İran’ın son protestolarının önceki protestolardan 3 farkı var

Fikir: İran bir kez daha siyasi kargaşa ve sivil kargaşanın ortasında. 22 yaşındaki Mahsa Amini’nin ölümüyle patlak veren son protestolar, ahlak polisi tarafından tutuklanmasının ardından geldi. çoğu başka protestolar son yıllarda iran’da yaşanan olay.

Peki, bu son gösteri turundaki yenilikler neler? İşte bu protestoların farklılaştığı üç ana yol.

1. Bu protestolara halk desteği daha yüksek ve daha yaygın görünüyor

Son gösterilerin merkezinde, kıyafet ve davranış konusunda katı kurallar uygulamakla görevli İran ahlak polisi bulunuyor.

Devamını oku:
* Christchurch’teki İran toplumu göstericilerle dayanışma içinde
* Muhalefet, İranlı kadınların Mahsa Amini’nin ölümünü kınamak için kurşunlara meydan okuduğunu söyledi
* İran, Mohasa Amini protestocularını huzursuzluk konusunda uyardı ve karşı gösteriler düzenliyor

Ahlak Polisi bu ayın başlarında Mahsa Amini’yi gevşek başörtüsünü taktığını söyleyerek tutukladı. Daha sonra öldü. Onun ailesi Söylemek Dayak yedim (hükümet ve polis tarafından reddedilen bir iddia).

Ne olursa olsun, Amini’nin davası, protestocuların kadınlara ne giyeceklerini seçme hakkının verilmesini talep etmesiyle, ahlak polisinin davranışına karşı kamuoyunda öfkenin artmasına yol açtı.

Hükümetin insanların kişisel kararlarına bu kadar çok müdahalede bulunmasının hissedilen öfkesi, mevcut protestolarda uygun bir platform buldu.

1980’lerin başlarından itibaren, yönetici din adamlarının muhalif grupları ortadan kaldırarak güçlerini pekiştirdiği dönemden itibaren toplumsal örgütlenme ve yaşam tarzına ilişkin katı kurallar siyasetlerinin özünü oluşturmuştur.

Vatandaşlarının özel hayatlarına devlet müdahalesi daha yaygın, kapsamlı ve katıydı. Örneğin evler arandı. VCR’ler Ve uydu antenleri.

Zamanla, bu kısıtlamalar (bir dereceye kadar) gevşetildi. Bununla birlikte, kurallar kadınlar için oldukça ayrımcı olmaya devam etmektedir. Hükümet emirleri ve yasakları hala sıkı bir şekilde uygulanmaktadır. İran hükümeti bunu yapmaya devam ediyor. Kadınların temel haklarından yoksun bırakılması; Başörtüsü ve kadın elbisesi tartışması bunun tezahürlerinden sadece biri.

Bu düzenlemeler, küçük düşürücü ve alçaltıcı olmasının yanı sıra, din adamlarıyla aynı fikirde olmayan çok sayıda kadın için günlük yaşamı oldukça zorlaştırmaktadır.

Bugün İran’da yönetici din adamları tarafından bir şekilde en az bir kez taciz edilmemiş bir insan bulmak zor.

Bu nedenle İran’da önceki gösterilere kıyasla mevcut protestolara destek verenlerin sayısının yüksek ve yaygın olduğu görülüyor. Büyük ve küçük şehirlerde, zengin ve fakir mahallelerde protestolar düzenleniyor.

2. Kadınların önderlik ettiği son protestolar

İran’daki önceki protestolardan farklı olarak, Kadınlar gösterilerin ön saflarında.

Kadın hakları bu protestoların merkezinde yer alırken, önceki protestolar daha geniş ekonomik veya politik konulara odaklanmıştı.

Hükümetin vatandaşların – özellikle kadın vatandaşların – hayatlarına müdahalesi bu seferki gösterilerin kaynağı. Bugüne kadar hükümetin politikalarını pek çok kişiye inandırıcı bir şekilde anlatması zor oldu.

3. Bu gösteriler sırasında gösterilen cesaretin eşi benzeri yok

İran’daki tüm protestolar muazzam bir kişisel riskle karşı karşıya. Ancak bu yeni protestocular bazı olağanüstü cesur şeyler yaptılar. Protestocuların gösterdiği cesaret emsalsizdir.

Bazı kadınlar başörtülerini sokakta çıkardı veya ateşe verdiler. Bazıları saçlarını herkesin içinde kestirdi.

Birkaç video, çevik kuvvet polisinin kalabalığı, hatta bazen protestocuları dağıtmakta başarısız olduğunu gösteriyor. polisi geri it.

Gösterilerin boyutu ve öfke derecesi Bu protestocular arasında ikincisi sıra dışı.

Bu protestolar kalıcı bir değişim getirecek mi?

Söylemek için çok erken. İranlı liderler, halkın taleplerine boyun eğmekle ilgilenmediklerini defalarca gösterdiler.

İran liderliği, protestocuları yatıştırmanın daha fazla talepleri teşvik edeceğinden ve onların düşüşüne yol açabileceğinden korkabilir.

Ve son zamanlardaki gösteriler yaygın olmakla birlikte, dağınık haldeler.

Farklı şehirlerde gerçekleşen çeşitli gösterilerin tek bir birleşik hareket etrafında birleşebileceğinin garantisi yok.

Gösteriler, tutarlı bir liderliğin ve herhangi bir sistematik örgütlenmenin yokluğu tarafından da engelleniyor.

Bu gösterilerin önemli bir değişikliğe yol açıp açmadığı, şüphesiz İran’ın yönetici din adamlarının pahasına gerçekleşti.

Bu maliyetlerin belki de en önemlisi, bu protestoların halihazırdaki İslam Cumhuriyeti’nin azalan meşruiyetihem yerel hem de uluslararası.

Nasır Ghabadzadeh Avustralya Katolik Üniversitesi Ulusal Sanat Okulu’nda Kıdemli Öğretim Görevlisi.

Bu makale ilk olarak The Conversation’da yayınlanmıştır. Okumak orijinal makale.