NASA’nın Temmuz 2016’da Jüpiter’in yörüngesinde dönmeye başlayan Juno görevi, geçtiğimiz günlerde gaz devinin 38. yakın uçuşunu gerçekleştirdi. Misyon, Haziran ayında Jüpiter’in uydusu Ganymede’nin bir uçuşunun eklenmesiyle bu yılın başlarında uzatıldı.
Juno’nun San Antonio’daki Güneybatı Araştırma Enstitüsü’nün baş araştırmacısı Scott Bolton, Cuma günü New Orleans’taki Amerikan Jeofizik Birliği toplantısında bir brifing sırasında, bu uçaklardan gelen veriler ve görüntüler Jüpiter hakkında bildiğimiz her şeyi yeniden yazıyor, dedi.
Orada Bolton, Juno yaz aylarında Ganymede’nin yakınında uçtuğunda yaratılan 50 saniyelik sesi ortaya çıkardı. Ayın ses klibi, gezegenin manyetik alanı tarafından üretilen elektrik ve manyetik radyo dalgaları tarafından oluşturuldu ve uzay aracının bu dalgaları algılamak için tasarlanmış Waves cihazı tarafından alındı. Kulağa 3 boyutlu uzay çağı müziği gibi geliyor.
Bolton, “Bu film müziği, Juno yirmi yıldan uzun bir süredir ilk kez Ganymede’nin yanından geçerken sanki birlikte sürüyormuşsunuz gibi hissetmenizi sağlayacak kadar vahşi” dedi. “Yakından dinlerseniz, Ganymede’nin manyetosferinde farklı bir bölgeye girişi temsil eden kaydın orta noktasındaki yüksek frekansların ani değişimini duyabilirsiniz.”
Juno ekibi, Ganymede uçağından gelen verileri analiz etmeye devam ediyor. O sırada, Juno ay yüzeyinden yaklaşık 645 mil (1.038 kilometre) uzaklıktaydı ve saatte 41.600 mil (saatte 67.000 kilometre) hızla hareket ediyordu.
Waves enstrümanının baş araştırmacılarından William Court, “En yakın yaklaşımdan kısa bir süre sonra frekanstaki değişikliğin Ganymede’de gece tarafından gündüz tarafına geçişten kaynaklanması muhtemeldir” dedi. Iowa’da Iowa. şehir, bir açıklamada.
Ekip ayrıca Jüpiter’in dönen atmosferinin sanatsal görünümlerine benzeyen çarpıcı yeni görüntüler de paylaştı.
Bolton, “Jüpiter’in ne kadar güzel olduğunu görebilirsiniz” dedi. “Gerçekten bir ressamın tablosu. Bu neredeyse bir Van Gogh tablosu gibi. Bu harika girdapları ve farklı renklerde dönen bulutları görüyorsunuz.”
Bu görsel olarak çarpıcı Resimler servis Bilim adamlarının Jüpiter’i ve onun birçok gizemini daha iyi anlamalarına yardımcı olmak. Jüpiter’in kutuplarındaki kasırgaların resimleri, genellikle Dünya’nın okyanuslarını inceleyen Juno’nun ekibiyle çalışan bir bilim adamı olan Lia Siegelman’ın ilgisini çekti. Jüpiter’in atmosferinin dinamikleri ile Dünya okyanuslarındaki girdaplar arasında paralellikler gördü.
San Diego’daki California Üniversitesi’ndeki Scripps Oşinografi Enstitüsü’nde fiziksel bir oşinograf ve doktora sonrası araştırmacı olan Siegelman, yaptığı açıklamada.
Bu, özellikle, akış izleyici olarak hareket eden plankton çiçeklerinin ortaya çıkardığı, Dünya okyanuslarındaki girdapların yüksek çözünürlüklü uydu görüntülerinde belirgindir.
Jüpiter’in manyetik alanının haritalanması
Juno’dan gelen veriler ayrıca bilim adamlarının Büyük Mavi Nokta da dahil olmak üzere Jüpiter’in manyetik alanını haritalamasına yardımcı oluyor. Bu bölge, Jüpiter’in ekvatorunda bulunan manyetik bir anomalidir – ekvatorun güneyinde yüzyıllardır devam eden bir atmosferik fırtına olan Büyük Kırmızı Nokta ile karıştırılmamalıdır.
Juno’nun Jüpiter’e gelişinden bu yana, ekip Jüpiter’in manyetik alanında bir değişiklik gördü. Büyük Mavi Nokta doğuya yaklaşık 2 inç (5,1 cm) hareket eder saniyede ve 350 yıl sonra gezegenin yörüngesinde olacak.
Bu arada, Büyük Kırmızı Nokta batıya doğru ilerliyor ve bitiş çizgisini yaklaşık 4,5 yıl içinde daha hızlı geçecek.
Ancak Büyük Mavi Nokta, Jüpiter’in jet akımları tarafından parçalanarak ona çizgili bir görünüm kazandırıyor. Bu görünür model, bilim adamlarına bu rüzgarların gaz halindeki gezegenin iç kısmına doğru çok daha derinlere uzandığını söyler.
Juno verileriyle oluşturulan Jüpiter’in manyetik alanının haritası, Jüpiter’in içinden manyetik alanı oluşturan gezegenin dinamosunun hareketinin, bir “helyum yağmuru” tabakasının altındaki metalik hidrojenden kaynaklandığını ortaya çıkardı.
Juno ayrıca Jüpiter’in etrafındaki çok zayıf toz halkasına halkanın içinden bakabildi. Bu toz aslında gezegenin iki küçük uydusundan Metis ve Adrastea’dan oluşuyor. Gözlemler, araştırmacıların Perseus takımyıldızının bir bölümünü farklı bir gezegen perspektifinden görmelerini sağladı.
NASA’nın Pasadena, California’daki Jet Propulsion Laboratuvarı’ndaki Juno Stellar Referans Modülü baş araştırmacısı Heidi Becker yaptığı açıklamada, “Yarım milyar mil ötedeki bir uzay aracından bu tanıdık takımyıldızlara bakabilmek inanılmaz” dedi. .
“Ama Dünya’daki kendi arka bahçelerimizden onları takdir ettiğimizde hepsi hemen hemen aynı görünüyor. Ne kadar küçük olduğumuzu ve keşfedilecek ne kadar çok şey kaldığını inanılmaz bir şekilde hatırlatıyor.”
More Stories
Yeni bir okyanus atlası, yapay ışığın geceleri denizleri nasıl kirlettiğini gösteriyor
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, Kayalık Gezegen Oluşumu bölgesinde su buharı tespit etti
Ölü bir balinanın leşiyle beslenen düzinelerce köpekbalığını izleyin: ScienceAlert