İtalya’ya gidemez misin? İşte Venedik Mimarlık Bienali’nde görebileceğiniz sanal sergiler

Bunu okuyorsanız, yakın zamanda Venedik’i ziyaret etmemeniz için iyi bir şans var. Ama sorun değil, ben de değilim. Bir yıl geciken 2021 Venedik Mimarlık Bienali’nin Mayıs ayı sonlarında çok daha küçük kalabalıklarla başladığını duymuş olabilirsiniz – muhtemelen Aperol’ün faturası normalden çok daha küçük. Bienal Küratörü Hashem Sarkis’in bir soru etrafında döndüğünü de duymuşsunuzdur: Birlikte nasıl yaşayacağız? COVID-19 pandemisi deneyimi ve beraberinde getirdiği kültürel üretimdeki duraklama tepkileri renklendirdi. Giardini’deki ulusal pavyonlar ve Arsenale’deki bağımsız ekipler de dahil olmak üzere birçok katılımcı, izleyicilerin projelerine uzaktan, çevrimiçi veya başka bir şekilde katılmaları için yollar üretti. Bu yönüyle 17. Uluslararası Mimarlık Bienali, mesajlarında olduğu kadar medyasında da öncekilerden farklılaşıyor.

Burada, BİR Venedik’te ne yapıldığına dair hiçbir bilgi sahibi olmadan zevk alınabilecek ve deneyimlenebilecek projeleri özetleyin:

Keşfetmek

Bienalin en başarılı sanal performanslarından bazıları, hala fiziksel nesnelere odaklanan sergi endüstrisinin doğasını sorgulayanlar. Yığının tepesinde Polonya pavyonu var. cennette ızdırapBir Orta Avrupa ülkesinde kırsal tasarım okuyor. Galerinin web sitesi keyifli ve gezinmesi kolay bir panoramaya sahip ve aslında eserler (kilise kuleleri, ahırlar, banklar), topluluk noktaları (uzun süredir devam eden sosyal kulüpler) ve uğursuz geliştirme uygulamaları hakkında açıklamalarla dolu derlenmiş bir roman. (“feodal” şehircilik). Birkaç Kuzey Avrupa tasarım ofisinden gelen teklifler – Wroclaw’daki pavyonun sponsorluğunu yapan mimarlık ofisi PROLOG tarafından seçildi – gelecekteki köy yaşamına dair hicivli vizyonlar sunuyor. Metin zaman zaman biraz özensiz, ancak denge etkileşim ve basitlik arasında, başkalarının izlemesi için bir örnek sunuyor.

Aynı şekilde etkili İnsan sonrası katalog, İngiliz tasarımcılar Parsons ve Charlesworth tarafından Bienal’in merkez galerisinden bir yerleştirme, kasvetli ve ironik bir dizi “bugünün göçebe girişimcisi için insani geliştirici ürünler” sunuyor. Projenin mikro sitesi, dijital pazarlanabilirlik için kullanıcı taşınabilirliğini geliştirmek (ClickBaitWear LED takımı), kişisel bakımı geliştirmek (mikro dozlama kitleri ve probiyotikler), performansı artırmak (beyin ince ayarları) için hayali ürünler ve gelecek vaat eden geliştirmelerle “başa çıkmanıza” olanak tanır – her şey pervasız serbest çevirmen kalabalığın peşinde gerekebilir. dizin Önceden var olan bir Bienaldi, ancak site canlı ve en önemlisi kullanımı eğlenceli geliyor.

okuyor

Mimarlık Bienali’ne yönelik önceki bir eleştiri, örneğin sergi formatından ziyade, genellikle bir kitap formatı izlemeleriydi – bu tür her etkinliğe katılan katalogların aşırı üretiminin desteklediği bir izlenim. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu aynı editoryal önyargı, bu yılki varsayımsal gösterilerin çoğundan geçiyor. Örneğin, Türk pavyonu Ölçek Olarak Mimarlık Küratör Niran Turan’ın bana söylediğine göre, “çıkarma, bakım, lojistik ve inşaat protokollerini” normalleştirmede mimarlığın rolünü eleştiren makaleler, röportajlar ve diğer “belgeleri” topluyor. Organizatörler, Bienal boyunca yayınlamaya devam etmeyi planlayarak, Nisan 2020’de Turan Körfezi Bölgesi’ndeki tasarım pratiği NEMESTUDIO’dan farklı formatta ve dijital görüntüler de dahil olmak üzere materyal toplamaya başladı. Turan, “Bu uzun süreli yayın, açılışta yayınlanan tipik sergi kataloğuna göre daha yavaş bir tempoya sahip” dedi. “İnsanlar projeye farklı giriş noktalarında ve farklı hızlarda dahil oluyor.”

açıkRus Pavyonu Projesi, Türkiye Pavyonu’ndan iki ay önce yayınlandı. Şubat 2020’de küratör Ippolito Pestelini Laparelli, o zamandan beri filozof Timothy Morton ve Tasarım Küratörü gibi kişilerin metinlerini yayınlayan başyazıda “kültür kurumlarının… kamusal rolünü” araştırmak için bir editoryal platform başlattı. Paula Antonelli. Pistellini Laparelli anlattı BİR. “Geçtiğimiz aylarda deneyimlediğimiz bulimik buliminin aksine, müdahaleci olmayan ve kesin bir stratejiydi.” Web sitesi tasarımı daha az inceliklidir, ancak temiz ve renkli olmasına rağmen, uzun süreli göz atmayı biraz can sıkıcı hale getiren açılır pencerelerle aşırı yüklenmiştir.

