Julian Assange destanının beklenmedik sona ermesine ne kadar hassas konuşmalar yol açtı?

Yaklaşık bir buçuk yıl önce, Julian Assange’ın avukatı Virginia’daki federal savcılara beklenmedik bir talepte bulundu: WikiLeaks’in kurucusuna karşı davanın reddedilmesi.

Assange’ın yüz binlerce gizli belge yayınladığı ve ABD hükümetinin iade talebiyle karşı karşıya olan dünyanın en tanınmış tutuklusu olduğu düşünülürse bu cesur bir talepti.

Bu noktada Adalet Bakanlığı, onu yargılanmak üzere Amerika Birleşik Devletleri’ne göndermek için İngiliz mahkemelerinde uzun süreli bir mücadeleye girişti.

Ancak konuya aşina birisinin aktardığı bu talep, Çarşamba günü hayal bile edilemeyecek bir ana yol açan tohumlar oldu: Assange, Batı Pasifik’teki ücra bir adadaki ABD sarayından çıkıp, kendi içinde sıkışıp kaldıktan sonra eve doğru yolculuğuna başlıyor. -On iki yıl hapis cezası ve sürgün cezası.

“Özgür bir adam olmak nasıl bir duygu Bay Assange?” birisi bağırdı.

Gülümsedi, başını salladı ve yürümeye devam etti. Onu Avustralya’ya götürmek için başka bir uçağa yetişmesi gerekiyordu.

Savunma anlaşması, ifade özgürlüğü savunucusunun yargılanacağına dair hiçbir garanti vermeyen hantal bir iade sürecinin arka planında açıklandı ve ABD’li yetkililer, onun halihazırda bir İngiliz hapishanesinde beş yıldan fazla zaman geçirdiğini kabul etti. .

Sonunda, ayrım noktalarını çözmek için bir dizi öneri ve karşı teklifte bulunuldu: Adalet Bakanlığı’nın bir suçu kabul etme arzusu ve Assange’ın kıta Amerika Birleşik Devletleri’ne ayak basmayı reddetmesi, çok sayıda potansiyel felaket senaryosu tasavvur ediyordu. kendisi için.

Anlaşma aynı zamanda, bir yargıcın anlaşmayı son dakikada reddetmesi ihtimaline karşı Assange’ın Avustralya’daki özgürlüğünü güvence altına alacak emniyet valflerini de içeriyordu.

Bu rapor, müzakerelere ve genel olarak davaya aşina olan ve The Associated Press’e anonimlik şartıyla süreci tartışmak üzere konuşan kişilerle yapılan röportajların yanı sıra mahkeme kayıtlarının incelenmesine dayanmaktadır.

Assange’ın Kuzey Mariana Adaları’nın başkenti Saipan’da beklenmedik bir yerde serbest bırakılması, üç başkanlık yönetimini ve birçok kıtayı kapsayan tartışmalı bir hukuk destanını sona erdirdi.

Beş yıl önce bu hayal bile edilemezdi. İşte o zaman, İngiliz yetkililer sakallı ve çığlık atan Assange’ı, önceki yedi yıldır saklandığı Ekvador büyükelçiliğinden sürüklediğinde Adalet Bakanlığı suçlamaları açıkladı.

Assange, 2012 yılında kefaletle serbest bırakıldıktan sonra İsveç’e sığınmıştı; cinsel saldırı soruşturması nedeniyle İsveç’e iade edilme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştı ancak bu durum daha sonra düşürülmüştü.

WikiLeaks’in yüzbinlerce savaş kayıtlarını ve ABD’li savcıların Ordu istihbarat analisti Chelsea Manning ile yasadışı yollardan elde etmek için komplo kurduğunu söyledikleri diplomatik yazışmaları alması ve yayınlamasıyla bağlantılı olarak tutuklanıp ABD’ye iade edilme korkusuyla orada kaldı.

