İklim krizini uzun zaman önce öngören büyük petrol tarafından işe alınan bilim adamları

Bu hikaye başlangıçta ortaya çıktı Gardiyan ve bir parçası olarak burada yeniden yayınlanmıştır Şimdi İklimi Örtüyor, iklim hikayesinin kapsamını güçlendiren küresel bir gazetecilik işbirliği.

1958 kadar erken, Petrol endüstrisi, yanan fosil yakıtların küresel ısınmada oynadığı rolü araştırmak için bilim adamları ve mühendisler tutuyordu. O zamanki amaç, büyük petrol holdinglerinin Dünya atmosferindeki değişikliklerin endüstriyi ve onların kârını nasıl etkileyebileceğini anlamalarına yardımcı olmaktı. Ancak üst düzey yöneticilerin kazandığı şey, iklim krizi, konu kamu bilincine ulaşmadan on yıllar önce.

Bu bilim adamlarının keşfettiği ve petrol şirketlerinin bu bilgilerle yaptıkları, çalışmanın merkezinde yer alıyor. fosil yakıt endüstrisini iklim değişikliğindeki rollerinden sorumlu tutmaya çalışan iki düzine dava. Bu vakaların çoğu, 40 yıl önce araştırmacıların artan küresel sıcaklıkları çarpıcı bir doğrulukla nasıl tahmin ettiğini gösteren endüstrinin kendi dahili belgelerine dayanıyor. Ancak geriye dönüp baktığımızda, aynı bilim adamlarının çoğu, büyük petrolü devirmek için pek de bilgi sızdırmadıklarını söylüyor.

Bazı araştırmacılar daha sonra, petrol endüstrisinin halkı nasıl yanlış yönlendirdiğini vurgulamak için içeriden edindikleri bilgileri kullanarak Kongre’den önce test ettiler. Diğerleri, petrol devlerinin araştırmalarını nasıl ele aldığı konusunda çok az çekinceleri olduğunu söylüyor.

DEVAMINI OKU:
* Bilim adamları, iklim değişikliğinin dünya ısındıkça insanların küçülmesine neden olacağını iddia ediyor
* İlk karbon bütçemizi patlatmak üzere miyiz?
* James Shaw, iklim değişikliğinin ‘sarı yelekli’ protestoları ateşlemekten kaçınması gerektiğini söyledi
* Daha yaşlı Yeni Zelandalılar, insanların iklim değişikliğini tetiklediğine ikna oldu
* Büyük Petrol ve Gaz onlarca yıldır kirli bir sır sakladı: Şimdi bedelini ödeyebilirler

Bununla birlikte, çok azı, iklim acil durumumuzdan fosil yakıt endüstrisini sorumlu tutma çabalarında çalışmalarının tarihte bırakacağı etkiyi tahmin edebilirdi.

Muhafız bugün rollerini nasıl gördüklerini görmek için bu bilim adamlarından üçünün izini sürdü.

Dr Martin Hoffert, 83, fizikçi ve 1981’den 1987’ye kadar Exxon danışmanı

Exxon’a danışmanlık yapmaya başladığımda, Dünya’nın ikliminin karbondioksitten etkileneceğini anlamaya başlamıştım bile. Küresel ısınma sinyali henüz verilerde kendini göstermediği için dünyada bu sorun üzerinde aktif olarak çalışan çok az sayıda insan vardı. Bu yüzden Exxon’da bir araştırma grubuna katılmaya davet edildim ve katılma koşullarımdan biri de bilimsel araştırmalarımızı hakemli dergilerde yayınlamaktı. Gezegen atmosferinin nasıl çalıştığını anlamaya çalışan bir grup inekti.

Exxon’da çok iyi işler yapıyorduk. Hakemli dergilerde yayınlanan sekiz bilimsel makalemiz vardı, bir tahmin dahil 40 yıl sonra karbondioksit birikiminden kaynaklanan küresel ısınmanın ne kadar olduğunu. 1980’de, 2020’de fosil yakıtların yakılmasından kaynaklanan atmosferik ısınmanın ne olacağına dair bir tahminde bulunduk. Yaklaşık bir santigrat derece olacağını tahmin ettik. Ve yaklaşık bir santigrat derecedir.