Finlandiya Pavyonu kapsam olarak daha sınırlıdır, ancak yine de internette görülmeye değer yeni standartlarPrefabrik Ahşap Ev Şirketi’nin tarihini ve mirasını araştıran. Vaka çalışmaları ve bazı kısa hikayeler, yüksek kaliteli sürdürülebilir toplu konut için önemli bir model sunuyor.

İzlemek

Film, galeri duvarından web tarayıcısına kolayca çevrilen başka bir ortamdır ve pavyonun bir dizi dijital ekranı için gereklidir. Alman Pavyonu Yardımcı Küratörü Nicholas Hirsch, “Çizimler, modeller veya fotoğraflar gibi geleneksel mimari medyanın aksine, filmlerin sizi belirli bir anlatıya çekmek için benzersiz bir potansiyele sahip olduğuna inanıyoruz” dedi. sergi Proje senaryosu, insanlığın “büyük krizlerde ustalaşmış” olacağı 2038 yılında geçen kurgusal bir belgeselin merkezinde yer alıyor. Alman Pavyonu’nun web sitesinde görüntülenebilir veya fiziksel pavyonunun duvarlarına damgalanmış sanal gerçeklik simgeleri aracılığıyla erişilebilir, 2038 Konsept olarak zengin ve çok yüksek üretim değerlerine sahip ancak parçalı ve abartılı sunumundan muzdarip.

Biz kimiz? Hollanda pavyonunda, Sarkis’in yönelimindeki ‘biz’i eleştirel bir şekilde yorumlamaya çalışır, kendi örtük grubunu daha çoğulcu bir insanlık anlayışına ve onun diğer türlerle olan mekansal etkileşimlerine yatırır. Küratör Francian van Westerenen için sergi, “sizinle diğeriniz arasındaki, sizinle çevrenizdeki dünya arasındaki ilişkileri ve bu ilişkileri yaratmak için neyin gerekli olduğunu, yani polifoni ve çoğulculuğu görmek için bir mercek sunuyor.” Diğer bazılarında olduğu gibi, aşırı UX tasarımı bazen araya giriyor, ancak videolar, özellikle Afaina de Jong videoları Cruzcad Vakit ayırmaya değer bir film.

Dinle

Sesin mekansal deneyimleri şekillendirmede ne kadar etkili olduğu düşünüldüğünde, Bienal için üretilen film müziği hayal kırıklığı yaratacak kadar azdı. Tek istisna olarak görünen Katalan Pavyonu projesi hava / şarkı / dikkattarafından yaptırılan Barselona hava kirliliği çalışması Yeni EP Elektronik müzisyen John Talbot. Şarkıcı Maria Arnall’ın vokalleriyle kayıt, konunun önerebileceğinden daha az heyecan verici, hatta sallanmaya yakın. Bu, Wing’in “çok sesli şarkıyı” aktif bir parça “Soru” olarak nitelendiren kendi tanımına uyuyor gibi görünüyor.[ing] Hava kime aittir ve korunmasından kim sorumludur?

Posta

Sanal tüfeğe ilginç bir analog yaklaşım, Justinien Tribillon’dan geliyor. Borderland’e hoş geldiniz Trebillon, Bienal’in ana sergisindeki yerleştirmenin “bitkilerin göçünü, melezleşmelerini, adapte olmalarını ve dirençlerini kutlamak” olduğunu söylüyor. Web siteleri çok basit, tek bir makaleden ve yeterince garip bir şekilde bir sipariş formundan oluşuyor: Web ziyaretçileri, kurulumun bir parçasını – 120 monokrom A2 fabrikasından oluşan – daha fazla parçaya ayrılacak şekilde sipariş edebilirler. Tribillon tarafından 1700’den fazla kartpostal ve Bienal Kasım’da sona erdiğinde postayla gönderildi. Becerikli olmaktan çok uzak olan Tribellon, projeyi bir bütün olarak genel modelin bir eleştirisi olarak görüyor. “Bence bu tür etkinliklere katılan veya katılan kişi ve kuruluşlar, mevcut biçimleriyle: sosyal, entelektüel ve çevresel olarak sürdürülebilir olmadıklarının tamamen farkındayız” dedi. BİR. Bienal’in yarattığı muazzam enerjiyi uzayda ve zamanda genişleten yeni formlar, yeni jestler nasıl icat edebiliriz, ancak bu, Venedik’te üç gün boyunca bir uçağa binip dünyanın yarısını gezmemizi gerektirmez mi?”

Tribellon’un soruşturması zamanında ve memnuniyetle karşılandı. Zoom ve Teams sıradaki kişi gibi bıkmış olsa da sergiler, etkinlikler ve diğer kültürel formatlar için çevrimiçi deneyimleri merkezileştirme çabası pandemiye gümüş bir astar oldu. Geçen yıl, büyük tasarımcılar enerjilerini, bazıları fiziksel sergilerdekiler kadar ödüllendirici olan uzak dijital deneyimlere harcadılar. Takımadalar: Çoklu Evren Konferansı Mimarileri örneklerinden biridir. Bunu gerçekleştirmek bir salgın olmamalı ve birçok sanal platformun IRL deneyimlerini taklit etmeye devam ettiğini hissetsem de, bu yılki etkinlik tutumlarda bir değişikliği ima etti. Nicholas Hirsch bunu çok iyi özetledi: “Venedik Bienali gerçekten mimarlık için en önemli platformsa, erişim ve temsil biçimlerine ve bununla birlikte mimarlığın kendisinin rolüne meydan okumalıdır.”