İddianamenin hazırlandığı dönemde Assange belki de en çok WikiLeaks’in 2016 ABD başkanlık seçimlerine karışmasıyla tanınıyordu. Gizli site, yetkililerin söylediğine göre Rus askeri istihbarat memurları tarafından çalınan, Demokrat başkan adayı Hillary Clinton hakkında zarar verici e-postaların bir kısmını yayınlamıştı. Moskova’nın seçimlere açıkça müdahalesi.

Bu sızıntılar, Trump’ın seçim kampanyası sırasında unutulmaz bir açıklama yapmasına neden oldu: “WikiLeaks, WikiLeaks’i seviyorum.”

Adalet Bakanlığı’nın içindeki görüş, Trump’ın yakında öncülük edeceği görüşten farklıydı. 2017’de Başsavcı Jeff Sessions, gizli bilgilerin sızmasına yönelik baskıların ortasında Assange’ın tutuklanmasının bir öncelik olduğunu söyledi.

Söz konusu suç seçime müdahale değil, yıllar öncesine dayanan diplomatik telgraflardı.

Obama yönetimi, Assange’ı suçlamayı kapsamlı bir şekilde tartıştı, ancak kısmen bunun basına yönelik bir saldırı olarak görülebileceği endişesi nedeniyle onu – ulusal savunma bilgilerinin yanlış kullanılmasını suç sayan – Casusluk Yasası kapsamında suçlamaya devam etmedi.

Ancak Trump yönetiminin Adalet Bakanlığı farklı bir yol izledi. Bir ceza davasının varlığı 2018 yılında kayıt hatası nedeniyle yanlışlıkla ortaya çıktı.

Aylar sonra açığa çıkan ilk dar kapsamlı suçlama, onu Manning’in gizli bilgisayar ağlarına üst düzey erişim sağlayan bir şifreyi kırmak için komplo kurmakla suçlayan bir bilgisayar korsanlığı suçlamasıydı.

Birkaç hafta içinde yönetim, onu gizli kayıtları elde edip yayarak Casusluk Yasasını ihlal etmekle suçlayan 17 suçlamayı daha açıkladı.

Savcılar, kendisinin bilgisayar ağlarından gizli bilgiler elde etmesini isteyerek ve ABD askeri kuvvetlerine bilgi sağlayan kaynakların düzeltilmemiş isimleri de dahil olmak üzere sırları ayrım gözetmeden yayınlayarak çizgiyi aştığını söylüyor.

Assange’ın destekçileri, tıpkı gazetecilerin görevlendirildiği gibi, onun Amerika’nın dış savaşlarındaki askeri suiistimalleri açığa çıkararak paha biçilmez bir kamu hizmeti sağladığını yıllardır iddia ediyor.

Dava hukuki açıdan kolay değildi. Aynı zamanda lojistik komplikasyonları da vardı.

Assange, Londra’daki Belmarsh Hapishanesinde tutulurken, Adalet Bakanlığı aralıklı olarak onun iadesini sağlamaya çalıştı; bu, Assange ile birlikte, Assange’ın sağladığı korumalara başvurarak kendisini savunmaya çalışabileceğine dair güvence arayan yargıçların da dahil olduğu çok adımlı bir süreçti. Amerika’da İlk Değişiklik’in tadını çıkarın.

Assange’ın transfer olasılığı belirsizken ekibi, basına daha yakın olan başsavcı Merrick Garland’ın varlığını davada bir çözüme ulaşmaya çalışmak için potansiyel bir fırsat olarak gördü.

Yaklaşık bir buçuk yıl önce, iki taraf arasındaki ilk önemli temaslarda Assange’ın avukatlarından biri, iddianamenin reddedilmesi amacıyla Virginia Adalet Bakanlığı’ndaki savcılar önünde bir sunum yapmıştı.

Savcılar dinlediler ve fikir işe yaramasa da aylar sonra karşı bir teklifle geri geldiler: Assange suçunu kabul etmeyi düşünür müydü?

Assange’ın ekibi bu olasılığı araştırmaya açık olduğunu söyledi ancak çözümün neleri içermesi gerektiğine dair iki çizgi çizdi.

