İnsanlar derin uzayda uzun süre hayatta kalabilir mi? Belki

Yeni bir teori, derin uzayda uzun vadeli başarılı insan yerleşiminin teknolojiyi, altyapıyı ve toplumu sürdürmek için kendi kendini iyileştiren Dünya benzeri bir ekosistem gerektireceğini öne sürüyor. Kritik unsurlar, Dünya’nın yerçekiminin 1G’sini kopyalamak ve güvenilir bir oksijen kaynağı, su mevcudiyeti, atık yönetimi ve işleyen bir tarım sistemini sürdürmektir ve bunların tümü potansiyel olarak mevcut kapasitemizden daha fazla önemli enerji gerektirir.

İnsanların derin uzayda uzun süre yaşaması mümkün mü? Yerçekimi ve oksijeni korumanın, suyu güvence altına almanın, yiyecek yetiştirmenin ve Dünya’dan uzaktayken atıkları yönetmenin karmaşık zorluklarını özetleyen yeni bir teoriye göre cevap ılık olabilir.

Buna pankosmorio teorisi deniyor – “dünyanın tüm sınırları” anlamına gelen bir kelime – ve yayınlanan bir makalede anlatılıyor. Astronomi ve uzay biliminde sınırlar.

Araştırma yürüten bir doktora öğrencisi olan ortak yazar Morgan Irons, “İnsanların uzayda kendilerini ve tüm teknolojilerini, altyapılarını ve toplumlarını sürdürebilmeleri için doğal, kendi kendini iyileştiren Dünya benzeri bir ekosisteme ihtiyaçları var” dedi. Cornell Üniversitesi Bütünleştirici Bitki Bilimleri Fakültesi’nde Profesör Johannes Lehmann ile. Çalışmaları, yerçekimi ve değişken yerçekimi koşulları altında toprak organik karbonunun stabilitesine odaklanmaktadır. “Bu tür sistemler olmadan görev başarısız olur.”

Morgan Irons’ın babası ve Dünya’da ve uzayda insan dayanıklılığı sorunlarını çözmeyi amaçlayan bir grup olan Norfolk Enstitüsü’nün yönetici direktörü olan ortak yazar Lee Irons, ilk anahtarın Dünya’daki yaşamın düzgün çalışması için ihtiyaç duyduğu yerçekimi olduğunu söyledi.

“Yerçekimi, organizmanın vücudundaki sıvı basıncında, yaşam formunun istemsiz işlevlerinin karşılık geldiği bir eğime neden olur” dedi. “Yerçekimi dengesizliğine bir örnek, bir basınç gradyanını tetiklemek için gerekli ağırlığı deneyimlemedikleri için Dünya yörüngesindeki insanların görme yeteneği üzerindeki olumsuz etkidir.”

Morgan Irons, sadece başarısız olduğunu görmek için bir uzay yerleşimi oluşturmak için milyarlarca dolar harcamanın akıllıca olmayacağını çünkü diğer tüm sistemlerde bile yerçekimine ihtiyacınız olduğunu söyledi.

1G Dünya’nın yerçekimi bağlamında insanların ve Dünya üzerindeki tüm yaşamın evrimi. “Vücudumuz, doğal ekosistemlerimiz, tüm enerji hareketlerimiz ve enerjiyi kullanma şeklimiz, temelde 1g yerçekimine dayanıyor” dedi. “Uzayın başka hiçbir yerinde 1G yerçekimi yok; güneş sistemimizin başka hiçbir yerinde yok. Bu, çözmemiz gereken ilk sorunlardan biri.”

Oksijen bir diğer önemli faktördür. Dünyanın ekosistemi, insanlar ve diğer yaşam formları için oksijen üretir. Örneğin, teknolojik olarak gelişmiş bir birincil ve yedek sistem bir Ay üssüne oksijen sağlayamazsa, astronotlar için ani bir kıyamet anlamına gelir. Irons, “Dünyanın doğasında her yerde rezervler var” dedi. Düşünün yüz binlerce[{” attribute=””>species of plants that generate oxygen. That’s the kind of system reserve we need to replicate to be truly sustainable.”

Such an ecological system of an outpost would need an enormous amount of energy from the sun. The more distant planets and moons from the sun in our own solar system get decreased amounts of energy.

“You’ll need a lot of energy,” Lee Irons said. “Otherwise powering the ecological system of an outpost will be like trying to run your car on a cell phone battery or probably even worse, trying to run your entire house and household on a cell phone battery.”

Reference: “Pancosmorio (world limit) theory of the sustainability of human migration and settlement in space” by Lee G. Irons and Morgan A. Irons, 6 March 2023, Frontiers in Astronomy and Space Sciences.
DOI: 10.3389/fspas.2023.1081340