Bunun bir şey olacağı hiç aklıma gelmemişti. siyasi sorun. “Analizleri yapacağız, raporlar yazacağız, dünyanın politikacıları raporları görecek ve uygun değişiklikleri yapacaklar ve bir şekilde enerji sistemimizi dönüştürecekler” diye düşündüm.

Ben bir araştırma bilimcisiyim. Benim alanımda, bir şey keşfedersen ve geçerli olduğu ortaya çıkarsa, sen bir kahramansın. anlamadım insanları ikna etmek ne kadar zor olurdu, bunun gerçekleştiğinin nesnel kanıtlarını gördüklerinde bile.

1980’de Exxon için çalışan bir adam vardı ve şu anda elektrikli arabaların kullandığı lityum pilin mucitlerinden biriydi. Bu adam Nobel kimya ödülünü kazandı lityum piller üzerindeki çalışmaları için. Exxon yönetiminin tahminimizi ciddiye alıp almadığını hayal edin! Kolaylaştırmak için lityum piller yapmak için kolayca büyük fabrikalar kurabilirlerdi. elektrikli arabalara geçiş. Bunun yerine, bu adamı kovdular. Tüm enerji çalışmalarını durdururlar. Ve iklim inkarcılarını finanse etmeye başladılar.

Çoğu zaman insanlar bana şunu soracak: “Bu sorunu önleyebilmemiz için ne kadar zamanımız kaldı?” Hiç zamanımız kalmadı. Zaten oluyor.

Ken Croasdale, 82, 1968’den 1992’ye kadar Imperial Oil’de araştırmacı ve mühendis

1980’lerin sonlarında Imperial Oil için çalışırken, Kuzey Kutbu ile ilgili olarak yaptığımız araştırma ve geliştirmeden sorumlu küçük bir grubun başındaydım. Uzmanlığım Kuzey Kutbu bölgesinde açık deniz yapıları inşa etmekti. 90’ların başında bir değerlendirme yaptım: Kuzey Kutbu’nda sıcaklık artışı olsaydı, buz koşulları açısından ne bekleyebilirdik ve bu değişiklikler çalışma şeklimizi nasıl etkilerdi?

Özellikle açık deniz operasyonlarına bakıyordum. Mühendislik yapılarına baktığımızda, buzun ne kadar kalın olduğuyla ilgileniyoruz. Sorunlardan biri şuydu: buzun içinde ne kadar ince olabilir? ısınan bir dünya? Bu, platformlarımızı tasarlama şeklimizi nasıl etkiler? O zamanlar, iklim araştırması şirket için çok önemli değildi. Çok fazla belirsizlik vardı, bu yüzden insanlar biraz omuz silkti. “Şuna bakmalısın” dersiniz, “belki bakarız, belki bakmayız” derler. O zaman bu büyük bir sorun olarak görünmüyordu.

Kişisel görüşüm, iklim değişikliğinin meydana geldiği yönünde. Ancak birincil itici güç nüfus ve tüketimdir. Dedem doğduğunda dünya nüfusu yaklaşık 1,3 milyardı. Ben doğduğumda 2,2 milyardı ve bugün 7,5 milyar. BM, 2055 yılına kadar yaklaşık 10 milyarlık bir nüfus öngörüyor. Bence bu, dünyayla ilgili her şeyin birincil itici gücüdür. kötüleşen çevremiz.

Kişisel olarak herhangi bir rahatsızlığım yok petrol şirketlerinde çalıştı. Birlikte çalıştığım tüm insanlar, diğer kuruluşlarda birlikte çalıştığım insanlar kadar dürüst ve etikti. “Şeytan imparatorluğuna” yardım ediyormuşum gibi hissetmiyorum – hiç utanç duymuyorum. Ben sadece, dünya çapında hâlâ kitlesel olarak tüketilen bir ürün üreten bir şirkete yardım ediyorum.