Kendisi ve destekçilerinin Amerikan hükümetinin kendisine neler yapabileceği konusunda paylaştığı endişeler göz önüne alındığında, hapiste daha fazla kalmayı kabul etmeyeceğini ve Amerikan topraklarına ayak basmayacağını söyledi.

Assange’ın avukatları, federal mahkeme kurallarına göre Assange’ın Amerika’ya seyahat etmesine gerek kalmadan uzaktan dava açılabilecek kabahatin suçunu kabul etme fikrini öne sürdü.

Her iki tarafın da topyekün çaba gösterdiğini söyleyen bir kişi, bu fikir hayata geçemeyince, iki tarafın da WikiLeaks’in ağır bir suçu kabul eden bir örgüt olarak ve Assange’ın da kabahati kabul eden bir örgüt olarak olasılığını tartıştığını söyledi. “Anlaşmaya varmak.”

Müzakereler büyük ölçüde davanın iddia edildiği Virginia’nın Doğu Bölgesi’ndeki savcılarla gerçekleştirildi, ancak son aylarda Adalet Bakanlığı’ndaki ulusal güvenlik yetkilileriyle de müzakereler yürütüldü.

Assange’ın ceza gerektiren bir suçu kabul etmesini isteyen bakanlık yetkilileri, anlaşmanın 50 eyalet dışında yapılabileceği, ek hapis cezasının önlenebileceği ve bu kişinin Britanya’daki gözaltından serbest bırakılabileceği bir konsepti öne sürerek, sonuçta onun temel taleplerine saygı duyduklarının sinyalini verdiler. söz konusu.

Bu kişi, “Bu kavram daha sonra birkaç hafta boyunca ciddi tartışmalara yol açtı” diye ekledi.

Bu kriterlere uyan sınırlı sayıda yer vardı – Guam da onlardan biri – ancak Saipan seçildi.

“Adalet Bakanlığı, Amerika Birleşik Devletleri’nin çıkarlarına en uygun karara ulaşabileceğine inandığında savunma konuları hakkında bir karara varır.

Garland, perşembe günü ilgisiz bir basın toplantısında, yönetimin bu davaya neden karar verdiği sorulduğunda, “Biz de burada bunu yaptık” dedi.

Adalet Bakanlığı’nın görüşüne göre, yüksek güvenlikli bir İngiliz hapishanesinde geçirdiği beş yıl, ABD’de alabileceği cezaya eşit ve belki de daha uzundu.

Bu arada teslimat süreci gergin ve yavaş ilerliyordu.

Mart ayında bir İngiliz mahkemesi, ABD yetkilileri onun ölüm cezasına çarptırılmayacağını ve herhangi bir Amerikan vatandaşının kullanacağı ifade özgürlüğü savunmasının aynısını kullanabileceğini garanti etmedikçe Assange’ın iade edilemeyeceğine hükmetti.

Amerika Birleşik Devletleri bu garantileri sağladı.

Ancak Assange’ın avukatları yalnızca onun ölüm cezasıyla karşı karşıya kalmayacağı konusunda hemfikirdi ve Assange’ın Birinci Değişiklik’e “dile getirebileceği ve güvenmeye çalışabileceği” yönündeki iddiaların, hak ettiği korumaları karşılamadığını söyledi.

Geçen ay mahkeme, yargıçların ABD’nin “son derece yetersiz” güvenceler sağladığını söylemesinin ardından iade kararına itiraz edebileceğine karar vermişti.

Daha da önemlisi, savunma anlaşması, hakimin bunu kabul etmemesi durumunda ortaya çıkabilecek bir dizi beklenmedik durumu içeriyordu.

Bu, Assange’ın anlaşmadan çekilmesine ve Avustralya’ya dönmesine izin veren bir koşulu da içeriyordu; çünkü iki tarafın da aynı sonuca ulaşmak için yeni bir sonuç müzakere etmeye çalışmak için yalnızca sınırlı bir fırsatı vardı. Hakimin onu tutuklamakta ısrar etmesi halinde Adalet Bakanlığı Saipan’ın suçlamasını reddetmeyi kabul etti.

