İran rejiminden kaçan Yeşiller Partisi Milletvekili Gülriz Kahraman, saçlarını kesen protestocular arasında

Çoğunluğu Yeni Zelanda’nın İran toplumundan 100’den fazla kişi, Cumartesi günü Wellington’daki Küba Caddesi’nde toplanan İranlı-Kürt kadın Mahsa Amini’nin saçlarını yas tutarak ölümünü protesto etmek için yağmura göğüs gerdi.

Amini, ülkenin ahlak polisi tarafından peçesinin altında biraz saç göründüğü için gözaltına alınmasından üç gün sonra geçen Cuma günü İran’ın başkenti Tahran’da öldü. Gasht-e Ershad (Rehberlik Devriyesi) olarak bilinen birim, ülkenin İslami ahlakını ve katı kıyafet kurallarını uygulamaktan sorumludur.

22 yaşındaki gencin ölümü ülke çapında öfkeli protestolara yol açtı, kadınlar başörtüsü yaktı ve kitleler Dini Lider Ayetullah Ali Hamaney’in görevden alınmasını istedi.

Devamını oku:
* İran, Mohasa Amini protestocularını huzursuzluk konusunda uyardı ve karşı gösteriler düzenliyor
* CNN muhabiri Christiane Amanpour, İran cumhurbaşkanının başını örtmediği için röportajı iptal ettiğini söyledi.
* Birçok İranlının gözaltında ölüme öfkeyle birleştiği önemli bir an

Wellington’da protestocular, İran’a kadınlara yönelik baskıya son verme çağrısı yapan pankartlar taşıdı ve protesto sloganı “Kadın, Yaşam, Özgürlük” sloganını attı. Organizatör Hanna Habibi ve Yeşiller Partisi Milletvekili Gülriz Kahraman da dahil olmak üzere yaklaşık 10 protestocunun Kürtlerin yas geleneği gibi saçlarını kesmesi duygusal sahneler de yaşandı.

2016’dan beri Yeni Zelanda’da yaşayan Kürt Habibi, 21. yüzyılda böyle şeylerin yaşanmasının “utanç verici” ve “gülünç” olduğunu söyledi.

“İran’da bir kadın yarı erkektir” dedi. “Ben ayrılana kadar 26 yıl boyunca bu rejim altında yaşadım. İran’da eşit haklar için baskı ve adaletsizliğin her saniyesini yaşadım.”

Habibi, yerel İran halkının anavatanlarında yaşananlardan dolayı öfkeli ve üzgün olduğunu ve İslamcıların 1979’da iktidarı ele geçirmesinden bu yana eşit haklar için mücadelenin sürdüğünü söyledi.

1990 yılında ailesiyle Yeni Zelanda’ya mülteci olarak yerleşerek İran’dan kaçan Ghahrman, kalabalığa, yetkililer geldiğinde diğer kadınlarla birlikte genç bir kız olarak sokaklarda olmanın “dehşetini” hala hatırladığını söyledi.

“Kadınların nasıl olduğunu hatırlıyorum [officials] Elbiselerimizi defalarca kontrol etmek zorunda kaldık.” “Bu zulmü asla kabul etmedik, İran erkekleri de değil.”

İranlı Kürt yazar Behruz Boşaniolduktan sonra Yeni Zelanda’da mülteci statüsüne kavuşan Manus Adası’nda altı yıl tutuklu kaldı, da protesto edildi. Tahran’da yaşananlar önemli olmakla birlikte, ilk protestoların başladığı için Kürtlerin nüfusun çoğunluğunu oluşturduğu batı İran’daki bölgelere insanların daha fazla dikkat etmesi gerektiğini söyledi.

Bojani, daha önce tanık olduğu rejim karşıtı protestolara kıyasla meselenin farklı sosyal seviyelerden İranlıları birleştirdiğini de söyledi. 2009 Yeşil Hareket’in reformlarla ilgili olduğunu, 2017 ve 2019’daki protestoların işçi sınıfı tarafından başlatıldığını söyledi.

“Bu sefer orta sınıf, marjinalleştirilenler ve işçi sınıfı bir araya geliyor. İran halkını hiç bu kadar birleşmiş görmemiştim.”

Yaygın internet kesintisi, birçok İranlıyı arkadaşlarıyla ve aileleriyle evlerinde iletişim kuramaz hale getirdi ve Habibie, Yeni Zelandalıların seslerini duyurmasını ve Yeni Zelanda hükümetinin bir tavır alıp Tahran’ın eylemlerini kınamasını istedi.

“Hikayemizi paylaşabilirler. Dünyadaki diğerlerine neler yaşadığımızı anlatabilirler ve bu çok yardımcı olur.”

“İnsanlar için kafa karıştırıcı olabileceğini anlıyorum. [but] Biz perdeye karşı değiliz. Kadınların isterlerse peçe takmayı seçme özgürlüğü için savaşıyoruz. Şimdi onların desteğine ve bizi dinlemeye ihtiyacımız var.”