Steve Lonergan, 71, 1989’dan 1990’a kadar Exxon danışmanı

1980’lerin sonlarında ve 1990’ların başlarında iklim değişikliğinin Kanada’nın kuzeyi üzerindeki sosyal ve ekonomik etkileri üzerine araştırmalara katıldım. O zamanlar, bu tür işleri yapan çok fazla insan yoktu. Exxon Canada, bunun kuzeydeki operasyonlarını nasıl etkileyeceği konusunda bir değerlendirme yapıp yapamayacağımı sordu.

Modeller en iyi ihtimalle bölgeseldi ve yalnızca farklı karbondioksit veya CO2 seviyeleri altında genel tahminler sunabiliyordu. Bu teknik bir gruptu ve Exxon’un üst yönetimi üzerinde herhangi bir etkileri olup olmadığı hakkında hiçbir fikrim yok. Küresel ısınma konusuyla ilgilenen birkaç mühendis vardı. Konuşup konuşmadıkları başka bir soru.

O zamanki bilim adamlarının çoğu, CO2 emisyonlarındaki bu tür değişikliklerin sıcaklığı ve yağışı etkileyeceğini kabul etti. Tabii ki halk yapmadı, endüstriler yapmadı ve hükümetler de genel olarak yapmadı. Ancak bilim camiasının çoğu oybirliğine yakındı. Hiçbirimiz için gerçekten yeni bir şey değildi.

O zamanlar modeller çok geneldi, ancak kuzeye ne kadar uzaklaşırsanız, ısınmanın o kadar büyük olacağına dair size bir fikir verdiler. Bunun ana nedeni ise buzun buzu eritecek olmasıdır. Soru şuydu: “Permafrost açısından ne anlama geliyor? Buz kırılması için ne anlama geliyor?”

Partnerim ve ben sadece ortalama sıcaklığa veya ortalama yağışa değil, değişkenliğe ve uç noktalara bakmakla ilgilendik. Sıcaklık ve yağıştaki aşırılıkları nasıl modelleyebileceğimizi anlamaya çalışmaya başladık. Bu kuzey için önemlidir, çünkü kışın dışarıda soğutmanın sadece bir sandıktan ibaret olduğu topluluklar vardır. Böylece içine ren geyiği eti koyabilirsiniz ve doğal olarak donar.

Ancak Ocak ayında donma noktasının üzerinde sıcaklıklar ile aşırılık yaşarsanız, bu gıda tedariği için bir sorun teşkil eder. Biraz modelleme yaptık ve vardığımız sonuç, eğer CO2 seviyeleri iki katına çıkarsa, Ocak ayının herhangi bir gününde, normalde -32 derece olan bir yerin aslında donma noktasının üzerine çıkma olasılığı yüzde 50 idi.

Altı ya da yedi yıl sonra, iki hafta boyunca her gün donma noktasının üzerindeydi ve tüm ren geyiği etleri çözüldü. Bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum. En büyük şok buydu.

Objektif bir gözlemci olarak görülmek istediğim için uzun bir süre Sierra Club veya Western Canadian Wilderness Society’nin üyesi değildim. Savunuculuğu araştırmaları yoluyla olan biri olarak görülmek istedim. İklim değişikliği çok önemli bir çevre sorunudur ve bu nedenle arkasında iyi bir araştırmaya ihtiyacımız var.

gibi insanlarımız var Greta Thunbergve kesinlikle onlara ihtiyacımız var. Ama aynı zamanda, meydana gelen bazı değişikliklerin kanıtlarını göstermek için bilim camiasına da ihtiyacımız var. Oynadığımı hissettiğim rol buydu.

Bu hikaye aslen tarafından yayınlandı Gardiyan, ve burada olarak yeniden yayınlanmıştır Şimdi Kaplama İkliminin bir parçası küresel gazetecilik işbirliği iklim krizinin kapsamının güçlendirilmesi.