Konuyu bilen kaynaklardan biri, perde arkasında Avustralyalı yetkililerin onun serbest bırakılması için baskı yaptığını ve hükümetin Nisan ayında Adalet Bakanlığı’ndan davayı sona erdirmek için bir savunma anlaşması yapmasını istediğini söyledi.

ABD Başkanı Joe Biden o ay gazetecilere, yönetiminin davayı düşürmeyi “düşündüğünü” söyledi. Bir Beyaz Saray yetkilisi bu hafta Beyaz Saray’ın savunma anlaşmasıyla hiçbir ilgisinin olmadığını söyledi.

Londra’daki Yüksek Mahkeme’ye göre, ABD ile anlaşma 19 Haziran’da varıldı ve bu, Assange’ın serbest bırakılmasına yol açan perde arkası eylemlerden biri.

Aynı gün eşi Stella Assange, Belmarsh Hapishanesi’nin önünde kamera karşısına geçerek kocasının çetin sınavının yakında sona ermesini beklediğini söylediği bir video kaydetti.

Artık hayatımızın bu döneminin sona erdiğine eminim” dedi.

Video, yaklaşık bir hafta sonra Assange’ın Saipan’a giderken yayında olduğu ve savunma anlaşmasıyla ilgili haberlerin çıktığı zamana kadar yayınlanmadı.

WikiLeaks’in genel yayın yönetmeni Kristen Hrafnsson aynı videoda “Bunu görüyorsanız bu onun iktidardan çıktığı anlamına gelir” dedi.

Çarşamba sabahı, Amerika Birleşik Devletleri ile Japonya arasındaki II. Dünya Savaşı’na sahne olan ve son zamanlarda yemyeşil golf sahalarıyla bir dalış noktası olan rustik bir Pasifik adası olan Saipan, sansasyonel bir vakanın tarihi bir sonucunun beklenmeyen yeri haline geldi.

Assange, Londra’dan Bangkok’a ve son varış noktasına kadar uzanan maraton uçuşunun ardından Çarşamba sabahı adanın Büyük Federal Mahkemesi’ne ulaştı.

Dört yıl önce açılan bina, yüksek sütunlara ve muhteşem sahil manzaralarına sahiptir.

Beyaz saçlı Assange, mahkeme salonuna koyu renk bir takım elbise ve boynundan gevşetilmiş altın renkli bir kravatla girdi.

Mahkeme salonunda rahat görünüyordu, gözlük takıyor, belgeleri inceliyor ve ara sıra şakalar yapıyordu.

Hakim kendisine suç duyurusunun şartlarından memnun olup olmadığını sorduğunda “Sonuca bağlı olabilir” cevabı mahkeme salonunda kahkahalara yol açtı.

İtirafın ardından yargıç onu “özgür bir adam” ilan etti ve Assange, Avustralya’ya doğru yola çıktı ve orada eşi ve babası John Shipton ile tanıştı. Kendisi o hafta Australian Broadcasting Corporation’a “konser vermenin iyi bir ifade olduğunu” söyledi. İnsanın hissettiği mutluluktan.”

Oğlunun artık “kumsalda bir aşağı bir yukarı yürüyebileceğini ve kışın, o güzel soğuğu ayak parmaklarında kumu hissedebileceğini ve sabırlı olmayı ve birkaç dakika çocuklarınızla oynamayı öğrenebileceğini” söyledi. saat.” Sıradan yaşamın tüm harika güzelliği.

Assange’ın Avustralya’daki geleceği hala belli. Perşembe günü düzenlediği basın toplantısında eşinin genç yaşta eğlenmeyi sabırsızlıkla beklediğini belirtmesi üzerine medyadan uzak durdu.

“Julian her gün okyanusta yüzmeyi, gerçek bir yatakta uyumayı, gerçek yiyeceklerin tadına bakmayı ve özgürlüğünün tadını çıkarmayı planlıyor” dedi.