledim ama giymek zorunda kaldı. Kibirimle, herkesin parlak sarı ışıklı figürlerden benim kadar rahatsız olduğunu varsaydım. 2010 yılında piyasaya sürüldü Despicable MeMinyonlar pop kültürü sahnesini alt üst ettiler, her yerde hazır, sonra alaycı ve sonra tekrar sinir bozucu hale geldiler. En azından ben.

Ama benim için sürpriz bir şekilde, arkadaşım Minyonları tarafsız bir şekilde sevdiğini ve çok sevimli olduklarını düşündüğünü söyledi. Ona bu aşka meydan okuyacağımı ve her gün bir üye göndereceğimi söyledim, böylece sonunda bu ifadeyi geri çekecekti.

Ben biraz taahhütte bulunurken geri adım atmayacak türden bir insanım, bu yüzden ertesi sabah telefonumun alarmını kurdum ve çaldığında ona neşeyle Minion’un bir fotoğrafını gönderdim. O zamandan beri durmadım.

Kabul ediyorum, son iki yılda birkaç gün kaçırdım ama bunu her zaman iki gün sonra telafi ederim. Ve bunu her zaman sabah 10’da yapmak için zamanım olmuyor, ama o zamanı bölmek için elimden gelenin en iyisini yapıyorum, böylece şakayı yakalayabilirim. Genellikle, sevimli hayvanların basit resimlerinden, yapımının uzun, karmaşık bölümlerine kadar değişebilen, sözsüz bir resim gönderir. (Bir keresinde bana 2013 yapımı Kurtuluş Türkiye filminin tanıtım afişlerini göndermişti. Özgür kuşlar bir hafta boyunca her gün. Şükran Günü’ne yakın bile değildi.) Bazen bana günüyle ilgili bir güncelleme veriyor ya da yeni bir Pokémon oyununa tatlı yeni başlayanlardan bahsediyor ve sohbeti devam ettiriyoruz. Bazen cevap vermiyor. Ama yine de, tamamen aptalca bir şekilde uzanıp merhaba dediğim günlük bir alan.

Fotoğraf: Petrana Raduloviç / Poligon

Fotoğraf: Petrana Raduloviç / Poligon

Bu küçük sarı yaratıklarla yeniden bağlantı kurduk. Görünen o ki, neredeyse iki yıllık sessizlikten sonra bile hala çok ortak noktamız var. Bu arada animasyon dünyasına girdiğimi bilmiyordu çünkü üniversitede pek izlememiştim. Şimdi bazen Minion resimlerime en sevdiğim anime karakterleriyle cevap veriyor. Minion’a olan aşkını iptal ettirme planım geri tepti. Şimdi bu küçük adamlardan birini gördüğümde garip duygulara kapılıyorum.

Bir yetişkin olarak arkadaş edinmek zordur, ancak eski arkadaşları tutmak daha da zor olabilir. Üniversiteden iş yerinde yetişkinliğe geçiş, genellikle bazı arkadaşların mesafe, farklı ilgi alanları veya sadece hayatın çok farklı yerlerinde olmaları nedeniyle geride bırakılacağı anlamına gelir. Bazen sosyal medya, özellikle korku duyguları korkuya çarptığında, yardımcı olduğu kadar acı verir. Bana onları hatırlatan bir meme veya TikTok bulduğumda kesinlikle ulaştığım insanlar var. Ve bu iletişime rağmen, bir sosyal medya güncellemesini beğenmekten veya yorum yapmaktan daha samimi olmasına rağmen, aynı zamanda dalgalı. bu bir Ah seni düşündüm veya bir Bana bu neşeyi getirdi, bu yüzden paylaşmak istedim.

Ama bu köleler memleri? Oynak, anlamsız ve kasıtlı olarak eksikler. Ama anahtar her gün birini göndermekti ve onu başarılı kılan da buydu. Gerçekten komik bir meme veya video bulmaya öncelik vermediğim için sanal bir sohbet üzerinde daha az baskı var. Arkadaşımın zorunlu soruları veya ezbere geri bildirimleri takip etmesine gerek yok.

Bazen eski arkadaşlarımla tekrar bağlantı kurduğumda gergin oluyorum. Eskiden kim olduğumuza karşı şimdi kim olduğumuz hakkında ne kadar konuşuyorum? Bana nasıl olduğumu sorduklarında dürüst mü oluyorum yoksa bunu başka bir zamana mı saklıyorum? Bir zamanlar tanıdığımız, şu ya da bu nedenle hayatımızdan çıkan insanları kabul ediyor muyuz, yoksa sisin içindeki hayaletler gibi kalmalarına izin mi veriyoruz? Konuşma bittiğinde eski arkadaşlara veda mı etmeliyim, yoksa görüşmeyi geri dönene kadar beklemeye mi alayım, eğer yaparsak? Birine her şey hakkında konuşabildiğimi nasıl söylerim, ama şimdi kendimi söylediğim her kelimeyi düşünürken buluyorum? Şimdi her şeyin farklı olduğunu, ancak bir zamanlar benim için önemli olduklarını ve bu duygunun asla geçmediğini nasıl söyleyebilirim?

Bu durumda, bunlardan herhangi biri yerine Minion memleriyle başladım. Sohbet şöyle göründüğünde, yeniden bağlantı kurmayı ve arkadaşlığı değerli ve ideal kılmak için doğal olarak daha az baskı vardır:

Fotoğraf: Petrana Raduloviç / Poligon

Arkadaşlığımızın bu küçük kişisel hatırlatıcıları, bir sohbet başlatmak için mükemmel bir yol haline geliyor. Memi gönderdikten sonra “Fire Emblem’in yeni fragmanını gördünüz mü?” diye sorabilirim. Ya da “Yarın mülakatım var, bana şans dileyin!” deyin. (Tabii bunu bir dosya takip eder) minyon servet meme.) Her gün erkek arkadaşımı kontrol etmek için belirli bir zamana sahip olmak, sohbetin devam etmesini istiyorsak müsait olduğumuzu kabul ediyor – ama aynı zamanda birimiz hayatla karşı karşıyaysa ya da buna uygun değilse, sert duygular hissetmiyoruz. Önemli olan, birbirimiz için orada olduğumuzu bilmemiz.

Minion Way’in evrensel bir şef olduğuna iyi niyetle kefil olamam. Her arkadaşlık farklı olduğu gibi, herkesin bir Minyon’a karşı hissettikleri de farklıdır. Ancak odak noktasını – kısaca da olsa – yüzeysel bir düzeyde yapmak, önemli olduğunda bağlantı kurmayı kolaylaştırdı. Yeni bir Minions filminin çıkmasıyla, Minyonlar açıkça hiçbir yere gitmiyor ve arkadaşıma göndermeye devam ettiğim memler de öyle. Ona bu hikayeyi de göndereceğim ve muhtemelen buna gülecek. Ve sonra iş e-postalarını yanıtlarken, bulaşıkları yıkarken ve gerçek hayatın monotonluğuyla uğraşırken konuşmamız ters gidebilir. En azından yarın sabaha kadar, özenle yeni bir mem arayıp baştan başladığım zamana kadar.